Morgunblaðið - 17.02.1998, Blaðsíða 44

44 ÞRIÐJUDAGUR 17. FEBRÚAR 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Elskulegur eiginmaöur minn,
TÓMAS JÓHANNESSON,
Skólabraut 3,
Seltjarnarnesi,
verður jarðsunginn frá Seltjarnarneskirkju
miðvikudaginn 18. febrúar kl. 15.00.
Fyrir hönd vandamanna,
Birna Björnsdóttir.
+
Hjartkær eiginmaður minn og faðir,
JÓN ÁSGEIR JÓNSSON
vélvirkjameistari,
frá Galtarholti,
Njálsgötu 87,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju miðviku-
daginn 18. febrúar kl. 13.30.
Kristín Helgadóttir,
Helgi Ásgeirsson.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
hjartkærs eiginmanns míns, föður okkar, teng-
daföður, afa og langafa,
EINARS M. GUÐMUNDSSONAR,
Grundargerði 18,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til Heimahlynningar krabba-
meinssjúkra.
Vilborg Ása Vilmundardóttir,
Jón Árni Einarsson, Auður Friðriksdóttir,
Guðmundur Einarsson, Alda Elíasdóttir,
Þorgerður Einarsdóttir, Valdimar Valdimarsson,
Einar Einarsson, Sigrún Ásgeirsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför elskulegrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
UNNAR HÓLMFRÍÐAR STURLUDÓTTUR
frá Hreggstöðum,
Vestur-Barðastrandasýslu,
Hraunbæ 62.
Heimir Svansson,
Bára Lísa Svansdóttir,
Smári Þór Svansson,
Njörður Svansson,
Gísli Svansson,
Svanberg Örn Svansson,
Ægir Svansson,
Rúna Rós Svansdóttir,
Vala Björk Svansdóttir,
Kristjana Birna Svansdóttir,
Jónína Ástráðsdóttir,
Helena Jóhannesdóttir,
Helga Magnúsdóttir,
Ágústa Sigurðardóttir,
Geirþrúður M. Rósadóttir,
Ólafur K. Pálmason,
Þórir Bragason,
Kristján Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýnt hafa
okkur samúð og hlýhug og heiðrarð minningu
ejskulegrar eiginkonu minnar, móður, tengda-
móður, dóttur, systur, ömmu, tengdadóttur og
(tiágkonu,
STELLU JÓNSDÓTTUR,
Faxabraut 66,
Keflavík.
Fyrir hönd vandamanna,
Benóný F. Færseth,
Jón Gísli Benónýsson, Annika V. Geirsdóttir,
Geir Jónsson,
Hafþór Benónýsson,
Sævar Benónýsson,
Óðinn Benónýsson,
Halldóra S. Hallbergsdóttir, Jón Ingólfsson,
Þuríður Jónsdóttir, Bergþóra Jónsdóttir,
Hallbjörg Jónsdóttir, Berglind Jónsdóttir.
SIGRÍÐUR
GUÐBRANDSDÓTTIR
+ Sigríður Guð-
brandsdóttir
fæddist á Vogalæk á
Mýrum 18. mars
1926. Hún lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 6. febrúar síð-
astliðinn og fór útför
hennar fram frá Foss-
vogskirkju 16. febrú-
ar.
Samkvæmt því sem
við höfum sagt, veitir
sálin dauðanum ekki
viðtöku og deyr aldrei,
fremur en þrír og hvað
þá heldur ójöfn tala verður nokkru
sinni jöfn tala eða eldur og hvað þá
heldur hitinn, sem í honum er,
verður kaldur.
(Sókrates - þýð. Eyjólfur Kjalar
Emilsson)
Elsku amma. Þú hleyptir sólar-
geislum inn um sérhverja rúðu svo
að þeir gætu skinið í öll hom. Þú
upplýstir hjörtu okkar. Þú nærðir
sálir okkar með brosi, sögum,
minningum.
Á hátíðarstundum varst þú
ávallt nálæg. Brostir sem rós, sem
öll tilverunnar blóm. Við emm
blóm sem þú annaðist af ástúð. Þú
hættir aldrei að gefa af þér, þú ger-
ir það enn. Þú gefur von og kær-
leika.
Þú fylgdist með sérhverju lauf-
blaði fjölskyldutrésins. Þegar eitt
fölnaði, straukstu það og nærðir.
Ef laufblað féll af trénu, tókstu það
varlega upp og varðveittir í minn-
ingarbók.
Amma er. Amma mun ávallt
vera. Amma er ekki farin. Rætur
þínar ná djúpt.
Við elskum þig um alla eilífð.
Kvöldgolan svala
kemur þeim til að skjálfa
hvítu rósunum.
(Masaóka Síkí - þýð. Helgi Hálfdanarson)
Iðunn Rún Angeles Hrannars-
dóttir, Maria de los Angeles
Alvarez Laso, Hrannar
Baldursson.
Það var snemma að morgni
föstudagsins 6. febrúar síðastliðins
að Bergrún, eiginkona mín,
hringdi í mig og sagði mér að
ömmu minni hefði hrakað mikið og
að rétt væri að ég kæmi upp á
sjúkrahús. Skömmu síðar var
amma látin. Omögulegt er að skil-
greina þær tilfinningar og hugsan-
ir sem fóru í gegnum hugann á
þessum fáu mínútum en á þeim
dögum sem frá andlátinu eru liðnir
hefur kaldur raunveruleikinn
smám saman fest rætur í meðvit-
undinni þó tilveran virðist enn
óraunveruleg og doði er yfir hug-
anum. Með ömmu er gengin stór-
kostleg kona sem hefur verið ein
styrkasta stoðin í lífi mínu. Hún
var sannur og traustur vinur.
Amma var einstaklega ástrík
kona. Hún fylgdist af mikilli ná-
kvæmni með uppvexti okkar
barnabarnanna og nú síðustu árin
barna okkar. Það var
óbrigðult að ef um-
gangspestir stungu
niður fæti var þess
ekki langt að bíða að
hún hringdi eða kæmi
til að hughreysta þann
sem var lasinn og
kanna hvort hún gæti
hjálpað til. Þrátt fyrir
að við bamabörnin
værum tólf talsins,
værum á misjöfnum
aldri og hefðum ólík
áhugamál vissi hún
nánast upp á hár hvað
hvert okkar var að
gera á hverri stundu. Hún hug-
hreysti okkur þegar við þurftum á
stuðningi að halda og ljómaði á
gleðistundum í Mfi okkar. Það var
nánast eins og hún sjálf hefði skor-
að mark í knattspymu eða náð
góðu prófí þegar hún lýsti stolt
fyrir hverjum sem heyra vildi af-
rekum bamabamanna. Okkar
hamingjustundir vora hennar
hamingjustundir og það fór ekki
framhjá neinum. Hún hýsti okkur,
fæddi og klæddi. Hún lagði sig
fram við að kynnast draumum
okkar, vonum og þrám og lagði sitt
af mörkum til að óskir okkar gætu
ræst. Hún ræddi af innsæi og
þekkingu um allt milli himins og
jarðar en gætti þess ávallt að
koma fram við okkur sem jafn-
ingja, sama á hvaða aldursskeiði
við vomm. Til hennar sóttum við
styrk og stuðning sem hún var
ávallt reiðubúin að gefa af sér.
Hún lagði okkur lífsreglurnar og
lét aldrei í ljós reiði í okkar garð
heldur beindi okkur með ást og
umhyggju inn á rétta braut ef við
villtumst af leið. Hún var fullkom-
in amma.
Glæsileiki, ósérhlífni, viska og
kærleikur vom eiginleikar sem
einkenndu ömmu. Hún var falleg
og vel gerð kona sem aldrei mátti
aumt sjá og kvartaði aldrei yfir
eigin þrautum. Hún var viðræðu-
góð og góður kennari og nutu allir
sem hana þekktu góðs af því. Hún
var snillingur í hannyrðum og
ávallt reiðubúin að miðla af kunn-
áttu sinni á því sviði. Ofáar flík-
urnar útbjó hún handa fjölskyld-
unni af stakri snilld og fyrir ung-
linga með ákveðnar skoðanir átti
hún það til að hanna flíkur eftir
þeirra höfði þegar ekki fannst það
eina rétta í tískuvöruverslunum.
Fjölskyldan var henni allt og
gætti hún þess ávallt að gera eng-
um hærra undir höfði en öðrum.
Það sama gilti um alla; börn,
tengdabörn, barnabörn og maka
þeirra og barnabarnabörn. Hún
elskaði okkur öll af öllu sínu
hjarta og ekkert var of gott fyrir
okkur. Missir okkar er mikill,
söknuðurinn sár og sorgin þung-
bær, en eftir lifa fagrar minningar
sem munu styrkja okkur og veita
yl meðan við lifum.
Afi minn. Missir þinn er mikill
og bið ég guð að vernda þig og
styrkja. Við vitum að guð hefur
tekið á móti ömmu opnum örmum.
Frágangur afmælis-
og minningargreina
MIKIL áhersla er lögð á, að hand-
rit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er
æskilegt, að disklingur fylgi út-
prentuninni. Það eykur öryggi í
textameðferð og kemur í veg fyrir
tvíverknað. Þá er enn fremur unnt
að senda greinamar í símbréfi
(569 1115) og í tölvupósti (minn-
ing@mbl.is) — vinsamlegast
sendið greinina inni í bréfinu, ekki
sem viðhengi.
Auðveldust er móttaka svokall-
aðra ASCII skráa sem í daglegu
tali eru nefndar DOS-textaskrár.
Þá eru ritvinnslukerfin Word og
WordPerfect einnig nokkuð auð-
veld úrvinnslu.
Um hvern látinn einstakling birt-
ist ein uppistöðugrein af hæfilegri
lengd, en aðrar greinar um sama
einstakling takmarkast við eina
örk, A-4, miðað við meðallínubil og
hæfilega línulengd, - eða 2.200
slög (um 25 dálksentimetra í blað-
inu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð
takmarkast við eitt til þrjú erindi.
Greinarhöfundar eru beðnir að
hafa skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.
Mundu að þú átt góða að og að
amma lifir áfram í hugum okkar og
hjörtum.
Elsku amma. Eg þakka þér fyrir
allt sem þú gafst mér, Bergrúnu og
HöHu Björk. Guð geymi þig og
varðveiti.
Svo leggur þú á höfin blá og breið
á burt frá mér og óskalöndum þínum,
og stjama hver, sem lýsir þína leið,
er k'till gneisti, er hrökk af strengjum mínum.
Þú skilur eftir mmnmgar hjá mér
um marga gleðistund frá liðnum árum,
og alltaf mun ég fagna og þjást með þér,
og þú skalt vera mín - í söng og tárum.
Eitt orð, eitt ljóð, eitt kvein frá kvaldri sál
er kveðja mín. Eg veit þú fyrirgefur.
En seinna gef ég minningunum mál
á meðan allt á himni og jörðu sefur.
Þá flýg ég yfir djúpin draumablá,
í dimmum skógum sál mín spor þín rekur.
Þú gafst mér alla gleði, sem ég á.
Þú gafst mér sorg sem enginn frá mér tekur.
Svo kveð ég þig. En er þú minnist mín,
þá mundu, að ég þakka liðna daga.
Við framtíð mína fléttast örlög þín.
Að fótum þínum krýpur öll mín saga.
Og legðu svo á höfin blá og breið.
Þó blási kalt, og dagar verði að árum,
þá veit ég, að þú villist rétta leið
og verður mín - í bæn, í söng og tárum.
(Davíð Stef.)
Ragnar.
Æviskeið mitt, ungi vinur,
ætla má að styttist senn.
Harla fátt af fomum dómum
fullu gildi heldur enn.
Endurmeti sínar sakir
sá er dæmir aðra menn.
Gleðstu yfir góðum degi,
gleymdu því sem miður fer.
Sýndu þrek og þolinmæði
þegarnokkuðútafber.
Hafí slys að höndum borið
hefði getað farið ver.
Aldrei skaltu að leiðum lesti
leita í fari annars manns,
aðeins grafa ennþá dýpra
eftir bestu kostum hans.
Geymdu ekki gjafír þínar
góðum vini - í dánarkrans.
(Heiðrekur Guðmundsson.)
Þar til síðar, elsku amma, stoð
og stytta okkar allra til margra
liðnna og til margra ókominna ára.
Við elskum þig. Við söknum þín.
Við minnumst þín.
Anna Brynja, Sigríður Hrönn,
Þorvaldur, Auður, Aldís og
Oddur Ingi.
Jæja, amma mín. Þú ert nú farin
frá okkur og erfitt tímabil, fullt af
söknuði og eftirsjá að ganga í
garð. Eg veit með vissu að þú ert
komin í betri heim þar sem þér líð-
ur öragglega mjög vel. Það er sárt
að sjá þig hverfa á braut og missir-
inn er mikill, því engin manneskja
getur fyllt það skarð í hjarta mínu
sem þú nú skilur eftir. Ég veit að
þú hefur öragglega fullt að gera
nú með þínum áður horfnu ætt-
ingjum. En ef ég þekki þig nú rétt,
hefurðu ekki sleppt af okkur hend-
inni og munt þú leiða okkur fjöl-
skyldu þína í gegnum lífið með
þeirri ást og umhyggju sem alla tíð
hefur einkennt þig. Megir þú hvíla
í friði.
Ég veit að þú verður fyrsta
manneskjan til að taka á móti mér í
þinn hlýja faðm er minn tími kem-
ur. Hafðu það nú gott á nýja staðn-
um þínum og guð veit að þú átt
alltaf stóran stað í hjarta mínu.
Saknaðar og ástarkveðjur, að ei-
Hfu þinn
Þorvaldur Már.
Það er komin kveðjustund. Fyrir
sólarapprás sofnaðir þú svefninum
langa. Við lútum höfði með söknuð
í hjarta og sendum þér örfá þakk-
arorð fyrir hugljúfar samvera-
stundir. Þín glaða lund gaf ávallt
frá sér hreinan kærleika. Sterkur
persónuleiki þinn einkenndist af
dugnaði og sálarró, hvað sem að