Morgunblaðið - 19.07.1998, Blaðsíða 36

36 SUNNUDAGUR 19. JÚLÍ 1998
MORGUNBLAÐIÐ
BALDUR
BJARNASON
+ Baldur Bjarna-
son fæddist í
Vigur hinn 9. nóv-
ember 1918. Hann
lést hinn 8. júlí síð-
astliðinn og fór út-
fijr hans fram frá
Ogurkirkju 18. júlí.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveim er sérgóðan getur.
(Ur Hávamálum)
Fallinn er frá góður
vinur okkar, Balli í Vigur. Baldurs
minnumst við sem glæsimennis.
Hann var afburða mælskur og
skemmtilegur. Við vorum hjá þeim
heiðurshjónum sem kaupakonur á
unglingsárum og höfum heimsótt
eyjuna alla tíð síðan. Balli var mjög
sérstakur maður. Hann fór með
okkur á sveitaböll, dansaði við okkur
og saman skemmtum við okkur kon-
unglega. Hann var ungur í anda og
okkur er sérstakiega minnistætt hve
vel hann skemmti sér í brúðkaupi
Gunnu Sollu í fyrra. Par tók hann til
máls og þakkaði fyrir sig eins og
honum einum var lagið.
Balli bar virðingu fyrir höfuð-
borginni. Pegar Ina hitti hann á Ing-
ólfstorgi 1. maí í fyrra var hann
kominn í kaupstaðinn, prúðbúinn
með hatt, í frakka og með staf, að
bíða eftir Siggu sinni. Hann bar af
öðrum mönnum í klæðaburði og
virðuleika. Hann spjallaði við stóra
sem smáa sem jafningja sína og þeg-
ar ína kinkaði kolli til félaganna,
sem gengu framhjá, hafði Balli orð á
því hve vel Ina væri kynnt í Reykja-
vík. Mörg atriði eru okkur minni-
■V stæð úr kaupamennskunni, Sjóar-
húsið, Hjallurinn, Viktoríuhúsið,
Breiður, dúnninn, handsnúni heimil-
issíminn, grautarpottar og allar
skemmtilegur samverustundirnar
yfir borðhaldinu í eldhúsinu.
Elsku Sigga, Ragga,
Salli, Böddi, Baddi,
Begga og fjölskyldur.
Við vottum ykkur okk-
ar dýpstu samúð.
Guðrún Sólveig og
ína Edda.
Mig setti hljóða þeg-
ar ég frétti lát Baldurs,
en svo er það ætíð þeg-
ar dauðann ber brátt
að og þannig var það í
þetta sinn. Baldur var
fæddur í Vigur og ólst
þar upp í glöðum
systkinahópi. Vigur er fastmótað
menningarheimili og hefur verið
það ianga tíð. Vigursystkinin gengu
öllu menntaveginn en þess áttu
sveitabörn ekki almennt kost á hér
á þessum tíma. Ég kynntist Vigur-
heimilinu fyrst 1949 er ég var feng-
in til að vera þar vetrartíma í veik-
indum foreldra Baldurs, Bjarna og
Bjargar. Ég tók fljótt eftir þeirri
reglusemi er þar ríkti, hver hlutur á
sínum stað og allt heimilishaldið í
fostum skorðum. Ég var ung að ár-
um og ég tel uppá að það hafi verið
þroskandi fyrir ungt fólk að kynn-
ast þessu heimili eins og öðrum
heimilum af svipaðri gerð. Vigur
hefur alltaf haft talsverða sérstöðu
fram yfir önnur heimili og heimilið
mótar manninn.
Þarna sleit Baldur barnsskónum
og þarna var hann bóndi ásamt
Birni bróður sínum en þeir voru
mjög samrýndir. Björn dó fyrir
nokkrum árum. I Vigur voru mörg
ungmenni árum saman og ég er viss
um að þessu fólki hefur alltaf þótt
vænt um þetta heimili og sína hús-
bændur. Parna dvaldi líka margt
eldra fólk sem ekki átti í mörg skjól
að leita. Það gefur manni vísbend-
ingu um að þarna ríkti kærleikur og
virðing fyrir manneskjunni.
Baldur var sérstakt prúðmenni
og höfðingsbragur yfir honum, kát-
t
Þökkum auðsýnda vináttu og hlýhug við fráfall
eiginmanns míns, sonar, föður, tengdaföður
og afa,
BERGS HALLGRÍMSSONAR
frá Fáskrúðsfirði.
Heiga Bjarnadóttir,
Vatgerður Sigurðardóttir,
Hallgrímur Bergsson, Ásta Mikkaelsdóttir,
Bjarni Sigurður Bergsson, Fjóla Hreinsdóttir,
Salome Bergsdóttir,
Bergur Bergsson
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður og afa,
ÚLFARS GUÐJÓNSSONAR,
Bláhömrum 19.
Sérstakar þakkir til Heimahlynningar
Krabbameinsfélagsins.
Jónína Jóhannsdóttir,
Jóhann Úlfarsson, Halldóra Viðarsdóttir,
Logi Úlfarsson, Brynja Vermundsdóttir,
ingibjörg Úlfarsdóttir
og barnabörn.
Lokað
Vegna jarðarfarar SIGURBERGS PÁLSSONAR, verður fyrirtækið
lokað á morgun, mánudaginn 20. júlí frá kl. 13.00.
Bílavörubúðin Fjöðrin ehf.,
Skeifunni 2 og Grensásvegi 5.
MINNINGAR
ur og glettinn gat hann verið, en
líka fastur fyrir ef svo bar undir.
Hann tók að sér mörg trúnaðar-
störf, var bæði oddviti, forðagæslu-
maður og gegndi ótal ábyrgðar-
störfum fyrir sveit sína og hérað.
Hann unni sínu heimili og heima-
byggð og sýndi það í verki.
Baldur átti þvi láni að fagna að
eignast dugnaðar- og myndarkonu,
hana Siggu sína (Sigríði Salvars-
dóttur). Þau eignuðust fimm börn,
myndar- og dugnaðarfólk. Synh-
þeirra tveir, Björn og Salvar, ásamt
eiginkonum þeirra, hafa tekið við
búi í Vigur af foreldrum sínum. það
er fjórði ættliðurinn sem nú býr í
Vigur. Það er mikil gæfa þegar
börn taka við í marga ættliði. Bald-
ur og Sigga komu hér til mín í end-
aðan júní sl. Þau færðu mér innram-
mað áletrað viðurkenningarskjal og
peningagjöf úr minningarsjóði séra
Sigurðar og Þórunnar í Vigur. Ég
átti ekki von á slíkri viðurkenningu
fyrir búskag minn en þetta gladdi
mig mjög. Ég sat og horfði á inn-
rammaða myndina þar sem gamla
myllan í Vigur blasir við. Þetta
sýndi mér hjartahlýjuna sem alltof
lítið er viðhöfð nú til dags. Baldur
hafði alltaf langað til að koma fram í
Efstadal. Það hafðist í þessari ferð,
sem var sú síðasta hans upp á land.
Hann var svo glaður yfir að hafa séð
þennan dal, svo fallegan í sumar-
skrúða. Það gladdi þau Vigurhjón
líka mikið þegar ég sagði þeim að
peningunum sem þau færðu mér,
yrði varið til að ljúka við að gera
minningarreit um þau börnin mín
sem látin eru.
Þessi dagur hér inn á milli kjarri
vaxinna hlíða var okkur öllum mjög
dýrmætur. Nú er Baldur horfinn en
eftir lifa minningar og góðar myndir
úr þessari ferð. Ég á einnig bréf
sem ég mun varðveita vel, sem
Baldur skrifaði mér 13 dögum áður
en hann lést. Baldur var trygglynd-
ur og einlægur maður. Hann var að
eðlisfari hjartahlýr og barngóður og
mátti ekkert aumt sjá. Astvinir
hans munu sakna hans sárt svo og
samferðamenn hans allir.
Það er varla hægt að hugsa sér
betra hlutskipti en það að fá að
dvelja meðal sinna nánustu fram á
síðasta dag. Ég er fegin að Baldur
þurfti ekki að eyða ævikvöldinu inni
á einhverri stofnun. Hann kvaddi
með reisn þegar sólin skein skærast
og sveitin var í blóma. Þannig
kvaddi hann náttúruperluna Vigur,
hreppinn sinn Ögurhrepp og sveit-
unga sína. Baldurs verður sárt
saknað og hans lengi minnst.
Lát akker falla, ég er í höfn,
ég er með frelsara mínum.
Farvel, þú æðandi dimma dröfn,
vor Drottinn bregst eigi sínum.
Á meðan akker í ægi falla
ég alla vinina heyri kalla
sem fyrri urðu hingað heim.
(Þýð. V. Snævarr.)
Ég votta ástvinum Baldurs
dýpstu samúð mína. Blessuð sé
minning hans.
Ragna á Laugabóli.
Lítillátur, ljúfur og kátur,
leik þér ei úr máta,
varast spjátur, hæðni, hlátur,
heimskir menn sig státa.
Þessi heilræðavísa Hallgríms Pét-
urssonar kemur ósjálfrátt upp í hug-
ann, þegar minnst er Baldurs
Bjarnasonar í Vigur, en með honum
er sannur öðlingur fallinn frá.. Bald-
ur var gegnheill mannkostamaður,
sem af eðlislægri einlægni lifði eftir
heilræðum góðskáldsins; í hjarta lít-
illátur, tilgerðarlaus, greindur, góð-
gjam og glaðsinna. Honum voru í
blóð borin blíða og ljúfmennska
gagnvart öllu í tilverunni, svo að
bæði menn og skepnur og landið
sjálft nutu góðs af. Það var líka sér-
stök ánægja og tilhlökkun tengd því
að sækja hann og fólkið hans heim á
litla óðalinu, eyjunni giænu við djúp-
ið mikla og bláa. Að koma siglandi í
átt að Vigur og sjá falleg og reisuleg
bæjarhúsin nálgast minnir á ævin-
týr. Allt er svo undur fínlegt og
snyrtilegt. Svo kemur þessi snagg-
ai-alegi, bjartleiti maður og hleypur
við fót niður á biyggjusporðinn,
ljómandi af gleði og gestrisni að
fagna komumönnum opnum örmum.
Þarna er Baldur lifandi kominn, og
þessa mynd munum við ætíð varð-
veita í huga okkar. I samvistum við
Baldur, þennan fróða og andríka
sagnaþul fékk maður nýja og ferska
sýn á allt umhverfið. Fjöll, dalir og
fimindi öðluðust líf og lit við frásögn
hans af baráttu mannsins við mein-
leg örlög og grimmlynd náttúraöfl.
Glettni hans og fullkomlega græsku-
laus gamansemi bragðu skemmti-
legu ljósi á samferðamenn hans,
bæði lífs og liðna, og lét hann þá
stundum fljúka í spaugilegum kvið-
lingum, svo skemmtun var að. Eins
var gaman að fræðast hjá Baldri um
hin margvíslegustu heiti tengd veðri,
sjó og vindum, sem hann, að hætti
margra eldri Vestfirðinga, hafði
stöðugt á takteinum. Þar hafði hvert
heiti og hugtak sitt nákvæma um-
dæmi, svo að engu mátti skeika, og
af því tilefni tók hann eitt sinn fram
bók, sem hafði að geyma kafla eftir
föður hans, Bjama heitinn Sigurðs-
son, fyrrum bónda í Vigur, en hann
hafði safnað saman miklum orða-
forða á þessu sviði og gert um það
greinargóða lýsingu, sem Baldur las
nú fyrir okkur íbygginn á svip. Þess-
ar minningar og margar fleiri
streyma nú fram í hugann, þegar við
kveðjum þennan öðlingsmann, Bald-
ur Bjarnason í Vigur, eftir elskuleg,
en alltof stutt kynni eða aðeins frá
því fyrir nokkrum árum, þegar Ing-
unn, dóttir okkar, trúlofaðist Birni,
yngsta syni þeirra Sigríðar, en þeim
hefur nú nýlega fæðst yndislegur
drengur, sem bera mun nafn afa
síns.
Margar ánægjustundir áttum við
hjónin með þeim Baldri og Sigríði,
þessari góðu og vel gefnu konu, bæði
heima í Vigur og eins hér í Reykja-
vík. Nú verður Baldur ekki lengur
með okkur, en minningin um sam-
verustundirnar lifir áfram í hjörtum
okkar. Mikill söknuður íylgir fráfalli
Baldurs í Vigur. Með honum er
genginn góður maður og gegn. Við
sendum Sigríði, bömum þeirra og
öðram aðstandendum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Solveig og Sturla.
Það mun hafa verið vorið 1981
þegar Þröstur, sá elsti okkar
bræðra, kom fyrst í Vigur til sæmd-
arhjónanna Sigríðar Salvarsdóttur
og Baldurs Bjarnasonar, sem þá
stjórnuðu Vigurbúinu ásamt Bimi
bróður Baldurs. Kynni okkar fjöl-
skyldu við Vigurfólkið ná þó aftur tii
ársins 1953 þegar faðir okkar var
þar í sveit einmitt þegar Sigríður og
Baldur voru að hefja sinn búskap.
Dvöl okkar bræðra hjá Siggu og
Baldri, bömum þeirra og tengda-
börnum í Vigur, átti eftir að spanna
15 ár er sá yngsti okkar, Hannes,
lauk sumardvöl sinni þar 15 ára
gamall og þótti orðinn nægilega
þroskaður og fóstraður í Vigur til
þess að hægt væri að senda hann á
annan vinnumarkað. En þannig var
það einmit, að unglingar sem vora
svo heppnir að komast vestur, lærðu
ýmislegt um fjölþætt sveitastörf,
ekki eingöngu þessi hefðbundnu og
nutu þar að auki aga og ástríkis hús-
bændanna.
Vigur var engin venjuleg sveit!
Þar var aldeilis ekki lykmökkurinn
af þjóðvegunum og bílaskarkalinn.
Fjölþætt störf er snertu fuglinn í
eyjunni, svo sem lundaveiðar, eggja-
tínsla og túntekja, bættust við hin
hefðbundnu störf sem lutu að mjólk-
urbúskap og sauðfjárrækt.
Náttúrafegurðin í Vigur við Isa-
fjarðardjúp var oft ólýsanleg og
helst rofin (ef rof skyldi kalla) af
mildu ú-i æðarfugls og tísti teistu.
Þessi heimur var ævintýri líkastur
enda sóttust menn mjög eftir því að
fá að fara sem íyrst vestur í Vigur
eftir að skóla lauk á vorin. Baldur
var yfirleitt afar góðlegur og
brosmildur húsbóndi og með mikla
og þægilega útgeislun. Hann var
mjög vandvirkur og vildi að við gerð-
um hluti „verulega vel“ og legðum
verkfæri og tól „kirfilega" frá okkur.
Við voram alltaf miklir lundaveiði-
menn í hans augum og fengum hrós
fyrir hvort svo sem við komum heim
með 6 eða 600 lunda. Gestagangur
var óhemjumikill í eyjunni og kunni
Baldur svo sannarlega að taka á
móti fólki og naut þess að segja
ókunnum sögu eyjarinnar og þeirra
bygginga sem þar eru frægar orðn-
ar. Bæði vora þau Sigríður afar gest-
risin enda leið varla sá dagur að
sumri til að ekki bættist einhver í
hópinn við matarborðið. Það þótti
ekki tiltökumál að yfir 20 manns
settust að snæðingi dag eftir dag.
Með Baldri er genginn afar vandað-
ur maður sem í engu mátti vamm
sitt vita. Við bræðurnir ásamt for-
eldram okkar færam Sigríði Salvars-
dóttur og öðram aðstandendum inni-
legar samúðarkveðjur og biðjum guð
að blessa minningu Baldurs Bjarna-
sonar.
Þröstur, Jón Ólafur og Hannes
Sigurjónssynir.
+ Sigríður Briem
Thorsteinsson
fæddist á Sauðár-
króki 9. júlí 1901.
Hún lést á Skjóli í
Reykjavfk 2. júlí síð-
astliðinn og fór útför
hennar fram frá
Dómkirkjunni 16.
júlí.
Elsku amma Sigríð-
ur, mikið verður skrýtið
að koma heim og geta
ekki komið að spjalla
við þig eins og alltaf áð-
ur. Það var einhvers
konar fastur punktur að koma til þín
og segja þér frá öllu sem hafði gerst
þann tíma sem ég var í burtu. Ég
man þegar ég kom til þín í septem-
ber og sagði þér að ég væri að fara
til Edinborgar með vinkonu minni í
nokkra daga og þú sagðir mér að ég
yrði endilega að fara
og skoða kastalann og
labba niður Princes
Street, því þú hefðir
nefnilega komið þarna
og fundist þetta svo
ansi skemmtileg borg.
Þú hafðir farið þarna
með afa Maggu árið
1953. Þó að árin hafi
verið farin að segja til
sín að þá mundir þú
alltaf allt sem að ég
sagði þér og spurðir
mig alltaf hvernig skól-
inn gengi og hvort ég
væri nú ekki öragglega
dugleg að læra. Mikið á ég eftir að
sakna þín, elsku amma.
Oft lít ég upp til þín
augum grátandi.
Líttu því ljúft til mín,
svoleysistvandi.
Þegar að ég skrifa þetta bréf þá
koma upp í huga mínum óteljandi
minningar, þegar ég kom með
pabba að setja upp jólaljósin á Lauf-
ásveginum og þú gafst okkur
súkkulaði og kökur, sumrin í garðin-
um á Laufásvegi í rólunni á svölun-
um, þegar að þú komst í mat til okk-
ar á Grandó og ég sýndi þér stolt
nýjustu handavinnuna og fékk ráð-
leggingar, þegar við pabbi komum
til þín á Skjól og gáfum þér ís, þegar
að ég kom til þín í síðasta skiptið á
jólunum og þú varst svo fín með
perlur í hárinu. Mikið er ég fegin að
ég sagði þér þá hvað mér þykir vænt
um þig. Það er svo margt sem ég
átti eftir að segja þér, en ég segi þér
það bara í bænunum mínum. Elsku
amma, takk fyrir öll heilræðin og
hvatningarorðin. Takk fyrir allt og
allt.
Svo fmni ég hæga hvfld í þér,
hvfldu, Jesú, í bijósti mér.
Innsigli heilagur andi nú
með ást og trú
hjartað mitt, svo þar hvílist þú.
Laura Sigríður.
SIGRIÐUR BRIEM
THORSTEINSSON