Morgunblaðið - 31.01.1999, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 31. JANÚAR 1999 27
niður með Jackie í fanginu. Móðirin
beið agndofa eftir að Jackie yrði
brjáluð. En svo fór ekki; öllum á
óvart hló hún að öllu saman. Þama
hefur hún líklega áttað sig á því að
Kiffer var ekki sleginn í stafí vegna
hennar, og gleymdi því ekki.
Jackie óttaðist að verða einmana,
eftir að Hilary giftist Kiffer, í sept-
ember 1961. Eftir það bjuggu þau
nefnilega á heimili hans, í As-
hmansworth í Hampshire í Suður
Englandi, ásamt Joy, móður Kiffers,
en fjölskyldan bjó í London. Jackie
var mjög þunglynd þann tíma sem
þau voru i tilhugalífinu og mánuðina
eftir tónleikana í Wigmore átti hún
reyndar í mikilli innri baráttu. Henni
féll ekki sem best að vera orðinn
þekktur sellóleikari, þrátt fyrir allt.
Að leika á hljóðfærið var yndislegt,
en henni líkaði ekki að vera allt í
einu eins umtöluð og raun bar vitni
og að farið var að gera kröfur til
hennar. Jackie var algjörlega kraft-
laus, sem rekja má til þunglyndisins,
sem snemma gerði vart við sig - en á
þessuro árum vissi fólk lítið sem ekk-
ert um sjúkdóminn. Svaf mikið og
gaf sellóinu oft engan gaum. Móðir
hennar óttaðist að vegna hæfileik-
anna yfirgæfi Jackie heimilið fljót-
lega, en þar hafði hún haldið vernd-
arhendi yfir dóttur sinni alla tíð.
Jackie líkaði illa í skóla, eins og áður
kom fram, og entist t.d. aðeins tvo
mánuði í framhaldsskóla. Fékk eftir
það einkatíma í ensku og sögu. Dótt-
ir kennarans í þeim fögum varð góð-
ur vinur Jackie og það kom þeirri
stúlku, Joan, satt að segja spánskt
fyrir sjónir að Jackie hefði aldrei far-
ið ein í neðanjarðarlest! Hún komst
hins vegar að því að Jackie var mjög
greind, óeigingjörn, og ótrúlega
heiðarleg. Jackie greindi Joan frá
því að henni litist ekki á þær breyt-
ingar sem óhjákvæmiiegar væru,
færi hún þann veg sem virtist
framundan. Hún var óörugg og nið-
urdregin og sagðist alls ekki viss um
að hún vildi verða atvinnusellóleik-
ari. Hún var að mörgu leyti ósjálf-
stæð og ósjálfbjarga - nema þegar
kom að því að leika á sellóið.
Jackie kom í fyrsta sinn fram með
SYSTURNAR Jacqueline og Hilary. Jackie kenndi steralyfjum, sem hún tók
vegna veikindanna, um það hve mjög hún fitnaði.
SÍÐASTA myndin sem tekin var af allri fjölskyldunni saman, frá vinstri: Piers,
faðirinn Derek, móðirin Iris, Hilary og Jacqueline.
Sinfóníuhljómsveit 17 ára að aldri.
Það var í Royal Festival Hall í
London, 21. mars 1962, með hljóm-
sveit BBC undir stjóm Rudolf
Schwarz. Þar lék hún m.a. hinn
fræga konsert landa síns, Elgars,
sem hún átti eftir að leika oft síðar
og bast raunar órjúfanlegum bönd-
um. Túlkun hennar á verkinu þótti
einstök. Hvemig svo ungur hljóð-
færaleikari túlkaði tilfinningar gam-
als manns varð í raun ekki skýrt
Hún fangaði viðstadda með undurfögrum
leik. Ekki leið á löngu þar til fjöldi fólks þurfti
að grípa til vasaklúta sinna.
Systrunum líkaði ekki skólaganga þegar þær
voru að vaxa úr grasi og Jacqueline komst
margoft upp með að neita að fara. Móðirin
ætlaði aldrei að gefa eftir, en eitt ráð dugði
alltaf. „Ég vil læra nýju lögin og leika þau með
þér". Hún fékk því ósjaldan að sitja heima en
Piers og Hilary voru send í skólann, eins og
vera bar.
nema þannig að hún byggi yfir ein-
stökum hæfileikum.
Þess má geta að hún lék umrædd-
an konsert Elgars fyrst aðeins þrett-
án ára að aldri. Pleeth, sem var
kennari hennar, taldi Jackie þá
reiðubúna að takast á við þetta
flókna og stórbrotna verk. Elgar var
62 ára þegar hann samdi konsertinn,
sem var með síðustu verkum hans.
Tæknilega er erfitt að leika það en
mikilvægt þykir einnig að skynja
verkið tilfinningalega. Bill taldi
Jackie það efnilega að hún hefði gott
af því að reyna sig á þessu; hann
taldi að með svo krefjandi verkefni
gæti hann vel gert sér grein fyrir
möguleikum hennai’.
Móðir Jacqueline keypti nótna-
bækur með Elgar konsertinum og
öðru erfiðu verki að beiðni Pleeths,
og stúlkan fékk þær í hendur síðari
hluta fimmtudags. Kennarinn hafði
beðið hana að gefa sér góðan tíma en
á þegar hún mætti í spilatíma á laug-
ardegi lék hún fyrst hitt verkið í
heild eftir minni; verk sem hann
hugðist þá líta örlítið á með henni.
Pleeth reyndi að sýnast ekki undr-
andi og spurði Jackie si sona hvort
hún hefði haft einhvem tíma til að
kíkja líka á Elgar-verldð. Hún gerði
sér þá lítið fyrir og lék fyrsta kaflann
og helming þess næsta eftir minni.
Kennarinn var orðlaus.
Það kom Jackie stundum í bobba
hve ótrúlega þroskuð hún var tilfinn-
ingalega sem bam. Hún var eins og
á annarri plánetu borin saman við fé-
laga sína í bamaskóla og aðra jafn-
aldra og var strítt fyrir vikið. Hún
var öðravísi, hvað svo sem kennslu-
konan sagði um árið. Segja má að
sellóið hafi bjargað henni; með hjálp
„sellóraddar“ sinnar tókst henni að
losa þær tilfinningar sem bjuggu
innra með henni. Sú „rödd“ skildist
og margir nutu.
Jackie flutti að heiman 19 ára að
aldri. Leigði sér þá íbúð annars stað-
ar í London, en varð fljótlega ein-
mana og ekki leið á löngu að hún
þáði boð vinkonu sinnar um að þær
leigðu saman í borginni.
Stórkostleg
Fyrstu tónleikar Jackie erlendis
vom í apríl 1965. Henni var þá boðið
með Sinfóníuhljómsveit BBC í fyrstu
ferð hennar til Bandaríkjanna og
fyrstu tónleikamir vom í Camegie
Hall í New York, þar sem hún lék
Elgar konsertinn. Um leið og Jackie
strauk boganum um strengina hafði
HREINTfrábcert!
Vernharð Þorleifsson
gullverðlaunahafi í júdó hefur náð
glæsilegum árangri.
• Gullverðlaun á Opna Skandinaviska meistaramótinu i júdó 1998
• Silfurverðlaun á Opna Skandinavíska meistaramótinu i júdó 1998
• Silfurverðlaun á Norðurlandamótinu i júdó 1998
• Bronsverðlaun á Opna Bandariska meistaramótinu i júdó 1998
• Valinn iþróttamaður Akureyrar 1998
• Valinn iþróttamaður KA1998
Hann borðar verðlaunaskyrið frá
Mjólkursamlagi KEA.
I