Morgunblaðið - 31.01.1999, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 31. JANÚAR 1999 41
+ Óskar Þórðarson
var fæddur á ísa-
fírði 2. maí 1915.
Hann lést á Landspít-
alanum 12. janúar
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru hjónin
Dýrunn Jónsdóttir, f.
á Ögmundarstöðum í
Skagafírði 3. septem-
ber 1884, og Þórður
Kristinsson, f. á Isa-
firði 1. ^ nóvember
1885. Óskar átti
þijár systur, sem all-
ar létust á barns-
aldri.
Óskar kvæntist 18. október 1941
eftirlifandi eiginkonu sinni, Ing-
unni Eyjólfsdóttur, f. í Reykjavík
27. nóvember 1919. Foreldrar
hennar voru Anna Árnadóttir, f.
11. október 1884, og Eyjólfur
Guðmundsson, f. 4. júní 1887.
Börn Óskars og Ingunnar eru: 1)
Bryndís læknaritari, búsett í
Reykjavík. Maki: Bjarni Stein-
grímsson leikari. Þau slitu sam-
vistir. Eiga þau þijú börn: Elísa-
betu, Ingunni Ásu og Steingrím.
2) Krislján rafeindavirkjameist-
ari, búsettur í Iteykjavík. Kona
hans var Hulda Bjarnadóttir og
er hún látin. Börn þeirra: Bjarni
Ingi og Örn Óskar. 3) Svandfs
hjúkrunarfræðingur, búsett í
Flórída. Maki: Sigurður Jó-
hannsson. Börn: Sonja Ósk og
Góður vinur og frændi, Óskar
Þórðarson, hefur kvatt þennan
heim.
Að leiðarlokum er margs að
minnast og margt að þakka eftir
margra áratuga vináttu við Óskar
og fjölskyldu hans.
Óskar var af skagfírsku bergi
brotinn í móðurætt og átti stóran
frændgarð og fjölda vina í Skaga-
firði. Sem barn og unglingur dvald-
ist hann á sumrin hjá frændfólki
sínu í Skagafirði og tengdist því
sterkum tryggðarböndum, sem
héldust til æviloka. Hann kom á
hverju sumri og heimsótti vini sína
og frændfólk fyrir norðan. Frænd-
rækni hans og tryggð var viðbrugð-
ið og alls staðar og ávallt var Óskar
aufúsugestur sökum glaðværðar og
glæsimennsku og þess andblæs,
sem hann bar með sér.
Eftir að Óskar kvæntist sinni
góðu konu, Ingunni, og fjölskyldan
stækkaði komu börn þeirra í sum-
ardvöl í Skagafjörðinn og þannig
tengdist næsta kynslóð í frændsemi
og vináttu.
Óskar hafði alla tíð mikið yndi af
ferðalögum, og á yngri árum ferð-
aðist hann mikið um óbyggðir
landsins og bjó yfir mikilli þekk-
ingu á landinu og sögu þjóðarinnar.
Starfsferill Óskars var á sviði
skrifstofustarfa og voru honum fal-
in mikil ábyrgðarstörf á þeim vett-
vangi. Hann varð fyrsti forstöðu-
maður nýstofnaðrar Byggingar-
deildar Reykjavíkurborgar og átti
þannig þátt í byggingarfram-
kvæmdum margra stofnana í borg-
inni, þar á meðal Borgarspítalan-
um. Aður hafði hann verið skrif-
stofustjóri hjá Byggingafélaginu
Stoð, sem var m.a. byggingarverk-
taki Laxárvirkjunar, sem var gríð-
arlegt verkefni eins og nærri má
geta.
Aðalsmerki Óskars í öllum störf-
um,sem hann tók að sér, var fram-
úrskarandi dugnaður, vandvirkni
og pákvæmni.
Á efri árum, þegar starfsferli var
lokið, gerðist Óskar góður liðsmað-
ur hjá Blindrafélagi Islands, en þar
tók hann sæti í stjórn og naut félag-
ið góðs af yfirgripsmikilli þekkingu
hans í bókhaldsmálum, auk þess
sem hann las inn nokkrar hljóð-
bækur. Óskar hafði mikla ánægju
af starfinu með Blindrafélaginu og
eignaðist þar góða vini.
Óskar var mikill unnandi góðra
bókmennta og átti vandað bóka-
safn. Áhugi hans á lestri góðra
bóka hélst fram til hinstu stundar.
Margar skemmtilegar stundir átt-
Anna Kristín. 4)
Dýrunn Anna flug-
freyja, búsett í
Reykjavík. Dóttir
hennar: Margrét
Högna. 5) Gylfí vél-
fræðingur, búsettur
í Reykjavík. Maki:
Guðlaug Árnmars-
dóttir. Þeirra börn:
Una Sigríður, Óm-
ar Ingi og Iðunn
Dögg. 6) Þórður
Snorri, sálfræðing-
ur og fram-
kvæmdasljóri, bú-
settur á Seltjarnar-
nesi. Maki: Hanna Dóra Birgis-
dóttir. Börn þeirra: Hildur og
Óskar. 7) Eyjólfur rafveituvirki.
Maki: Guðbjörg Jörgensen. Barn
þeirra: Ingunn.
Óskar iauk námi frá Verslunar-
skóla íslands árið 1933. Að námi
loknu stundaði hann fyrst ýmis
verslunarstörf, en réðst síðan til
Reykjavíkurborgar. Þá var hann
um skeið skrifstofustjóri hjá
Byggingarfélaginu Stoð í
Reykjavík. Árið 1961 réðst hann
til Byggingardeildar Reykjavík-
urborgar og var þar forstöðu-
maður að undanteknum sfðustu
starfsárum sfnum sem hann var
skrifstofusljóri.
Útför Óskars Þórðarsonar fór
fram frá Fossvogskapellu 22.
janúar.
um við hjónin með Óskari þar sem
bækur voru til umræðu.
Nú þegar Óskar er allur koma í
hugann margar minningar. Þar á
meðal fyrstu tvö búskaparár okkar
hjóna í húsinu á Laugateignum hjá
Oskari og Ingunni. Einnig var
ógleymanleg heimsókn þeirra
Óskars og Ingunnar til Kaup-
mannahafnar á dvalarárum okkar
þar. Nutum við þess þá að taka á
móti þeim og samvista við þau. Og
þá var ómetanlegt að eiga þau Ósk-
ar og Ingunni að þegar við flutt-
umst heim frá Danmörku á sínum
tíma.
Fyrir þessa góðu samfylgd og
minningarnar flytjum við einlægar
þakkir, þegar lífsleið er lokið.
Við sendum Ingunni, börnum og
öllum aðstandendum Óskars inni-
legar samúðarkveðjur. Blessuð sé
minning hans.
Margrét Margeirsdóttir og
Siguijón Björnsson.
I byrjun nýs árs hefur Óskar
Þórðarson, frændi minn, kvatt þetta
líf og haldið á vit æðri heims. Hann
hafði átt við erfiðan sjúkdóm að
stríða, sem reyndi mjög á þolin-
mæði og þrautseigju eins og hann
sagði við mig í símann skömmu fyr-
ir jól.
Fyrsta endurminning mín um
Óskar, frænda minn, er frá fyrri
hluta fjórða áratugs þessarar aldar.
Hann er þá nýkominn úr miklu
ferðalagi, sem hann fór á hjóli frá
Reykjavík norður og austur um
land. Það er fagur sumardagur,
logn og sólskin. Við sitjum saman á
grasbala sunnan við bæinn í blíð-
unni ásamt föður mínum og hann er
að segja okkur ferðasöguna. Eg hef
verið á áttunda ári, en ðskar var tíu
árum eldri. Þá var það mikið ævin-
týri og sjaldgæft að slíkar ferðir
væru farnar á hjóli og ég hlustaði
hugfanginn á frásögnina.
Oskar missti föður sinn ungur að
árum og ólst upp í Reykjavík hjá
móður sinni, Dýi’unni, sem stóð þá
ein uppi með drenginn sinn. Samt
tókst Óskari að afla sér góðrar
menntunar og starfaði hann hjá
Reykjavíkurborg mestallan sinn
starfsaldur sem skrifstofumaður.
Með föður mínum og systur hans,
Dýi’unni, var mjög kært og var Ósk-
ar hér í sumardvöl fyrstu árin eftir
föðurmissinn. Dýrunn frænka kom
líka norður á hverju sumri og var
það ávallt tilhlökkunarefni að fá
hana í heimsókn. Hún flutti með sér
blæ glaðværðar. Eftir að Óskar fór
að vinna í bænum notaði hann sum-
arfríin sín til að ferðast um landið
og fór vítt og breitt á hjóli ásamt fé-
laga sínum. Varð hann vel kunnug-
ur landinu bæði byggðum og
óbyggðum og jafnframt sögu þess.
En varla leið svo nokkurt sumar að
hann kæmi ekki í Skagafjörð og eft-
ir að bflar urðu algengir kom hann
stundum oftar en einu sinni á ári.
Hér eignaðist hann marga vini og
kunningja, sem hann heimsótti ár-
lega. Var þá lagið tekið með Skag-
firðingum og fátt mun honum hafa
þótt skemmtilegra. Hann hafði afar
næmt tóneyra og ágæta bariton-
rödd og gat hvenær sem var tekið
undir í rödduðum söng.
Þegar ég var kominn á þann ald-
ur að þurfa að afla mér menntunar
lá leiðin til Reykjavíkur. Það var á
stríðsárunum síðari. Fékk ég þá
leigt herbergi hjá Dýrunni frænku.
Þá hafði Óskar stofnað heimili og
var orðinn fjölskyldufaðir. Öll þau
ár sem ég dvaldi í Reykjavík stóð
heimili þeirra hjóna Óskars og Ing-
unnar mér opið hvenær sem var.
Þau voru sannkallaðir höfðingjar
heim að sækja. Fyrstu jólin sem ég
var í Reykjavík var ég á aðfanga-
dagskvöld hjá þeim. Við Dýrunn
frænka gengum neðan úr bæ upp á
Þórsgötu, þar sem þau Óskar og
Ingunn bjuggu, og dvöldum þar í
góðum fagnaði framyfir miðnætti,
en héldum síðan sömu leið til baka
gangandi. Logn og heiðrík kyrrð
ríkti yfir borginni.
Óskar var glaðvær maður, en afar
orðvar og mátti ekki vamm sitt vita
í nokkrum hlut. Frændrækinn var
hann svo af bar og hafði ánægju af
að rétta fram hjálparhönd ef á
þurfti að halda. Það munu fleiri hafa
reynt en frændfólk hans.
Að leiðarlokum færi ég honum
bestu þakkir og bið honum blessun-
ar guðs. Ingunni, börnum þeirra og
fjölskyldum sendi ég innilegar sam-
úðarkveðjur.
Hróðmar Margeirsson.
Frændur eru margs konar, sumir
nálægir, aðrir fjarlægir, sumir hlýir,
aðrir kaldir o.s.frv. Oskar var einn
af þessum frændum sem eru alltaf
svo nærri og hann virtist hafa það
sem eitt helsta markmið sitt í lífinu
að lifa fyrir frændfólkið, hafa sam-
band við það, láta það vita að hjá
honum ætti það vísa uppörvun
hvenær sem væri. Engin ástæða
væri til að gefa neitt upp á bátinn.
Óskar frændi mundi sjá einhver ráð.
Og Ingunn stóð honum ekki að baki.
Óteljandi eru þær máltíðir sem hún
eldaði ofan í svanga maga frænd-
fólksins. Og jafn óþreytandi voru
þau að skjóta skjólshúsi yfir skyld-
menni sem komu langt að og þurftu
húsaskjól í Reykjavík. Ef hægt er að
eignast fjársjóði á himni með því að
seðja og hýsa svanga frændur og
frænkur hlýtur það að vera fjallhá
innstæða sem hann getur gengið að
hinum megin landamæranna þegar
jarðvist hans hérna megin er lokið.
Hjá honum var það hugsjón að vera
góður frændi og gleyma engum, láta
engan verða útundan. Og allt sem
hann tók að sér að annast, leysti
hann vel af hendi, því að hann var
afar samviskusamur og traustur.
Þegar ég fór að kynnast þessum
frænda er mér það minnisstætt að
hann virtist hafa hið fullkomna um-
burðarlyndi fyrir skoðunum ann-
arra. Lífsviska hans virtist vera að
ekki ætti að meiða aðra með því að
OSKAR
ÞÓRÐARSON
sýna þeim fram á að skoðun þeirra
væri röng. Ekki efa ég það að hann
hafi oft hugsað sitt þegar einhver
var að viðra sína sérstöku tegund af
sannleika, en það virtist liggja í hon-
um að taka slíku eins og sjálfsögðum
hlut. Kannski var honum það ljósara
en mörgum öðrum að skoðanir koma
og fara.
Ég var lítil, 8-9 ára hnáta, þegar
ég sá þennan stóra og myndarlega
frænda fyrst á æskuheimili mínu
norður í Skagafirði og ég minnist
þess að ævinlega þegar Óskar kom
norður i átthaga frændfólks síns og
móður sinnar, sem honum vöru svo
kærir, þá gleymdi hann aldrei að
heilsa þessari litlu frænku sinni, sem
var nú ósköp feimin við fullorðið
fólk. Þá sagði þessi fallegi og glað-
væri frændi alltaf: „Nei, komdu nú
blessuð og sæl, frænka mín, það er
langt síðan að við höfum sést.“ Þetta
er mér einhvern veginn svo minnis-
stætt úr bemsku minni því að ég var
kannski ekld vön svona hoffmann-
legum kveðjum. Þetta staðfesti líka
að hann gleymdi engum.
Óskar var hinn dæmigerði fyrir-
myndarfjölskyldufaðir og hann átti
mjög góða konu sem var örugglega
hans stærsta gæfa í lífinu. Þau eign-
uðust saman sjö böm, sem öll hafa
reynst hinir nýtustu borgarar og
standa nú við hlið móður sinnar og
styðja hana í hinum mikla missi
hennar. Langri og farsælli samfylgd
er lokið. Að leiðarlokum sendum við
konu hans og börnum einlægar sam-
úðarkveðjur.
Jón og Sigríður Margeirsbörn.
Óskar Þórðarson er látinn. Okkur
langar til að minnast Óskars frænda
okkar í fáum orðum. Óskar var mik-
ill Skagfirðingur í sér alla tíð, enda
af Skagfirðingum kominn í móður-
ætt. Óskar var duglegur að hafa
samband við skyldfólk sitt, sérstak-
lega ættrækinn og artargóður mað-
ur. Venjulega kom hann í Skaga-
fjörðinn tvisar til þrisvar á ári og
heimsótti ættingja sína og vini, átti
hann marga vini norðan heiða.
Óskar var mjög gestrisinn, stóð
heimili þeirra hjóna opið öllum ætt-
ingjum, og voru þau hjón samhent í
því. Óskar hafði mikla ánægju af
hrossum, átti um árabil nokkur fal-
leg hross sem gengu norður í Skaga-
firði. Hann hafði orð á því að hrossin
veittu sálu sinni gleði.
Óskar Þórðarson komst ekki
áfallalaust í gegnum lífið. Þegar
hann missti máttinn öðrum megin í
líkamanum fyrir tíu árum var það
mikið áfall. Hann var afar duglegur
og ákveðinn að ná bata á ný, og
tókst það að verulegu leyti.
Nú í eitt ár hefur Óskar átt við
erfið veikindi að stríða, leið miklar
þjáningar, en bar höfuðið hátt. Nú
er hann leystur frá þrautunum og
biðjum við honum blessunar Guðs á
ókunnum stigum.
Af eilífðar ljósi bjarma ber
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf sem svo stutt og stopult er
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
mót öUum oss faðminn breiðir.
(E.Ben.)
Innilegai- þakkir og kveðjur frá
Æju fyrir alla aðstoð og hjálp í veik-
indum fyrr á árum. Einnig sérstak-
ar þakkir og kveðjur frá Halldóri
frænda hans, Ástu og börnum
þeirra.
Þakklæti og kveðjur frá bömum
Lovísu.
Eiginkonu, börnum og fjölskyld-
um þeirra sendum við hugheilar
samúðarkveðjur.
Systkinin frá Stóru-Seylu.
íinningarkort Slysavarnafélags íslands fást á skrifitofu félagsins.
'Kortin eru send bœði innan- og utanlands. Hagt er að styrkja
ákveðna björgunarsveit eða slysavamadeild innan félagsins.
Gíró- og greiðslukortapjónusta.

Slysavamafélag íslands,
Grandagarði 14,
sími 562 7000 — fax 562 7027
Markmið Útfararstofu íslands er að veita trausta og persónulega þjónustu.
Aðstandendur geta leitað útfararstjóra hvenær sólarhrings sem er. Útfarar-
stofa íslands er aðstandendum innan handar um alla þá þætti, er hafa ber í
huga er dauðsfall ber að. Útfararstjórar Útfararstofu Islands búa yfir mikilli
reynslu og hafa starfað við útfararþjónustu um árabil.
Útfararstofa íslands sér um:
Útfararstjóri tekur að sér umsjón útfarar í samráði
við prest og aðstandendur.
Flytja hinn látna af dánarstað i líkhús.
Aðstoða við val á kistu og líkklæðum.
Undirbúa lík hins látna í kistu og snyrta ef
með þarf.
Útfararstofa íslands útvegar:
Prest.
Dánarvottorð.
Stað og stund fyrir kistulagningu og útför.
Legstað í kirkjugarði.
Organista, sönghópa, einsöngvara, einleikara
og/eða annað listafólk.
Kistuskreytingu og fána.
Blóm og kransa.
Sálmaskrá og aðstoöar við val á sálmum.
Líkbrennsluheimild.
Duftker ef líkbrennsla á sér stað.
Sal fyrir erfidrykkju.
Kross og skilti á leiði.
Legstein.
Flutning á kistu út á land eða utan af landi.
Flutning á kistu til tandsins og frá landinu.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri
Sverrir Olsen,
útfararstjóri
Útfararstofa íslands - Suðurhlíð 35-105 Reykjavík.
Sími 581 3300 - allan sólarhringinn.