Morgunblaðið - 31.01.1999, Blaðsíða 42

42 SUNNUDAGUR 31. JANÚAR 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
GUÐJÓN
JÓNSSON
+ Guðjón Jónsson
fæddist á Aðal-
bóli í Lokinhamra-
dal í Arnarfirði 27.
júní 1917. Hann lést
á Fjórðungssjúkra-
húsinu á ísafirði 26.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Guðrún Sig-
ríður Guðjónsdótt-
ir, f. 15. júní 1894,
d. 7. júní 1962, og
Jón Sigurðsson, f.
Tr 14. júní 1893, d. 8.
febrúar 1925.
Systkini Guðjóns
eru Sigurður Guðni Jónsson, f.
21. október 1918, d. 5. janúar
1952, Jóna Sigurbjörg Guð-
mundsdóttir, f. 5. júní 1933 og
I fáum og fátæklegum orðum
langar mig til að minnast tengda-
fóður míns, Guðjóns Jónssonar frá
Þingeyri. Ég vel þann kost að beina
máli mínu til hans, enda kenna okk-
ur góðir menn og heilög bók, að líf
er eftir þetta líf og því viljum við
trúa.
Þar sem ég sit við skrifborðið
Jóhann Guðmunds-
son, f. 4. ágúst 1934.
Guðjón kvæntist 23.
október 1943 Krist-
jönu Guðsteinsdótt-
ur, f. 31. júlí 1918 í
Bolungarvík. Börn
þeirra hjóna eru: 1)
Margrét Guðjóns-
dóttir, f. 19. apríl
1950, maki Sigurður
Þ. Gunnarsson, f. 12.
mars 1945, börn
þeirra: Kristjana
Guðrún, f. 17. janúar
1969, barn hennar
Daníel Már Vil-
hjálmsson; Líney Björg, f. 4. nóv-
ember 1972, sambýlismaður Atli
Már Jóhannesson, f. 20. maí
1973; Gunnar Borgþór, f. 23. jan-
heima hjá mér í Lækjarásnum með
mynd af þér og Kristjönu þinni fyr-
ir framan mig rifjast upp margar
góðar minningar. Mér finnst reynd-
ar ótrúlega stutt síðan ég kom fyrst
á notalegt heimili ykkar við
Brekkugötu á Þingeyri. Samt eru
þetta orðin hartnær sautján ár. Þar
naut ég ríkulega þeirrar gestrisni,
+
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
GUÐMUNDUR INGI ÞÓRARINSSON,
Löngubrekku 27,
Kópavogi,
er lést á hjartadeild Sjúkrahúss Reykjavíkur
föstudaginn 22. janúar síðastiiðinn, verður
jarðsunginn frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 2.
febrúarkl. 13.30.
Helga Þórðardóttir,
Kristján Þór Guðmundsson, Sigrún Birna Dagbjartsdóttir,
Þórarinn Björn Guðmundsson, Guðmunda Ingimundardóttir,
Björgvin Már Guðmundsson, Ásrún Þóra Sigurðardóttir
og barnabörn.
+
Hjartkæri maðurinn minn, faðir okkar, afi,
sonur, bróðir, mágur og tengdasonur,
JÓN ÁRNASON
rafeindavirkjameistari,
Réttarholtsvegi 51,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju þriðju-
daginn 2. febrúar kl. 15.00.
Guðrún Harðardóttir,
Árni Jónsson,
Hörður Jónsson,
Salka Ósk Árnadóttir,
Gísela Schulze, Árni Jónsson,
Björn Árnason, Guðrún Haraldsdóttir,
Ingunn Guðrún Árnadóttir, Stefán Pétursson,
Jórunn Erla Bjarnadóttir, Hörður Valdimarsson.
+
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og lang-
afi,
INGÓLFUR GUÐJÓNSSON,
Dalbraut 20,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fíladelfíu, Hátúni 2,
þriðjudaginn 2. febrúar kl. 14.00.
Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeim, sem
vilja minnast hins látna, er bent á trúboðastarf
Fíladelfíusafnaðarins.
Hjörtur Á. Ingólfsson, Margrét Helgadóttir,
Jóhannes Esra Ingólfsson, Guðný A. Thórshamar,
barnabörn og barnabarnabörn.
úar 1974, sambýliskona Fríða
Kristjánsdóttir, f. 29. mars
1973; Þórey Sjöfn, f. 24. desem-
ber 1979, og Sigríður Agnes, f.
13. febrúar 1982. 2) Sigurður
Guðni Guðjónsson, f. 8. nóvem-
ber 1951, maki Lára Lúðvígs-
dóttir, f. 12. júní 1958, börn
þeirra: Edda Sif, f. 19. október
1985, og Sandra Rún, f. 22. maí
1989.
Guðjón gerðist vélstjóri og vann
við vélgæslu hjá Hraðfrystihúsi
Dýrfirðinga og Rafveitu Þing-
eyrar. Þá lærði hann rafvirkjun
og vann hjá Rafmagnsveitu rík-
isins frá 1958 til 1979. Þá fór
hann að vinna hjá Kaupfélagi
Dýrfirðinga en lét af störfum 75
ára. Þau hjón fluttust til Þing-
eyrar 1943 og þar bjuggu þau
þar til í ágúst 1998 er þau fiutt-
ust að Hlíf á ísafirði.
Utför Guðjóns fer fram í Þing-
eyrarkirkju á morgun, mánu-
daginn 1. febrúar, og hefst at-
höfnin klukkan 14.
sem allir nutu er þangað komu. Þar
kynntist ég einnig þeirri mann-
gæsku, sem var aðalsmerki húsráð-
enda. Alltaf var það besta tínt til
svo gestum mætti líða sem best og
húsbóndinn var ávallt tilbúinn að
hlaupa eftir öllu, sem glatt gæti
gesti. Af þessu fór ég ekki varhluta
og heldur ekki dæturnar Edda Sif
og Sandra Rún, sem nú sakna
afans, sem allan vanda vildi leysa og
allt fyrir þær gera.
Já, á sækja minningar. Minnis-
stæðar eru rökræðumar, sem við
áttum oftlega um hin ólíkustu mál-
efni. Við vorum ekki alltaf sammála
í þeim orðaskiptum, kannski sjaldn-
ast, eða þóttumst bara vera ósam-
mála, til þess að fá líf í umræðuna.
En það megum við bæði eiga, að við
þrúkkuðum aldrei í illu, svo gripið
sé til orðalags, sem aðrir fjölskyldu-
meðlimir notuðu gjarnan um fjörleg
orðaskipti okkar.
Alltaf vorum við jafngóðir vinir. Á
það bar aldrei skugga og notalegar
voru þær stundir, sem við áttum tvö
ein og töluðum um það sem okkur lá
á hjarta. Margar ferðir gerðir þú
þér til mín út í bílskúr, þegar ég var
að „leira“. Hvatning þín skipti mig
miklu, enda varstu völundur um-
fram flesta og sýndir öllu handverki
lifandi áhuga. Ékki þurfti að biðja
þig oft um að rétta hjálparhönd, ef
eitthvað þurfti að laga. Álltaf varstu
tilbúinn að gera við eða
betrumbæta, þegar þið Kristjana
voruð í heimsókn hjá okkur.
Við fundum bæði, að við vorum
afar lík að svo mörgu leyti. Við
þurftum þess vegna stundum ekki
annað en að líta hvort á annað, þá
vissum við og skildum. Orða var
ekki þörf.
I huga koma morgunstundir í
Lækjarásnum. Víst áttir þú aðdáun
allra fyrir dugnað þinn við líkams-
rækt og útiveru. Það var oft, sem ég
hálfskammaðist mín, þegar þið vor-
Skila-
frestur
minning-
argreina
EIGI minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útför er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: I sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fyrir hádegi á föstudag. í mið-
vikudags-, fimmtudags-, fóstu-
dags- og laugardagsblað þarf
greinin að berast fyrir hádegi
tveimur virkum dögum fyrir
birtingardag. Berist grein eftir
að skilafrestur er útrunninn
eða eftir að útför hefur farið
fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina,
enda þótt þær berist innan hins
tiltekna skilafrests.
uð hjá okkur í heimsókn: Ég að
drattast á fætur, en þú ekki bara
búinn að ganga stífluhringinn, held-
ur ilmaði eldhúsið af kaffi. Það var
nefnilega enginn jafnmikill snilling-
ur í að laga kaffi og þú. Ég þóttist
nú ekki alltaf samþykkja, að það
væri vel lagað, en það var bara til að
fá fram blik úr augum þínum og
bros á vör. Það þurfti nefnilega ekki
annað til að öllum liði vel.
Það er svo margt að þakka nú,
þegar leiðir skilur um sinn. Um-
hyggja þín fyrir þínu fólki og vænt-
umþykja var okkur öllum ómetan-
leg. Þú lifðir tvenna tíma og fékkst
sjálfur drjúgan skerf af mótlæti í
lífinu. Einmitt þess vegna máttirðu
sjálfur ekkert aumt sjá. Minninga-
brotin eru fjölmörg; fegurst allra
finnst mér þó minningin um sam-
band ykkar Kristjönu. Þar studdist
hönd við hönd og einskis var vant.
Engan hef ég þekkt sem var meiri
Vestfirðingur en þú og engan sem
var meiri Dýrfirðingur. Svo mjög
unnir þú þínum heimahögum, og
þótt þú dveldir í Reykjavík varðaði
þig ósjálfrátt meira um veðrið á
Þingeyri en veðrið í höfuðborginni.
Það var sama hvar þú varst, ávallt
féllu öll vötn til Dýrafjarðar. Þar er
og verður fegurst og best.
Ég trúi, að nú sértu kominn heim
í tvennum skilningi og þér líði vel.
Ég þakka þér fyrir allt.
Þín tengdadóttir,
Lára.
Elsku pabbi.
Eg þakka allt frá okkar fyrstu kynnum
það yrði margt, ef telja skyldi það.
I lífsins bók það lifir samt í minnum,
er letrað skýrt á eitthvert hennar blað.
Eg fann í þínu stóra hjarta
þá helstu tryggð og vináttunnar ljós,
er gerir jafnvel dimma daga bjarta,
úr dufti lætur spretta lífsins rós.
(Margrét Jónsdóttir.)
Með þessu ljóði langar mig að
þakka þér fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir mig og mína fjölskyldu.
Það er margt að segja en erfitt að
skrifa.
Guð geymi þig.
Þín dóttir,
Margrét.
Kæri vinur, samstarfsmaður og
tengdafaðir.
Þá hefur þú kvatt þennan jarð-
neska heim og langar mig til að rita
hér nokkrar línur til að minnast þín
og þakka, þó svo að fátækleg orð
segi oft á tíðum harla lítið. Ég minn-
ist oft og hugsa til þeirra ára sem ég
vann með þér við rafvirkjastörf og
hjá Rafmagnsveitum ríkisins þegar
þú varst að kenna mér að vinna við
raflagnir og rafveitustörf og þá
áherslu sem þú ávallt lagðir á að
vera samviskusamur og vandvirkur
við þau störf sem maður legði fyrir
sig, en samviskusemi og vandvirkni
voru þeir eiginleikar sem þú varst
ávallt ríkur af og miðlaðir gjarnan
af til hinna yngri. Þú varst ávallt
námfús sjálfur og hefðir án efa lært
miklu meira ef þínir hagir hefðu
verið aðrir í lífinu, en þér var ekki
gjarnt að kvarta heldur reyndir að
una við þitt.
Mér er mjög í mun að minnast
iðjusemi þinnar en þú gast helst
aldrei verið án þess að hafa eitthvað
fyrir stafni og má til dæmis sjá það
á heimili þínu sem var í rúm 50 ár
að Brekkugötu 2 á Þingeyri en í það
Iagðir þú ómælda vinnu, fyrst að
koma því upp og seinna að halda því
við og hef ég oft dáðst að þeirri
þrautseigju og vandvirkni sem þú
lagðir í það. Þá vil ég minnast þeirr-
ar ástúðar og umhyggju sem þú
sýndir konunni þinni, henni Krist-
jönu, og alls sem þú gerðir fyrir
hana á þessum 55 árum sem þið
eruð búin að vera í hjónabandi og
megi sem flestir taka það sér til fyr-
irmyndar.
Eisku tengdapabbi, ég vil sér-
staklega minnast og þakka þér fyrir
allt það sem þú hefur gert fyrir mig,
Möggu og bömin okkar, þau ár sem
við nutum í gegnum árin sem þú
varst með okkur. Þú hefur ávallt
fylgst með börnunum þínum og
bamabörnum og glaðst ef þeim hef-
ur gengið vel í námi og starfi og
einnig langafabarninu honum Daní-
el sem þú spurðir oft um.
Það var mjög leitt að þegar þú
varst búinn að selja húsið þitt hérna
á Þingeyri og búinn að kaupa íbúð á
Hlíf á Isafirði að þið hjónin gátuð
ekki notið vera ykkar þar vegna
veikinda þinna en eins og þú sagðir
mér ætlaðir þú að gera svo vel fyrir
Jönu, að henni liði sem best sein-
ustu árin ykkar og þið væruð ekki
byrði á okkur og börnunum okkar
og lýsir þetta þér svo vel, að mér
finnst.
Ég vil aðeins minnast á það tóm-
stundagaman sem þú hafðir svo
mikla ánægju af og snerir þér að
seinustu árin, bókbandið, en það
verk fórst þér einkar vel úr hendi
eins og allt annað sem þú tókst þér
fýrir hendur.
Þetta eru ósköp fátækleg orð sem
ég hef sett hér á blað, elskulegur
tengdafaðir, en ég þakka þér fyrir
allt og allt. Guð geymi þig. Megi guð
styrkja elskulega tengdamóður
mína, hana Kristjönu Guðrúnu, um
ókomna framtíð svo og alla hennar
aðstandendur og ættingja.
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji guðs englar saman í hring
sænginni yfír minni.
(Sig. Jónsson)
Þinn tengdasonur,
Signrður Þ. Gunnarsson.
Elsku afi, með þessum orðum
viljum við kveðja þig og þakka þér
fyrir allar þær stundir sem við átt-
um saman. Það er erfitt að kveðja
þann sem okkur þykir svo vænt um
og á stóran hluta af h'fi okkar og að
hugsa til þess að við eigum ekki eft-
ir að sjá þig aftur og fá að halda ut-
an um þig. Þú verður alltaf hluti af
lífi okkar og við trúum því að þú
sért á góðum stað og að þér líði vel.
Það er svo margt sem kemur upp
í huga okkar þegar við rifjum upp
þær minningar sem við eigum um
þig - þig og ömmu, því þið eruð eitt
í huga okkar. Það er eitt sem er of-
arlega í minningunni, stundum
fannst okkur þú hafa verið afi allra
barna á Þingeyri, a.m.k. allra vina
okkar og þeirra barna sem komu til
Þingeyrar og áttu hvorki afa né
ömmu á staðnum. Þá fundum við
stundum til afbrýðisemi því VIÐ
áttum ÞIG og ÞÚ varst OKKAR.
Við voram fljót að átta okkur á því
að það gat enginn tekið þig frá okk-
ur og voram stolt þegar einhverjir
aðrir kölluðu þið afa.
Það var líka alveg ótrúlegt hvað
þér datt í hug að framkvæma - þú
fékkst einhverja hugmynd, spáðir í
hvernig þú gætir framkvæmt hana
og fannst svo lausn sem þú leystir
fljótt og örugglega af hendi, hvort
sem lausnin var einföld eða flókin.
Þótt þú hafir alltaf haft mikið að
gera gafstu þér tíma fyrir okkur,
hlustaðir á sögurnar okkar og sagð-
ir okkur aðrar.
Húsið ykkar var líka á réttum
stað, það var svo gott að koma við
og fá orku áður en haldið var lengra
inn götuna (upp brekkuna). En það
var tómlegt að fara fram hjá húsinu
í ágúst þegar þið voruð farin til Isa-
fjarðar og hvíti bíllinn var ekki
lengur íyrir utan, en þá höfðum við
ykkur samt innan seilingar. Nú ert
þú farinn og stórt er það skarð sem
þú skilur eftir þig en stærra er það
fyrir hana ömmu sem þú hugsaðir
alltaf svo vel um. Við munum gera
allt sem við getum til að láta henni
líða sem best.
Við eigum óteljandi minningar
um þig, elsku afi sem ógerlegt er að
tíunda hér en þær munu fylgja okk-
ur alla tíð og við munum deila þeim
með þeim sem okkur þykir vænt um
- þú varst frábær afi.
Kristjana, Líney, Gunnar, Þórey,
Sigríður, Atli Már og Fríða.
Láttu nú ljósið þitt,
logaviðrúmiðmitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði jesús mæti.
(Ók. höf.)
Þinn langafadrengur,
Daníel Már.