Skírnir - 01.01.1841, Qupperneq 4

6
hvurt að gjörast vinir Aia og veíta honuin móti
soldáni, og |>að vildu |>eír ekkji, firir f)á skuld er
áður er gjetið, eða [>á setja ríkji hans skorður,
og [>að ráð tóku |)eír. Frakkar eínir tóku taum
Ala, sem áður; enda er sagt, að þeir hafi lofað,
að útvega honum Sírland að erfðaljeni, fiegar [)eír
komu honura til að stödva her sinn, eptir orrust-
una við Nisib. |)aniiig leið heilt ár, að aungvum
sættum varð á komið með [>eím Ala og soldáni.
I júnímánaði í sumar ið var svipti soldán völdum
Chosrew jarl sinn og æðsta ráðgjafa, er verið
hafði hinn mesti fjandmaður Ala, og rak hanu i
útlegð. Varð [>á Ali allur auðveldari viðureignar;
[>ví hann bauð [>á [>au boð, er soldán hefði eflaust
[>eígið gjarnsamlega, ef hann hefði verið einu um
hituua: hann lofaði, að láta lausan skjipaflota
soldans, Krítareí og borgjirnar helgu (Mecca,
Medina), og öll þau lönd, er Iiann hafði þá ifir
að ráða, nema Sirland og Egjiptaland, er liann
vildi fá að erfðum handa niðjum sínum. Enn
stjórnendur liinna miklu rikjanna voru [>á búnir
að taka öll ráðin af soldáni i þessn efni, og vildu
ekkji gánga að [>eim kostum firir lians hönd.
Meðan á þessu stóð, bjóst Ali um sem best hann
mátti á Egjiptalandi og á Sirlandi, og Ijet efla
varnarvirkji öll á ströiidunum rnilli Akursborgar
(Akka, eður St. Jean d’Acre) á Sírlandi og Alegs-
andursborgar á Egjiptalandi, og dró að sjer mikj-
inn fjölda liðs. Stjórnendur liinna miklu rikja
voru ekkji á eitt sáttir um [>essi mál, sem áður
er sagt, [>ar sem Frakkar vildu reína til að út-
vegaAla betri kosti enn hinir vildu gjcfa. [>ó kom