Skírnir - 01.01.1841, Page 11

tfapier ekkji hafa átt vald á að gjöra hann. - Litlu
eptir |)aS seiuli Ali boS til MiklagarSs, og lagSi
öll sin mál á soldáns vald. Kora þá so, fírir
inilligaungu annarra, aS soldán gaf Ala upp sakjir
viS sig, og tökst nú sáttaleitan meS [leím, og urSu
þaS endalokjin, aS soldán veitti Ala Egjiptaland
aS erfSaljeni; þó skal hann ekkji eiga kost á, aS
hafa ineira landher nje skjipaliS, enn soldán kveSur
á. Undir árslokjin fór Ibrahim jarl á staS frá
Damascus, eptir boSi föður síns, og var hann,
þegar síðast til frjettist (mitt í febrúar), kominn
með megjinherinn til Egjiptalands, eptir margar
]>rautir; enn í raiSjum janúarmánuði sendi Ali
jarl soldáni aptur skjipaflota lians. Er þá stirjöld
þessi á enda kljáS, og ekkji likjindi til, að Tirk-
jalönd muni first um sinn verða rikjum NorSur-
álfunnar að þrætuefni. Enn ekkji licfir i annað
skjipti verið hættar koinið nú í 25 ára tiraa, að
friSur mundi haggast rnilli þeirra, enn i þetta
sinn. j>ví þegarFrakkar heírðu, að samningurinn
rar gjör milli bandamaniianua, urðu þeir með öllu
uppvægir, og sögðu hann væri stofnaður á laun
við sig, og sjer í því gjör hin mesta smán. Tóku
þeír að auka herbúnað i ákafa, og bjuggust menn
þá um hríS við því á deígi hvurjnm, að almenn
stirjöld mundi verða nin alla NorSurálfu, og flestir
stjórnendur fóru aS búa liS sitt. En þó að nú
líti friðlegar út, er ágreíníngur sá ekkji af, er út
af þessu jókst meS Bretum ogFrökkum. Er það
því meíra áliiggjuefni, sem það sínist þessum
þjóSnm ætiað, að stiðja og efla frelsi mannkjiusins,
og er því mikjil hætta búin af siindurliiidi þeirra.