Skírnir - 01.01.1841, Side 12

14
Af ástandinu í Tirkjalönduin sjáifmn, er lítið
annað að seigja enn að undanförnu, nema að |<að
fer heldur versnandi, ef nokkuð er. Oröi og upp-
hlaup liafa ekkji verið óvíða um ríkjið, og í firra
sumar komst upp sainsæri meðal nokkurra inanna
af verndarliði solðáns, er ætluðu að ráða liami
af dögum, þegar hann færi í bænahús sitt (7. dag
ágústmán.). Knn einn af samsærismönnunum kom
til soldáns á leiðinni, og birti honum firirætlau
þeirra. Komst soldán með þeim hætti undan.
Sirlendskjir, sem eíga að heíta gjeíngnir til hlíðni
við soldán, munu naumast þola ok hans, og er [lá
vansjeð, hvurt soldan gjetur halilið [>eím í skjef-
jurn, þar sem rikji hans er orðið so þróttlaust, ef
Bretar og Austurrikjismenn ifirgjefa laudið, og til
þess sinast sem stendur öll likindi. Sagt er, að
komið liafi til orða, að eínhvurjir kristuir liöfð-
ingjar muudi gjörast verndarmenu þess liluta Sir-
lands, er forðum hjet Gjiðingaland, að minnsta
kosti þeírra borga, er kristnir menn kalla helgar,
enn eingjin sannindi vitum vjer á þvi.
Af Frökkum.
Skjfrnir hætti þar í firra við tiðindin af Frakk-
landi, sem Thiers var að níu orðinn æðsta stjórn-
arráð. Bjuggust þá flestir við, að bráðuni mundi
eiðast ágreíníngur sá, sem komiiiu var á milli
Frakka og Breta , því Thiers liefir ætíð stutt að
þvi með allri málsnild sinni, að viufeingji lijeldist
með þeím sem best, og sagt, að þeír bandamenn
væri Frökkum hollastir og eðlilegastir. Nokkrir
atburðir siudust og i fírstunui iúta að því, að sú