Skírnir - 01.01.1841, Qupperneq 14

16
urrar þjóðar, hefir hontim tekjist það iilliliga.
Nú tók og aptur afe atikast sundurliniliÖ viÖ Tireta,
því stjórnendur Frakka vildu ekkji ifirgjefa Ala
jarl. j>eír voru ab sönnu ásattir við hin ríkjin
um, ab rjett væri, aö þraungva Ala til hlíðni, ef
hann vildi ekkji gánga aö þeim kostum, sem hon-
um væri settir; enn þeir vildu reína, að útvega
honum sem besta kosti:' Egjiptaland að erfða-
Ijeni, enn Sirland æfilángt. Sögbu þeír að soldán
væri eingu bættur, þó menn tækji Sirland af Ala
jarli, því hann hefði ekkji afl til að stjórna því
sjálfur, og væri honum mikjill stirkur í því, að
Ali jarl væri voldugur. Enn stjórncndur hinna
annarra miklu rikjanna vildu ekkji slaka til; og
þegar þeím fór að leíðast, að ekkji varð útkljáð
málefni soldáns, gjörðu þeír þann saraning sín i
millum í Lundúnaborg, scm áður er nm gjetið;
og er ekkji hægt a6 sjá, hvurt þeím hefir þótt
so mikils á riðanda að hjálpa soldáni, að þeir
hafi viljað vinna það til, að ófriður tækjist við
Frakka, efca þeír hafa reítt sig á friðsemi Loðvíks
frakkakonúngs, og átt undir því, að hann mundi
heidur vinna til, að Frakkar missti nokkuð af áliti
sínu, enn friður rofnaði. Enn þegar Frakkar urðu
vísari um saraníng þenna, varð líðurinn harðla
uppvægur, og fístu menn mjög ófriðar; sögðu, að
þjóðinni væri tjón í, að Ali iröi unninn, og Frakk-
ar hefði hettið honum ásjá sinni, enn þeír væri
svíyirðir í því, að slikur samningur hefði verið
gjörður að. þeím fornspurðum og í móti tillöguin
þeírra, og raundi það ríra álit þeírra í angum
anuarra þjóða, ef slikt skildi þola. Frakkar höfðu