Skírnir - 01.01.1841, Qupperneq 17

19
búið að kveða á nítt fulltrúaþíng. Atti |>að að
birja 28. dag októbers. Enn i livurt skjipti og
[n'ngið birjar, eru konúngar vanir að ilitja (eður
láta flitja) ræðu, og skjira frá ástandi rikjisins.
Taka ráðherrarnir þá ræðu saman. Nú vildi Thiers
að konúngur skjildi seígja so í ræðu sinni: að ef
bandamenn rjeðist á Egjiptaland, og Ijeti sjer ekkji
nægja, að taka Sirland af Ala jarli, mundi Frakkar
álita það fullkominn fjandskap við sig. Konúngur
vildi það ekkji, og íirir þá skuld lögðu ráðherr-
arnir niður völd sin 22. dag októbers. Viku
seinna tóku við níir ráðherrar. Fjekk, Soult
hertogji af Dalmatia, er firrum var eínn af hers-
höfðingjum Napoleons, hin æðstu ráð og stjórn
hernaðarraálefna, enn Guizot stjórn utanríkjis-
mála. Hann heíir um stund verið erindrekji
Frakka i Lundúnnborg, og er i mestu áliti af
hinum nín ráðherrum fírir stjórnkjænsku, og hinn
mesti mælskumaður. |>essir stjórnendur voru meír
eptir gjeði Loðviks konúngs enn liinir fírri, enda
vildu þeír og ineír ti| vinna að friður hjeldist.
Má best sjá ætlun þeírra af konúngsræðonni, er
haldin var íí. dag nóvembers, þegar fulltrúaþingjið
hófst. j>ar seígir so: ”Mjer hefir þótt nauðsin á,
að kalla Iður til min nokkru fírr enn vant er.
Mjer hefir aukjist rnikjill vandi við það, sem aust-
urríkjiskjeísari, bretadrottning, prussakonúngur og
rússakjeisari hafa ráðist i, til að miðla málum
með þeim soldani og Ala jarli. Mjer er jafuannt
nm sóma þjóðar vorrar, sem að hún sje óliult og
í friði. Jeg hefi hvurgji í sljóru miiini vikjið
frá hófsemi þeírri og sátlgirni, er vjer höfum
2*