Skírnir - 01.01.1841, Qupperneq 21

23
[»aS fór Vallée aptur til Algiersborgar, enn korast
í kröggur á heímleíÖinni, og missti hjer nm bil
tvær [rásundir manna. Eptir herför [>essa var
ekkji betur enn [taö ástatt í nílendunum, aÖ Serk-
jir þeístu ifir laiiðiö,. og 'fóru jafnvel næstum til
sjálfrar Algiersborgar. lláku [ieír [lá brott meÖ
sjer hjaröir nílendumanna, brenndu bæi [icírra
og sniÖu áslundum höfuöin af sjálfum þeím, og
stúngu á spjótsodda sína. Menn skutu [iá eptir
þeím af fallbissura, enn þeír' komust þó optast
undan meÖ herfáng sitt. [>aö er sagt, aö Narvaez,
er firr hefir veriÖ hershöföingji Krístínar drottn-
iiigar á Spáni, hafi gjeíngjið í lið með Abd-el-
Kader, og hefir hann þar feíngjið ötulan firirliða.
Meöan hitinn var sem mestur i firra sumar, höfð-
ust Frakar ekkji að, enn undir eins og hausta
tók birjaði Vallée aðra herferð, og liaföi þá feíng-
jið nítt lið heiman frá Frakklandi, 10 þúsundir
manna. I þeírri lierför gjekk lionum nokkuð betur
enu i hinni flrri, og vann hann nokkrum sinnum
sigur á Serkjum. Frakkar fóru nú og að hafa
við það hernaðarlag, er Serkjir liafa sjálfír Jkjennt
þeím, að senda út herflokka, til að ræna kvik-
ijenabi Serkja og vistum, enn brenna heíbirgbir
þeírra, og gjörðu þeír meö þeírn hætti Serkjum
mikjib tjón. Enn allt flrir það batnabi ástand
Frakka lítib. Margjir kjenndii þab óduguabi Val-
lées, og sögbu liann vantafei herkjænsku, þar sem
hann kjinni afe eíns afe beita fallbissura, enn hvurkji
fótgaungulibi nje riddurum. Loksins feingu menn
so inikjife vantraust á honum, afe ráfeherrarnir sáu
sjer ekkji annars kosti, enn láta hann fara heim