Skírnir - 01.01.1841, Qupperneq 28

30
að lcgjja niSur völd sín, þar undir [>vi þikjir kom-
iö, hvurt þeír hafi traust fulltrúanna eöur ekkji.—
Frá nílendnm Breta er það aÖ seígja, að þær
blómgast enn sera áður. I Canada er knrr sá nú
að raestu eíddur, er þar var firir nokkru síöan;
enda gjöra Bretar sjer nú far um, að jafna rjett-
indi Canadamamia. Altaf streíma raenn heiraan
af Einglandi í nílendur Breta. f>ó raiuka nokkuð
flutníngarnir til meiginlands Suðurhafsálfunnar
(Hollands hins mikla), þvi menn komast raeir og
meír að raun um, að akurirkja rauni þar ætíð verða
stopul, því þar er mjög þurrviðrasarat, enn ár
fáar og litlar, so að jarðargróði gjetur firir þá
skuld auðveldlega brugðist; enn hið besta færi er
þar á öllum sjófaungura. Aptur er það annað land,
er menn sinast nú ætla að fara að streima til
þess ákafar, sem það er frjóvsamara og indislegra.
það er Sjáland hið nía. Bretar gjörðu samning
við höfðingja landsins, og listu (21. dag raaimán-
aðar i sumar ið var) sina eigu allar eiar, smáar
og stórar, er taldar eru með því landi. Menn
voru áður á Einglandi búnir að stofna fjelag, til
að senda nilendumenn suður þángað, og er so
talið, að á fjórtán mánuðum hafi þángað farið
hálft þriðja þúsund manna, er þar lifa við «1-
þingisstjórn first um sinn. — A Indlandi hefir lítið
borið á óróa þetta ár, þó allt sje þar ekkji trútt, því
margjir höfðíngjar una illa ifirráðum Breta. —
I Afghanistan hafa Bretar enn her manns; enn
örðugt veítir þeím að halda við ríkji Sudscha kon-
úngs, er þeír hófu þar aptur til valda í firra
sumar; því hann er bæði grimmnr og duglaus, og