Skírnir - 01.01.1841, Qupperneq 35

37
líotn, enn snjernst giðan í nióti [teim er sjólcíðis
voru komnir, og biggt liöfðu að niu virkji nokkur
á ströndura þeírra, og náðu þeír flestum virkjun-
um. ]>annig er nú á statt eptir 10 ára lieruað,
er hinir voldugu Rússar hafa fært á liendur Sirk-
asiumönnum. Má af [>ví sjá, hvað litil [>jóð gjctur
að gjört, þegar liún á frelsi sitt að verja, og allir
eru samtaka. — þegar Rússum hafði mistekjist
herförin tii Kjíva í firra vetur, enn varð ekkjert
á gjeíngt við Sirkasiiiraenn, fór álit þeirra að
minka hjá þjúðum þeira, er biggja sunnan meígin-
fjalla i Austurálfu, og komu þeir þar færra fram
enn áður, so að Bretar urðu þar einir um sinn
hlut. Hefði ekkji so farið, má vera minna hefði
orðið úr sambandi því, er Rússar gjörðu vib Breta
móti Ala jarli. Ætiuðu Rússar að koma til, cf
lhráhim hefði vaðið inn í Asíu liina minni, og
firir þá skuld höfbu þeir allan seinni hlut suin-
arsins mikjinn fjólda iiðs suður við Svartahaf, er
vibbúið var að vcíta soldáui [hjálp. Enn liinir
aðrir bandamenn sáu so um, að Rússar þurftu
ekkji á því að lialda, eíns og áður er sagt. Síban
lieiir kjeisarinn haft mikjinn liðsafnað og lier
manns í vesturhluta rikjisins, so að sagt er, að
meír enn 150 þúsundir rússneskra hermanna liafi
verið á Sljettumaniialandi (Pólinaiandi) í vetur.—
Af Sljettumannaþjóð fara nú aungvar sögur, því
Rússar eru búnir að brjóta hana so á bak aptur,
að hún nnin vart framar eíga viðreístar von. Eru
flestir þeír, sem mestkvaðað, annabhvurt komnir
austur á Síberíu , eður þeir eru geímdir í dífliss-
um, eða fara landflótta. Af þcím, sem útlægir