Skírnir - 01.01.1841, Qupperneq 37

39
a5 konúngur veítti fnlltrúum Prussa meíra valð,
eöur gjæfi þjúðinni stjúrnarbót, enn konúngur
neitti því. A seínni timum hefir það verið sagt
frá Prussalandi, að raenn hefði þar feíngjið mis-
traust á stjórninni, og óttist nú, að konúngur
muni ckkji gjöra jafnmiklar endurbætur, og þeír
höfdu vænst eptir í firstu. Hefir þó konúngur,
til að minda, gjört þá ráðstöfun, að það, sem
fram fer á fulltrúaþingum Prussa verfci nokkru
liljóðbærra enn áður, og enn hefir hann gjört
fleíri endurbætur. Vel og höfðínglega fórst kon-
úngji, er hann kvaðst minnast þess, er faðir hans
hefði sagt í hinni si'ðustu skjipan sinni, og gaf
upp sakjir öllum þeim, er sekjir höfðu orðið, með-
an faðir hans rjeð ríkjum, um allskonar afbrot í
móti konúngstign og konúngsvaldi, eðnr tekjið
höfðu þátt í þeím fjelögum, er þar eru bönnuð,
so og þeím, er það hafði verið gjefið að sök, að
þeír hefði reínt til að gjöra þjóðina óánægða með
stjórn landsins. Öllum þessum gaf konúngur apt-
ur fullt frelsi, og það af eígnum þeirra, er ekkji
var þegar raeð lagadómi frá þeím tekjið. So
bauð hann og, að mál þau skjildi niður falla, cr
höfðuð voru firir þær sakjir, er hjer eru taldar,
enn Ijet þó hvurn er vildi eíga kost á, að lialda
málinu til dóms. Hann Ijet aungvan undan skilja
nema þá, er flúið höfðu til annarra landa,'og veítti
þeíin þó von um uppgjöf á sökum, ef þeír flíði á
náðir hans áður segs mánuðir væri liðnir. Mælt-
ist þetta vel firir, sem vert var. Friðrik kon-
úngur heldur mjög hinni sömu stjórn á, um flesta
hluti, scm faðir hans, eíns og liann lísti ifir þeg-