Skírnir - 01.01.1841, Qupperneq 53

Lundúnaborg, ásljildu Belgjir sjer, aí fá lielmíng
|>ess, er væri í sjóö þessum. ])á var það og á
kve&iÖ, að Belgjir skjildi gjalda halfa niundu umill-
íón gjillina” af skuldum þeím, er ríkjið hafði áð-
ur í verið, meðau því var óskjipt. Enn þegar
fara átti að gjöra greín firir fje því, er í sjóðnum
væri, miðluðu sljórnendur Holleudinga so inálum
við Belgji, að þeír skjildi ekkji þurfa að gjalda
nema 5 „railliónir gjillina”, enn sleppa tilkalli til
fjár þess, er í sjóðnum væri. Iljeldu Belgjir að
stjórnendur sfnir hefði þar látið leíka á sig, enu
Hollendingar voru hróðugjir af skjiptunum. Enn
þegar stjóruin var þar kominn í slíkar kröggur,
sem áður er á minnst, varð hún að gjöra npp-
skátt, hvurnig ástand sjóðs þess væri, er menn
höfðu haft slíkt traust á. Varð það þá bert, að
i sjóðnum var minna enn ekkji neítt, því hunn var
í skulð uin 80 „milliónir gjiilina”, og brá Hol-
lendiugum rojög í brún við þau tíðindi. þegar
fulltrúarnir voru búnir að neíta sljórninni um
tekjur þær, er liún liafði beðið um, lofaði kon-
úngur því, að næsta ár skjildi gjöra þjóðinni full-
komna greiu firir fjárhag rikjisins, enn fulltrúun-
uro þótti allt ónitt, uema ráðherrar konúngsins
væri látnir ábirgjast þjóðinni gjörðir sínar. Lof-
aði konúngur því þá, og ráðherrarnir heímtu
hálfri sjöuudu „millión gjiliinu” minna enn áður í
ríijistekjur, enn þó var nærri so komið, að full-
trúaruir mundi neita stjórninni í annað sinn , og
má af því sjá, livílíkt vantraust þeír liafa verið
búnir að fá á lienni, þar sem þó má við búast,
að nokkrir Iiafi vcrið á þingjiuu, sem dreígið liaíi