Skírnir - 01.01.1841, Qupperneq 65

67
Iiafa so mikib li5 bardagabúið, sem liann f>arf að
greiða til liins {jóÖverska bandaliers, af því hanii
er hertogi á Holsetulandi, sem er eítt af banda-
ríkjum þjóÖverja, er í vetur bjuggu lið sitt. Ekkji
hefir Iieldur orðið vart við nokkurt ósamlindi mill-
um Kristjáns kouúngs og anuarra höfðingja. þó
varð sá atburður á eíum danakonúngs viö Vestur-
heíra, er olla mætti deílum við Breta, ef ekkji
væri bót á rábin. Jarl konúngs á eiunum gjörði
þar firir nokkru síðan þær tilskjipanir, er kveiktu
hjá blámönnum von um, að Ijett muudi verða af
þeím ánauð þeírri er á þeím liggur. Enn þegar
ekkji varð úr því, og ní lög voru birt, er ekkji
bættu mikjið kjör þeírra, tóku þeír að flía í eíar
þær, er Bretar eíga þar í náud. Enn það eru
lög Breta, að hvur sem kjemur í lönd þeírra verð-
ur frjáls maður, þegar er liann heíir stígjið fæti
sinum á land, hvurjuin sem liann var ánauðugur
áður. Ilermenn voru til settir af Dönum, að hafa
vörð og gjæta þess, að þrælarnir kjæmist ekkji
undan. Enn so bar við eitt sinn, er þeir eltu
nokkra þræla, að þrælarnir komust undan, enn
ifirmaður uokkur í iiði Dana skaut ambátt eiua,
er landi liafði náð, til bana. Ileimta nú Bret-
ar, að sá er verk þetta vann, muni verða seidur
þetra í hendur, til að þola dauða, firir það að
hann hafí veigið á frjálsum manni. Danir vildu
ekkji selja fram raanninn, og hefir konúngur sent
hjeðan menn til Vesturheíms til að próva málið.
Er þá vonanda, að það verði bert, sem orð leíkur
á, að Bretar eigi ekkji land það, er ambáttin var
á veígin, og inálið falli uiður. — Innanríkjis liefir