Skírnir - 01.01.1841, Qupperneq 70

72
raeíga án vera fjár þess, er á því innist, og vildi
()ví, að niar álögnr væri lagðar á [ijóðiua |>ví til
uppbótar. Enn af |>vi fulltrúunum (>ótti ekkji (>jóð-
in fær uin að risa undir þingri álögum, rjcðu |>eir
konúugji frá að löggjilda frumvarpið. (’riðja frura-
varpið var [>ess efnis, að hvurjura karlmanni 28
vetra gömlura skjildi vera heimilt að leita sjer at-
vinuu með löglegtim hætti, án þess að vera skjild-
ur til að fara á vist, eius og hingað til hafa lög
verið i sveítum, enu ifírvöld skjildi hafa gát á,
að frelsi |>etta irfci ekkji notað til lausainennsku.
Urðu (>að afdrif frumvarps þessa, að 45 mæltu
með, enn 18 mót. Af raálefnum [>eím sem rædd
voru á þíngjinu, og ekkji voru upp borin af stjórn-
iuiii heldur af fulltrúunum eður öðrum út í frá,
voru nokkur harðla mikjilvæg. Frá fjelagi því, er
stofuab er prentfrelsinu til vcrndar , kom bænar-
skrá til þingmanna, að ]>eir mundi leita tii við
konúng að íinsir fjötrar, sem lagðir hafa verið á
prentfrelsið síðau 1799, væri af teknir. Nú þó
að ilestir segði, að þeím þætti prentfrelsið stund-
um hafa verið vanbrúkað, þá voru þeir þó á þvi
máli, að frelsið sjálft væri betri vörn i mót van-
brúkan enn nokkrar skorður, og báðust þess, að
þeír tveír fjötrar, sem mest liafa kreppt að prent-
frelsinu um stund (tilskjipanir af 2. d. okt. 1819
og 13. d. maí 1814), væri af því tcknir. Annað
var það málefni, er þessu var eínkar skjilt. 22. dag
aprilmán. 1834 hafði Friðrik konúngur gjört þá
ákvörðun, að einginn mætti framar beiðast leifís
til að senda dagblöð með brjcfakjerrum; enn full-
trúarnir á lirri þingunum beíddust, að sú skjipau