Skírnir - 01.01.1841, Qupperneq 79

ræSuiia, og þikjir óvíst hvurnig fara rauni. VeÖur-
átta hefir í Danmörku verið rjett góð. VoriS í
firra var eínkar blítt fram í birjun maímánaSar,
enn síSan kom raikjill kuldi og var sumariS allt
so kalt, ab menn segja, ekkji hafi veriS þar jafn-
kalt á þessari öld. Enn vegnn þess aS birjun
vorsins var so blíS og mikjil jafnviÖri allt sumarib
og aldreí mjög regnasarat, varð uppskjeran víbast
hvar í betra lagji, þó hún kjaeini næstum því
mánaSi seinna, enn vant er að vera í hitasumr-
um. Veturinn hefir verið nokkuð kaldur og snjóa-
saraur, og kjemur vorib seínt. — Jarðskjálfti kom
ifir á Jótlandi firir skjeramstu (3. dag aprílsraán.)
og var mestur beggja meígin viS LiraafjörS, og
kvaS surastaSar so mikjið að honum, að sprúngur
komu í múra. Eru jaröskjálftar annars sjald-
gjæfir í Danmörk, og er þetta hinn þriÖji sem orÖiS
hefir vart viS á þessari öjd, og þó raiklu stærstur.
— Af merkjisraönnum hafa lijer fáir látist, sem
ráð meigi firir gjöra að kunnir sje almenningji á
Islandi, þó skal lijer gjeta þeírra Sasdorphs ((kon-
ferensráðs” og nafnkjends læknis, Hornsylds prests,
uafntogaÖs firir ræður sínar, og Feddersens ((etats-
ráðs’’, sem var skrifari þeírra FriSriks konúngs
hins sjetta og Kristjáns konúngs hins áttunda.
Nú er aS minnast litiS eitt álslaud, og er
þá first að gjeta konúngsúrskurSar þess, er merkji-
legastur er allra, þeírra, er gjörðir hafa veriö af
danakonúngura Islandi til góös, og veröa má Is-
lendíngum til meíri viðreístar, ef þeír kunna að
færa sjer hann i nit, enn tilskjipan sú, cr, afsal-
aði stjórninni eínkarjett til að versla við Isleud-
6