Skírnir - 01.01.1841, Qupperneq 96

MaBur trygSfastur,
maBur ráBvandur,
hirBir trúr
yfir hjörB Drottins;
lipra kenníng’
hann lifnaBi prýddi;
Aldur mannkostamanns,
mælist viB ára-ei -tal,
velbrúkuB hfervist hans,
hún er J>a8 reikna skal
áranna upphæB fremur,
fyrirheit á i sælu sal.
meB stöku þolgæBi
hann J>raut bar sóttaj
mannval brosandi
kvaddi menn grátna,
leiB í sigurför
til Ijóssins bygBa.
Vfer J>ökkum J>ina dygB
J>ig kveBjum: sofSu rótt!
J>aS huggar, J>eirri i bygfl
J>ú ert, hvar ei er sótt;
aptur J>ig heilan hittum
hfervista bak viB siBstu nótt!
Jnnsend 184 í.
Sveinn Læknir Pdlsson.
-■^ins eru skýin sem áflur”
í elli J>ú mæltir
J>egar bölheimur brigBull
baki aB J>fer sneri!
Andi sveif J>inn hiB efra
hiB efra honum móti
hýrlcga hló og bendti
til heimkynna rfettra.
2.
Eins voru blómin sem áSur
í augum J>fer, frændi !|
J>á hneit J>ér hjarta it næsta
hjörinn forlaga —
brotnuflu boBar mótlætis
á baki J>fer sjálfir,
en seggir sáu J>ig standa
hinn sama og áSur.
3.
Frjáls þinn og auflugur andi
sér átti og nýtti