Skírnir - 01.01.1841, Síða 105
107
Nýárs Vísa.
1.
Brími gyllir brúnir fjalla
brosir kafl á jökul-skafli,
strjála geislar hvitum hrislum
liér og Jiar um flötinn mnrar,
er sem máni endurskini
yfir strokinn léttri jpoku,
lýsa hvelfíng sýnist sjálfa
samt er ætíö dymmt við fætur.
2. '
Til ber opt viS tima skipti,
tíS J>á laumast burt sem draumur,
hratt að sveimar hugur guma
sem hverfi ský frá mána nýum.
Eiít er liðið, annað fæðist,
ár. sem ranninn hugmyndanna -
gledi fyllir, ángri ollir,
eykur blíða von og kvíða.
3.
Birtist gengið grjót og klúngur
gata nett og flötur sléttur,
þrátt um heiðar hrjóstrum stráðar
hugur vor fær litið sporin,
margan hnjóta fyrir fæti
fáum rakið nú til baka;
En J>ar leingur áfram gaunguin
augað lítið birtu nýtur.
4.
Hvert að stígum fæti feigum
fram af kletti og niður dettuin,
eður krók með örðugleika
upp á móti gánga hljótum,
dregst oss Jiokan J>ó frá rnikið,
þegar leingi liöfuin geingið,
sjáuin allt of seint oss villta,
samt við grand ej megum standa.