Skírnir - 01.01.1901, Síða 47

Dýzkaland.
47
Þýzkaland.
Undir eins og Yilhjálmnr keisari frá, að Victoríu drottningu, ömmu
hans, elDaði sótt, brá hann við og fór yíir til hennar (20. Jan. 1901).
Dvaldi hann þar í Englandi þar til er hún var dáin og útfðr hennar
lokið. En ríkiserfinginn þýzki kom einnig yfir um og var við útförina.—
Svo var Breta-hatrið æst í Þjóðverjnm, að eigi var lauat við óánægju yfir
því, að Vilhjálmur dveldi svo lengi yfir í Englandi, en þó meir yfir hinu,
að á ferðinni sæmdi hann Hjörvarð lávarð (Lord Roberta) heiðursmerki
svarta arnarina.
Fyrir prússneska þingið lagði stjórnin frumvarp nm skurðgrefti, sama
frv. aukið og endurbætt, sem þingið hafnaði 1899. Skyldi mjög auka við
alla skipgenga skurði í ríkiuu, og grafa suma nýja; átti alls að verja til
þessa 351 milión króna. Bændur í neðri deild tóku þessu enn illa, og
lauk svo, að þingi var slitið í styttingi, án þess að þetta gengi fram.
í Janúar var mikið um dýrðir í Prússlandi; vóru þá haldnar hátiðir
miklar i minnig þess, að Prússa-ríki hefði staðið 200 ár.
5. Ágúst andaðist ekkja Friðriks keisara, en móðir Vilhjáims Þjóð-
verjakeisara og systir Játvarðs Bretakonungs. Hún var ið eina af börn-
um Viktoriu drottDÍngar, sem hafði sérlega góðar gáfur; var hún vitur
kona, góð og frjálsiynd. Þeim Bismarck og henni kom ávalt mjög illa
saman. Nokkrum árum eftir lát Friðriks keisara giftist hún í annað
sinn og gekk að eiga Seckendorf greifa, sem verið hafði einka-ritari henn-
ar um mörg ár og henni inn hollasti ráðanautur. Vilhjálmi keisara lík-
aði það illa og var það því látið fara nokkuð leynt. Hvergi var þess
getió í blöðum, hvorki í Þjóðverjalandi né erlendis, fyrri en eftir lát
hennar.
Verzlunar-óáran og atvinnuleysi ágerðist, er á leið árið 1901; töldu
stjórnarskýrslur, að þá væri 35000 atvinnulausra manna í Berlinni; en
lögjafningja-hlöð töldu 80000.
Það er í frásögur fært, að Vilhjálmur keisari lét smíða sér lysti-
snekkju fríða vestur i Ameríku, þvi að skipasmiðir í Bandaríkjunnm þykja
nú gera slík skip traustust og örskreiðust, og öll af mikilli list. Er nú
skipið í smiðum og þykir öllum ið prýðilegasta, er það sjá, og líða nú
svo stundir.
Nú er þangað að víkja sögunni, að Þjóðverjar áttu fjárheimtu eigi
all-litla að Venezuela-þjóðveldi í Suður-Ameríku, en Venezuela-stjórn
þrjózkaðÍBt við að gjalda, gekk upp i þeirri dulinni, að samkvæmt Monroe-