Vísir - 14.08.1964, Blaðsíða 13

13
Sigsirjónsson
hMr;.'. • • n v
,,Hvaða skáld íslenzkt var
yður hugleiknast á þessum ár-
um?“
Ný komið
fyrir
bifreiðar
Aurhlífar að framan
Aurhlífar að aftan
Loftnetsstangir
Luktarhringir
fyrir ameríska bíla
Hleðslutæki
Rúðusprautur
Speglar
Bamasæti
Löftdælur
Stuðaratjakkar
Vökvatjakkar
IV2—6 tonna
Startkaplar
Trefjaplast
til ryðbætinga
Redex sóteyðir.
Garðar Gislason
&ALIOGRAF
epoca
STELLA NOVA — skáldafélag Latínuskólans í Reykjavík 1897. Efsta röð (talið frá vinstri): Jó-
hann Sigurjónsson, Lárus Sigurjónsson, Sig. Júl. Jóhannesson, Einar Arnórsson. Miðröð (frá vinstri):
Guðm. Guðmiíndsson (skólaskáld), Lárus Halldórsson, Guðmundur Björnsson. Neðsta röð (frá vinstri):
Valdimar Erlendsson, Bjöm Líndal, Páll Jónsson.
|^árus rifjaði upp sitthvað
fleira frá síðustu árunum
hér heima, áður en hann sigidi
utan. Þeir voru samrýmdir,
Benedikt Sveinsson og hann.
Lárus var svaramaður þegar
Benedikt kvæntist Guðrúnu Pét
ursdóttur ú* Engey. Þau voru
gefin saman þar á eynni af séra
Ólafi Ólafssyni, fríkirkjupresti
Það, sem tengdi þá Benedikt
saman, var sjálfstæðisbaráttan.
„Við skólafélagarnir, yfir 100
manns, vorum allir skilnaðar-
menn — öðru nafni landvarnar-
menn“.
Lárus freistaði gæfunnar í
Amerfku árið 1907, fór fyrst
til Winnipeg til þess að hitta
foreldra og systkini. Fyrstu tólt
árin stundaði hann skógarhögg
og hirðingu á gripum hingað
og þangað í Ameríku, og rvo
lá leiðin t'il Chicago. Þar hitti
hann Mabel, og nú hafði Amor
haldið innreið sína í líf skálds-
ins. Mabel er frönsk og þýzk
að uppruna í móðurlegg, en föð
urkyn hennar má rekja beint
til lífgjafa Vilhjálms bastarðs,
sem bjargaði lífi konungsins í
orrustunni við Hastings. Ein-
hver úr óvinahernum hafði sleg
ið hjálm konungs fyrir vit hon-
um, svo að hann var að kafna.
Þá kom forfaðir Mabel, ungjr
riddaral’iðsforingi, þeysandi, og
hrifsaði burt hjálminn, sem ætl
aði konung Iifandi að drepa.
Faðir Mabel var prófessor í
lífeðlisfræði við Harward. Mabel
sagði: „Þegar hún amma mín
sá afa fyrst, sagði hún: „What
a god!“ “
Mabel talaði um fyrstu kynni
hennar og Lárusar. „Hann
sagði mér allar þessar gömlu
sögur, talaði um Eddurnar ...
já, meira að segja um Land-
námubók", bætti hún við og
horfði kóket-augum á mann
sinn.
Lárus sagði, að tvö lýðveldi
hefðu mætzt, þegar þau sáust
... „Stórveldi", leiðrétti komu-
maður.
„Hvernig hafið þér kunnað
við yður á íslandi, Mabel?“
„Ég hef elskað hvern einasti
dag hér — það er alstaðar
yndislegt að vera með Lárusi,
ekk'i sízt á fslandi".
A lltaf var haldið sig við sama
heýgarðshornið í umræðun-
um, skáldskapinn. Lárus sagði
frá því þegar hann lenti með
menntamönnum, sem fóru að
ræða Ijóð skáldanna þriggja,
Matthíasar, Einars Ben. og
Kristjáns Fjallaskálds, um Detti
foss. „Ég hélt því fram, að
kvæði Kristjáns væri bezt og
máli mínu til sönnunar benti ég
þeim á þessar- ljóðlfnur: „Undir
þér bergið sterkast stynur / sem
strá í næturkulda blæ“.Þá sagði
einn bókmenntafræðingurinn:
„Það er alveg satt — þetta er
hið bezta, sem sagt hefur verið
um fossinn“. Ekki vil ég þó
rýra hin skáldin eða gera lítið
úr- kvæðum þeirra um fossinn"
Lárus yrkir sjálfur jafnt og
þétt. í fyrra komu loks út tvær
bækur eftir hann á vegum fsa-
foldarprentsm'iðju: Stefjamál,
anþológía, og Einmunamál, sem
er alþingiskvæði hans. Margir
skálldbræður Lárusar hefðu ver
ið orðnir óþolinmóðir f sporum
hans. Um alþingislfóð'ið sagði
hann: „Benedikt Sveinsson
sagði við mig, þegar ég kom á
hátíðina: „Það kom langt ljóð
að vestan, en-ég held, að „þeir“
hafi ekki les'ið það mikið“"
(hann átti við dómnefndina).
Lárus kom hingað 1943 frá
Ameríku og kona hans örfáum
árum seinna. „Fyrst vorum við
á hrakningi, en hér höfum við
ver'ið á ellefta ár“. Þau eru vaf-
in inn í geisla kvöldsólarinnar,
og þegar þau tala um liðna
daga, geta þau fyrst og fremst
björtu hliðanna.
„Hvernig lízt yðuf á nútlm-
ann á íslandi, Lárus?“
„Ekki sem bezt — ég óttast
afdrif tungunnar. Mér lízt held
ur ekki á flokkaskipti hjá svona
lítilli þjóð. Það er betra að
hafa enga stjóm, heldur en
flokka, sem ekki er hægt að
sameina“.
„Hvernig er að verða níræð-
ur?“
„Svo sem ekkert — eins og
hver annar dagur nema maður
finnur, að maður er að fara“.
—stgr.
Sumarbústaður
Til sölu rösklega 20 ferm. hús innréttað.
Tilvalið sem sumarbústaður
FLUGSÝN - Símar 18410 og 18823
Vélskornar túnbökur
til sölu. Afgreiðsla alla daga. Sími 15434.
„Stéingrimur Thorsteinsso i.
hefur hrifið mig mest“, sagði
Lárus.
„He is one of the greatest
ppets in the world“, sagði
Mabel.
„Hvers vegna átti Stgr.
Thorst. þessi ítök í yður?“
„Hann var skáldspekingur
þjóðarinnar — í ljóðum hans
fara saman he'ilsteyptur per-
sónuleiki og speki og lýrik.
Enn þann dag í dag er ekki
sungið eins mikið eftir nokkurt
skáld á Islandi eins og hann“.
Talið sveigðist á ný að Jó-
hanni Sigurjónssyni. Lárus
kvaðst aldrei hafa séð hann
reiðan (Jóhann var af mörgurn
talinn skapmaður, eins og hann
átti kyn til). „Jóhann var af-
skaplega Ijúfur. Einn sunnudags
morgun á þorranum var honurn
færður af póstinum §eglpoki
með 400 krónum í gulli frá föð
ur sínum. Jóhann virtist þurfa
mikla peninga".
„I hvað eyddi hann?“
„Hann var örlátari við aðra
en sjálfa sig“.
„Hvað fannst yður einketina
karakterinn?"
„Hann var ákaflega ákveðinn
og gæddur siðferðiskennd. T
d. sagði hann við rr>g, rfi mað-
ur væri skyldugur að lívænast
konu, ef maður hefði heitið
henni eiginorði, enda þótt ástin
væri farin að kulna. Ég var
honum ekki sammála".
„Var Jóhann fjölþreifinn í
ástamálum?"
„Hreint ekk'i. Hins veger
heyrði ég ávæning af því, að
hann hafi átt stúlku, svtt hann
hefur verið hrifinn af og ætlað
sér, en svo sigldi hann til
Hafnar, sem gerði strik í reikn-
inginn".
Þessi kúlupenni
er nýjung
á heims-
markaðinum
Seldur um
allt Iand