Dagur - 20.12.1950, Blaðsíða 2

2
JOLABLAÐ DAGS
"Þér gátuð þá ekki vakað með mér eina stund..."
Hún nálgast óðum á vangjum
timans, hátíðin, sem í orði kveðnu
er helguð minningunni um kornu
Jesú Krists til mannanna. Senn
hringja kirkjuklukkurnar, við
kveikjum á jólaljósunum og röðum
okkur prúðbúin í kring urn jóla-
tré og dúkað borð. Þetta er fyrst
og fremsl hátíð barnanna í augum
okkar, við lesurn innilegan fögnuð
i svip peirra, og pessi svipur yljar
okliur urn hjartarceturnar og vekur
rneð okkar vináttutilfinningu lil
alls, sern lifir. Ug jólakvöldið liður
i skauti fjölskyldunnar, við birtu
og yl, dýrlegar krásir og góðar gjaf-
ir. Börnin ganga preytt og liam-
ingjusörn til hvilu og hlakka til
morgunsins, sem í hönd fer. Og
pegar mjög er liðið á kvöldið, göng-
urn við, scrn fullorðin eru, lil náða
og liturn i huga okkar yfir kvöldið.
Þá er pað, sern okkur finnst stund-
urn, að raunaleg ásökun standi fyr-
ir dyrurn úti. Þar hafi hún beðið
allt kvöldið, en ekki fengið inn-
göngu. „Þér gátuð pá ekki vakað
rneð mér eina stund. i,
Það virðist ekki purfa mikið
prék til pess að vaka eina stund,
ejn sarnt lókst okhur pað ekki full-
kornlega. I petta sinn var pað eklti
svefninn, sem glapti okkur, held-
ur lifsnautnirnar. Héldurn við jól
til pess að njóta krása og gjafa, cða
til að minnast liomu frclsarans og
pó umfram allt til pess að minn-
ast pess boðskapar, er hann flylur
okkur?
* ★ *
Á hverjum jólum eru pað marg-
ir, sem gálu eltlti vakað cina stund
með honum, sem létu jarðneska
fjötra binda hug sinn, svo að hann
hófst ekki með honum til tinda sið-
legra hugsjóna kristindómsins. En
hér erum við cltlti cinir að verki,
fjölskyldufeðurnir, sem gleðjiimst
nieð ástvinum okkar við jólatréð
og arin heimilisins. Ef til vill höf-
urn við ekki reynst vökurncnn
Krists á pessurn jólitrn, en pó hefur
hugur okkar verið móttcekilegri fyr-
ir boðskap lians pessa stuncl en oft-
ast áður og vissulega skilja helg
jól jafnan eflir sjior i sálum okkar.
En mennirnir halda ekki allir hei-
lög jól mcð pessum hœtli. Á pess-
urn jólurn dvelja púsundir rnanna
á- vigvölhun í f jarlccgum löndurn,
pessa jólanótt pruma fallbyssur sinn
ógnarsöng um fjöll og dali austur
i Kóreu, í frumskógum Indó-Kina
og Malajalanda og víðar á hncttin-
um. Urn pessi jól standa púsuntlir
manna við störf i vopnaverksmiðj-
um, skip sigla um úlhöfin hlaðin
hergögnum, stjórnendur lýðsins
sitja á ráðstefnum og gera áœtlanir
urn undirokun pessarar pjóðarinn-
ar og hinnar, urn fjölgun herrnanna
og aukningu hergagnaframleiðsl-
unnar, urn aukna hagnýtingu pekk-
ingar mannsins til tortimingar og
eyðileggingar.
Vissulega gátu peir menn, sem
pcssurn vcrkurn stjórna, ekki valtað
mcð honurn eina stund, ekki cinu
sinni á sjálfum jólunurn.
. * ★ *
Maunkyiiið hefur gengið lang-
an vcg siðan hin dýrlega hugsjón
kristiridómsins var pvi boðuð. Þá
fóru úlfaldaléstir urn pau lönd par
sem nú liggja oliuleiðslur og stein-
stcyptar bilabrautir og flugvélar
pjóta urn geima. Maðurinn hcfur
sótt langl fram á við i baráttu sinni
t.il yfirráða yfir nátlúrunni. Hann
hefur nú siðast leysl krafl sjálfs
efnisins úr lœðingi og stendur á
pröskuldi nýrra tirna í tceknilegurn
cfnurn. Á tuttugustu ölclinni er aft-
nr farið að rœða um hcimscndi,
ekki scm óviðráðarílega tilviljun
eða árckstur hnatta, heldur sem á-
vöxt af tccknikunnáltu og vísind-
urn rnannsins sjálfs. En hversu harn-
ingjusarnari er maðurinn nú en
hann var fyrir tvö púsund árum?
Hann á að vísu pá harningju nú,
að hann pekkir hinn fagra og sið-
lega boðsliap kristindómsins, hon-
urn hefur verið bent. á leiðina til
fullkomnunar og hamingju. En
hversu greiðfccr hef ur honum reynst
leiðin pangað?
Tœkninni licfur fleygl fram, en
eðli rnannsins hcfur ekki próazt
jafn hraðfara. Mannkynið virðist
á pessum jólum ekki standa mjög
fjarri lýðnum, sern hrópaði og bað
um að rccninginn yrði látinn laus
en Kristur krossfestur.
* ★ *
Hverjir verða vökumenn Krists
á pessum jólum, vaka rncð honum
eina stund? Þeir verða rnargir, viða
urn heirn. Þeir, og sú trú, er peir
flytja, sú lífsskoðun, sem lyftir hug-
anurn upp á hccstu tinda siðlcgra
hugsjóna, er stjarnan, sem lýsir í
myrkrinu, pegar fallbyssurnar duna
og vopnavcrksmiðjurnar hamast og
gnýr jlugvélanna i endurómar um
hirninhvolfið og pegar peir, sem
teljá sig herra jarðarinuar, lcggja
síðuslu hönd á áucllanir sínar um
undirokun aunarca, urn slríð og
hörmungar. ; i .
Á pessum jólum er pcss pörf, að
allir góðviljaðir rnenn vaki með
honum eina slund. Erá brjóstum
peirra allra rnun slíga máttug bœn,
um frið á jörðu og vclþóknun yfir
mönnunum. Friðurin n.verður aldr-
ei varðveiltur fyrr cn hann á öflugt
vigi í brjóstum milljónanna, sern
elska riáunga sinn og vilja honurn
vel.