Dagur - 20.12.1950, Blaðsíða 26

26
JÓLABLAÐ DAGS
Hvað eigum við að gela
börnunum?
JÓLIN eru hátíð barnanna og
jólagleði hinna fullorðnu er meira
og minna mótuð af bcirnunum og af
því að gleðja þau og sjá þau ham-
ingjusöm. Einn þátturinn í því að
gleðja börnin eru jólagjafirnar.
Flest börn fá rnargar gjafir á jólun-
um og nuirg alltof margar, svo að
þau vita ekki sitt rjúkandi ráð.
I lvcr gaf mér þetta? Hver á þetta?
Er þetta minn bíll? Hvar eru allir
hinir pakkarnir? Frá hverjum?
Mat barnanna á hinum ýnrsu gjöf-
um verður ruglingslegt og þakklæt-
ið takmarkað.
ÞAÐ ER VANDI að gefa gjaíir,
og ekki síður börnunum en (iðr-
um. Það er að vísu enginn vandi
að fara inn í bókabúð og velja bók
í safnið, eða leikfangaverzlun og
kaupa Jrar trébíl eða skip til við-
bótar öllu Jrví, sem áður er til af
slíku. En bæði er það kostnaðar-
samt, ef um mörg börn er að ræða,
og’ vafasöm gleðin hjá barninu, a.
m. k. því barninu, sem á mikið lyr-
ir. Góð bók er að sjálfsögðu alltaf
góð gjöf, sem barnið mun kunna
að nreta fyrr eða síðar, en sum af
leikföngum þeim, sem keypt eru
dýru verði nú til dags, veita ekki
J>á gleði, sem til var ætlazt. Sum
þeirra, meira að segja, valda fljót-
lega hinum sárustu vonbrigðum
hjá barninu. Senr betur fer er
nokkuð til af. góðum leikföngum
Iíka, en það er vandinn að Jrekkja
Jrau úr og velja við liæfi barnsins.
Fingurbjörg handa eins drs telpu.
Ég Jrykist vita, að Jrið munið
brosa í kampinn að Jressari fyrir-
sögn og segja sem svo: ,,Ekki kem-
ur Jretta ireim og saman við það,
sem var verið að tala um, að gjöfin
eigi að vera við hæfi barnsins." En
nú ætla ég að segja ykkur sögu. Fyr-
ir átta árum síðan átti lítil telpa
eins árs afmæli. Mig vantaði handa
henni afmælisgjöf, og það átti lielzt
að vera eitthvað nothælt. Ég fór á
stúfana og keypti litla fingurbjörg
úr silfri, með rauðum steini í end-
anum. Þegar ég kom í afmæliskaíf-
ið, flóði allt í leikföngum, og ég
held að flestum hafi fundizt gjöfin
mín a. m. k. smáskrýtin.
Síðan þetta var eru liðin átta ár
og litl-a stúlkan er orðin stór og far-
in að ganga í skóla. I liaust kom
hún eitt sinn hlaupandi lieim úf
skólanum með þessum orðtim:
„Mámina, kennslukonan segir, að
við verðum að hafa fingurbjörg,
Jicgar við saumuin." Það hýrnáði
heldur en ekki yfir litlú stúlkunni,
þegar mamma dró frgin í dagsljósið
litla öskju, sem á var ritað: Ham-
ingjuósk á afmælisdaginn. Og nú
er hæ*gt að sauma með fína íingur-
björg á löngu töng, og Jiað er hægt
að segja: „Eg fékk hana, þegar ég
var eins árs.“
*
Sagan er ekki lengri, en riú er ég
einmitt komin að Jrví, sem átti að
vera tilgangurinn með þessum lín-
um.
Ef við viljum og getum lagt pen-
inga í gjafir lianda börnununr, er
skynsamlegt að gefa Jieim einhvern
gagnlegan hl.ut, jafnvel þótt þeirn
komi liann ekki að noturn fyrr cn
mörgum árum síðar. Undantekn-
ingar frá Jressu eru að sjálfsögðu
margar, bæði ef barnið á lítið af
lcikföngum og eins, ef hægt er að
fá góð leikföng, sem í senn Jrroska
barnið og skemmta því, m. ö. o.
svala leikjrörf barnsins. í bók sinni
„Leikir og leikföng“ segir dr. Sí-
mon Jóh. Agústsson á einum stað:
„Hlutverk leikfanga er að örva leik-
starfsemi hjá barninu. Leikurinn
er þess vegna meira virði en leik-
fangið, gildi Jress miðast við leik-
inn. Því minni peningum, sem for-
eldrar geta varið í leikfangakáup,
Jrví minna skal kaupa af fullgerð-
um leikföngum. Fullgerð leikföng,
einkum vélgeng leikföng, valda
barninu venjulega skammrar á-
nægjú, Jrað leggur Jrau fljótt til
hliðar eða eyðileggur Jrau, — og
auk jjess eru þau dýr. Foreldrar,
sem liafa lítil peningaráð, ættu Jrví
að lorðast að kaupa Jress háttar
leikföng. Leikföngin eru fyrst og
fremst efniviður, sem barnið gerir
tilraunir með og gefur Jrví tilefni
til starfs. Þau leikföng eru því yfir-
leitt bezt, sem barnið getur breytt
í ljitt og Jrctta eftir vild og not^ð í
margs konar tilgangi. Þessa tvo
kosti: gæði og ódýrleika er þVíjvel
hifcgt að sameina. Góð leikföng eru
sjaldan dýr.“
í lramhaldi af Jressu má minna á
það, að rriargt leikfanga er hægt að
útbúa heima, sérstaklega handa
yngri börrium og, að heimagerð
leikföng geta verið gagnlegri og
endingarbetri heldur en margt af
Jiví, sem keypt er fyrir mikla, pen-
inga.
Það er því skoðun mín, að viljum
við gefa börnunum dýra gjöf, eig-
um við að gefa jreim eitthvað not-
hæft, annað en leikföng, en viljum