Dagur - 20.12.1950, Blaðsíða 28

28
JÓLABLAÐ DAGS
Frá Soðurhðfseyjum
Eftir Ólaf Ólafsson
HRAÐSKREIÐUSTU skip í
heimi geta siglt. svo dögum
og vikum saman, um óravegu
Kyrrahafs, að ekki sjáist votta fyrir
landi. Eyjaklasar eru þó margir í
Kyrrahafi sunnanverðu. Eru sumar
eyjarnar allstórar. Séð úr lofti er
engu líkara en að miklum urmul
smáeyja, hólma og skerj'a hafi verið
stráð á hafið kringum þær.
Náttúrufegurð og gróðursæld er
óvíða.í lieimi meiri en á eyjurn
Kyrrahafs. Þykir réttnefni að til
dæmis er ein þeirra nefnd Paraclis-
areyja. — Er þó ekki svo að skilja,
að ríkt hafi paradísarástand meðal
mannfólksins á eyjum þessum.
Öðru nær. Villimennska hefur að
líkindum hvergi komizt á liærra
stig en einmitt á Suðurhafseyjum.
Sjófarendum stóð einatt svo mikill
stuggur af þeim, að þeir-kusu frem-
ur að farast með skipi sínu en að
bjargast á land — mannæta.
MERKILEG bók um Suðurliafs-
eyjarí) kom út í Bandaríkj-
unnm undir lok Iieimsstyrjaldar-
innar, en hefur síðan verið snúið á
tungur margra þjóða. Bókin er tek-
in . sanian úr bréfum frá Banda-
ríkjamönnum, or tóku þátt í hin-
um víða-ku hernaðaraðgerðum í
Suðurhöfum. Höfundar eru raun-
vcrulega á annað hundrað, þó að
einn maður hafi tekið bókina sam-
an, menrt á öllum aldri, er gegndu
margvíslégustu störlum, ólíkir að
sjónarmiðum og menntun, — en
skrifa samt allir, án þess að vita
hvor um annan, um sama éfni og
#) „The found íhe Church there,“ eftir
Henry P. van Dusen.
það mjög á sömu lund. Eg nefni
fáein dæmi:
— Amerísk hernaðarflugvél nauð-
lendir í frumskógi. Áhöfn bjargast,
en hvar voru — mannæturnar? Eft-
ir skamma stund koma að þeim átta
menn innlendir. Þeir gáfu með
bendingum flúgmönnunum í skyn,
að þeir skyldu fýlgjast með sér. Því
var tafarlaust hlýtt, enda voru þess-
ir innlendu menn mjög kurei'sir í
framkomu og alveg sérstaklega vin-
gjarnlegir. Er þeir höfðu gengið
uiri hríð, tóku þeir að kyrja lag,
sem flugmennirnir könnuðust við
og tóku undir. Textinn var einnig
liinn sami, það fundu þeir, þótt á
óskiljanlegu máli væri: „Ájram,
Kristsménn, krossmenn,Jtóngsmenn
erum vér.“ Þeim livárf í sömu
svipan allur ótti. Vel var séð fyrir
þcirfum þeirra og þeim leynt í tvo
sólarhringa fyrir Japönum. Þá voru
þeir fluttir á kanóum til annarrar
eyju og þar með úr allri liættu'.
— Elugforingi amerískur nauð-
lenti á sjó og rak hann um á gúmmí-
bát í þrjá daga. Þá komst hann loks
að landi, en vænti liins versta. En
tekið var við honum eins og heið-
ursgesti í fyrsta Jiorpinu, sem hann
bar að. Þorpsbúar voru kristnir.
Kvölds og morgna voru merin kall-
aðir saman mcð bumbuslætti til
ba nagerðar í þorpskirkjunni.
— Svipaða sögu liefur annar flug-
firingi, nafngreindur, víðfrægur
flugkappi að segja. Elugvéi hans
seyptist í sjóinn. Honum tókst að
synda í land og skreiðast upp í fjör-
una. Þrotinn að kröftiim sofnaði
liann brátt, en vaknaði, hann vissi
ekki hve löngú síðar, við að maður
stóð yfir honum með barefli í
hendi. Flugforinginn bjóst til varn-
ar, en maðurinn hljóp brott — til
að sækja liðsauka? Elugforinginn
faldi sig riú í þéttum runna og sofn-
aði aftur. Undir kvöld kom heill
hópur manna og tóku hann með
sér til — gamal'lar kristniboðsstöðv-
ar.
— Ungur, óbreyttur hermaður
skrilar forcldrum sínum á þessa
leið: „Því verður ekki neitað eða
leynt, að kristniboðar hafa innt
ágætt starf af hendi meðal íbúa
Jressara eyja. Það er árangur þess
starfs að þakka, að fjölmargir flug-
menn okkar liafa komizt lífs af, ella
hefði þeim verið bráður bani bú-
inn. Hafa þeir sagt ótrúlegar sögur
af fórnfýsi og hjálpsemi innlendra
manna. Eru Jreir vissulega hinar
sönnu hetjur þessa stríðs, þó að
nafns þeirra verði aldrei getið.“
— Liðsforingi einn, þekktur vís-
indamaður, sem ekki stóð í nein-
um siifnuði sjálfur, skrifar: „Menn
mundu styðja kristniboðið áf gleði
og örlæti, ættu þeir þess kost að
kynnast því, hverri árangur það hef-
ur borið. Því fer fjarri, að kristni-
boðarnir þriingvi mönnum til að
taka kristna trú. Þeir hafa starf-
að hér meðal manna, sem fyrir
skömmu voru mannætur, en eru
nú yfirléitt iðnir og heiðarlegir
kristnir menn.“
í RIÐ 1942 höfðu Japanir stikl-
A að frá éinum eyjaklasanum til
annars', í ;itt til Ásralíu, og þótti
ékki annað sýnna en að Jreir mundu
vaða Jrar á land J>á og þegar. Þó
tókst að koma í veg fyrir Jrað sök-
um sámstilltra átaka lofthers og sjó-
liðs Bandaríkjamanna. Japanir voru
hraktir til baka sörnu leið og Jieir
komu. Kostaði }>að stórkostleg átök
í lofti, á sjó og landi. Ilefðu íbúar
Suðui hafseyja verið fjandsamlegir
vestrænum þjóðum og veitt Japön-
inn liðsinni, má vera, að lokaúrslit
hefði orðið þ.eim í vil. Sama máli