Þjóðviljinn - 21.07.1974, Page 3

Sunnudagur 21. jilll 1974. ÞJÓÐVILJINN — StÐA 3
Steypumót at minnismerki um Jón konferensráö. — Hér er ég meö
gamlan borðhníf úr sænsku gæöastáli, sagöi Sigurjón. — Ég erföi hann.
Þaö gat enginn etiö með þessu, þetta er svo beitt.
Sigurjón ólafsson viö módel af minnismerki um Jón konferensráö Eiriksson.
SIGURJON OLAFSSON
Fremst á Laugarnesi í
Reykjavík stendur hús
Sigurjóns Ölafssonar
myndhöggvara. Laugar-
nesið á sér margbrotna
sögu. Eitt sinn var það höf-
uðból. Síðar var reist þar
biskupsstofa úr steini. Á
tímum bresks hernáms
fylltist Laugarnesið af
bröggum, sem reyndar
stóðu þar lengi eftir að all-
ir hermenn voru farnir úr
þeim.
Nú eru allir braggar
farnir og samkvæmt nýj-
ustu áætlunum á Laugar-
nesið að verða að mestu
leyti óbyggt svæði. Er ósk-
andi að því verði ekki
breytt í þaulskipulagðan
skrúðgarð með tilheyrandi
rétthyrndum blómabeðum
og þráðbeinum gangstíg-
um.
Á dögunum gerðum við
okkur ferð fram í Laugar-
nes og spjölluðum nokkra
stund við Sigurjón Ólafs-
son, myndhöggvara.
30 ára lýðveldl inu láe« feykilega langar myndir
Sigurjón tók á móti okkur á koPar 1 trégrindum.
hlaðinu og lék á alls oddi. A hlað- — Ja, hér sjáið þið bestu fjár-
Gosiö. Þessi mynd var ásamt fleiri fslenskum listaverkum valin sem
sýnishorn um abstrakta myndlist Islenska I ritiö L’art abstrait 39—70.
festingu Reykjavikurborgar.
Koparinn hefur margfaldast I
verði frá því hann var keyptur.
Annars er þetta minnismerki um
30ára lýðveldi á tslandi. Það á að
reisa þettainnivið Kringlumýrar-
braut, þar sem nýja leikhúsið og
fleiri hús eiga að risa. Myndin á
að standaútii vatni og speglast i
vatnsfletinum.
— Þú vinnur mikið i kopar
núna.
— Ég gerði það, en duftið og
brælan af logsuðunni fara svo fyr-
ir brjóstið á mér. Það stóðst á
endum, þegar ég var búinn með
þessa mynd i vetur, þá fór ég á
spitala með andarteppu.
— Varstu lengi á spitala?
— Ég var þar um einn og hálfan
mánuð. Ég var m.a. skorinn upp i
nefi og ennisholum, þvi ég var al-
veg hættur að finna lykt. Þegar ég
kom út, hafði ég svo mikið lyktar-
skyn, að ég gat eiginlega hvergi
verið fyrir ýmiss konar þefjan.
Já þetta kemur svona yfir
mann með árunum. Ég er kominn
með ofnæmi fyrir hinu og þessu.
Tóbakið tek ég þó i nefið, hvað
sem tautar og raular.
Minnismerki um
Jón konferensráð
— Hvað ertu að gera núna,
Sigurjón?
— Núna vinn ég mest i plast. Ég
er til dæmis núna að gera stórt
minnismerki um Jón Eiriksson
konferensráð. Ég bý til negatíft
mót i plast. Þegar búið verður að
koma þvi fyrir á staðnum, verður
hellt i það steypu. Þetta er eigin-
lega nýjung hjá mér, þvi að þessi
mynd á að standa frjáls. Aður hef
ég unnið svona myndir i plast fyr-
ir Landsvirkjun og fleiri, en þær
hafa verið steyptar i veggi.
Ég gerði fyrst módel i tré. Það
var ekki fyrr en löngu eftir að ég
var búinn að gera módelið, að ég
tók eftir þvi, að þetta voru eins og
tvær skeifur.
Þú veist, að Islendingar hengja
alltaf upp skeifur, þannig að táin
snýr upp, liklega af þvi þeir
nenna ekki að reka nema einn
nagla i vegginn. Danir láta aftur
á móti tána alltaf snúa niður.
Ekki veit ég nú, hvort þarna er
fundin skýringin á mismunandi
lifshamingju Dana og Islendinga.
En Danir gerðu Jón Eiriksson að
konferensráði, Islendingar voru
honum aftur á móti margir furð-
anlega mótsnúnir.
En hvað með það, það er þægi-
legt að eiga við plastið, og þvi
fylgir ekki þetta fina ryk, sem fer
svo illa i brjóstið á mér.
Holskef lan
Við göngum nú með Sigurjóni
til vinnustofu hans. Þar er margt
að skoða. Auðsjáanlega hefur
Faömlögin. Myndin er jafngömui veru tslendinga I Atlantshafsbanda-
laginu. Hún er i eigu Listasafns rikisins, en þaö hefur engan stað fyrir
hana. Reyndar sómir hún sér vei i garðinum hjá Sigurjóni.
hann verið að móta heljarstór
stykki af einangrunarplasti,
steypumót fyrir myndina um Jón
konferensráð.
Við komum auga á ljómandi
fallegt módel úr tré og spyrjum
Sigurjón, hvað þarna se á ferð-
inni.
Þetta er módel að mynd, sem
nú stendur suður með sjó við
Stapa. Konan min fann reyndar
ágætt nafn á hana um daginn,
Holskefla. Það á nú siöur en svo
illa við á þessum siðustu og
verstu timum i pólitikinni.
Annars voru Færeyingar að
spyrja mig um daginn, hvort ég
vildi reisa fyrir þá minnismerki
um drukknaða sjómenn. Ég sendi
þeim mynd af Holskeflunni. svo
að þeir gætu séð, hvernig myndir
minar væru. Ég hélt kannski þeir
væru á höttunum eftir einhverju
natúralistisku verki. Þeir skrif-
uðu mér á ný, og spurðu, hvort ég
vildi koma og kikja á aðstæður.
Færeyingar eiga sjálfir ágæta
myndhöggvara, t.d. Janus Kam-
ban, en hann gerir natural mynd-
ir.
Annars tók ég fyrir löngu siðan
þátt i samkeppni um minnis-
merki um drukknaða sjómenn i
Færeyjum. Ég held þátttakendur
hafi verið einir 70. Ég fékk önnur
verðlaun.
Framhald á 17. siðu.
LITIÐ VIÐ í LAUGARNESI
i