Dagblaðið Vísir - DV - 14.11.2003, Blaðsíða 18

18 FÖSTUDAGUR 14. NÓVEMBER 2003
fókus DV
Meteli
• Eldsmiðjan er einn best
faldi gullmolinn í veitinga-
húsaflóru miðborgarinnar.
Eins og nafnið gefur til
kynna býður staðurinn upp
á eldbakaðar pítsur (einn
fárra svoleiðis staða hér-
lendis, ef ekki sá eini) og er
óhætt að fullyrða að þær
eru einar þær bestu í bæn-
um. Hiklaust má mæla með
að fólk panti sér Chef s
special...
* Hljómsveitin 200.000
naglbítar sendi á dögunum
frá sér þriðju breiðskífu
sína sem
ber nafnið
Hjartágull.
Ekkert hefur
heyrst frá
drengjunum
í þrjú og
hálft ár þannig að þessi út-
gáfa ætti að vera aðdáend-
um sveitarinnar kærkomin.
Ein af betri rokkplötum
ársins hjá Villa og félög-
• Gönguferð um slippinn
vestur í bæ er alltaf klass-
ísk. Skemmtilegt umhverfi
og sérstakt svo ekki sé
meira sagt og alltaf má
rekast á eitthvað nýtt á ferð
sinni þarna um. Sérstaklega
ánægjulegt á góðviðrisdög-
• Sunnudagseftirmiðdegi
vilja gjarnan fara nálægt
því að slá mánudögum við í
leiðindum. Því er um að
gera að lyfta sér upp og
kvikmyndasýningarnar í
MÍR á Vatnsstíg eru pott-
þéttar til þess. Góð lókal
stemning og kaffið er frftt -
sem skemmir alls ekki fyrir.
Þar sem áður var súludansstaðurinn Maxims í Hafnarstræti er nú hollenski barinn
De Boomkikker sem sérhæfir sig í öflugri rokktónlist. Eigendur staðarins, þau Ein-
ar og Thalithia, hafa upplifað ýmislegt, en Thalithia, sem kom fyrst til íslands fyrir
7 árum, hefur áður starfað sem snákatemjari, salernisvörður og nektardansmær.
Snákatemjari
„Eg flutti til Islands
þegar hægristjórn Jörg
Heiders komst til valda,
en uppúrþví varð
óþægilegra fyrir dökkt
fólkað búa þar."
„Hollendingar eru hundlélegir í
leikfimi," segir hin 24 ára Thalithia
Overvliet, þegar hún er spurð hvern-
ig það hafi komið til að hún gerðist
snákatemjari, en hana hafði áður
dreymt um að verða leikfimistjarna.
„Það eru því litlir möguleikar á að
fást við leikfimi í Hollandi. En svo
kynntist ég rússneskri sirkuskonu
sem sagði að ég hefði „mjúkt bak,“
og ætti að nýta mér það, en slíkt er
nauðsynlegur eiginleiki fyrir slöngu-
temjara. Svo það varð úr að ég gekk
til liðs við búlgarskan sirkus."
Thalithia á ættir að rekja til Asíu og
Afríku, en var snemma ættleidd tO
Hollands, og er ekki í nokkrum vafa
um að þjóðerni hennar sé hollenskt.
Salernisvörður með hærra kaup
en framkvæmdastjórinn
Thalithia bjó einnig í Austurríki
um skeið.
„Starfs míns vegna ferðast ég
mikið, og endaði síðan í Austurríki,
þar sem ég varð framkvæmdastjóri
á cabaret klúbbi," en svo undarlega
vill til að staðurinn sem hún vann á
hét einmitt Maxims. „En þegar hon-
um var breytt í drykkjuklúbb var ég
gerð að salernisverði."
Hvernigfannst þér þau umskipti?
„Ég var reyndar á betra kaupi en
framkvæmdastjórinn. Það kostaði 5
schillinga að fara á klósettið, en
menn borguðu gjarnan með 10
schillingamynt og gáfu afganginn í
þjórfé. Þar sem um 3000 manns fóru
þarna um á kvöldi hverju þénaði
maður vel. En þetta var ekki
skemmtileg vinna."
Gera sjálfkrafa ráð fýrir að ég sé
vændiskona
En hvers vegna flutti hún síðan til
fslands?
„Ég flutti til fslands þegar hægri-
stjórn Jörg Heiders komst til valda,
en upp úr því varð óþægilegra fyrir
dökkt fólk að búa þar.“
Tóku íslendingar betur á móti
þér?
Thalithia Vann fyrir sér sem snákatemjari og nektardansmær áður en hún keypti gömlu Hafnarkrána I Hafnarstræti og opnaði hollenska
barinn De Boomklkker.
„Já, þeir voru mjög vingjarnlegir
og opnir og ég kunni vel við mig
hér, enda hafði ég komið hingað
áður með sirkusnum. En þó verð ég
að segja að hin síðari ár hefur meira
borið á fordómum, og það er eins
og það sé sjálfkrafa gert ráð fyrir að
maður stundi vændi sé maþur
dökkur á hörund. Einnig finnur
maður stundum fyrir vantrausti, til
dæmis hefur stundum verið erfitt
fyrir mig að stunda bankavið-
skipti."
Á íslandi var ekki mikil eftir-
spurn eftir snákatemjurum, svo að
Thalithia starfaði við nektardans
um skeið, en þó ekki á Maxims. Síð-
an kynntist hún Einari Marteins-
syni, sem nú er meðeigandi staðar-
ins. Hann er lærður vélvirki og vél-
stjóri, en hefur löngum starfað við
öryggisgæslu. Hann varð fyrst dyra-
vörður 17 ára gamall, en rekur nú
sitt eigið öryggisfyrirtæki. Hana
hafði lengi langað til að reka eigin
stað, og svo varð úr.að þau keyptu
Maxims, lokuðu honum daginn eft-
ir og opnuðu hollenska staðinn
Boomkikker.
Ekki lengur sveittir menn
í síðum frökkum
Að hvaða leyti er staðurinn hol-
lenskur?"
„Veggirnir eru appelsínugulir, sem
er þjóðarlitur Hollands, og við bjóð-
um upp á bjór frá Hollandi og fleiri
löndum," segir Einar. „Upprunalega
voru hér hollenskar klukkur og skór á
veggjunum, og fánar fyrir utan, en
þetta hefur ýmist fokið af eða verið
stolið. Eitt sinn stóð ég mann að því
að stela klukku, og ákvað þá að gefa
honum hana, í von um að hann
myndi læra að skammast sín.“
Gerði hann það?
„Hann hefur að minnsta kosti ver-
ið gestur hér aftur."
En hvernig fólk stundar annars
staðinn?
„Til að byrja með komu hingað
enn eitthvað af sveittum mönnum í
síðum ffökkum, en þegar þeir sáu að
hér var ekki lengur súludans hafa
þeir hætt að koma. Nú er hér alveg
nýr hópur, og sérstaklega eru tón-
leikakvöldin á flmmtudögum vinsæl.
Við þurftum reyndar að færa þau yfir
á föstudaga vegna þess að nágrann-
inn upp á lofti gat ekki heyrt í sjón-
varpinu vegna hávaða. En þó að við
Thalithia deilum stundum erum við
sammála um að rokkið muni lifa
áffam á de Boomkikker."
valur@dv.is
Konungar Spaghettifrumskógarins
Hljómsveitin Kamaforghestar
var stofnuð í Hveragerði í hippa-
kommúnunni Skúnknum um miðj-
an 8. áratuginn. BenónýÆgisson var
helsti forsprakki hljómsveitarinnar,
og árið 1984 gáfu þeir út plötuna
Konungar frumskógarins undir
nafninu Orghestar.
„Hljómsveitin hét upprunalega
Hin hvalráða meginuppistaða
kamarorghesta Jónasar Verts, en
styttist smám saman niður. Jónas
Verts var heimsmaður og ævintýra-
maður og mentor hijómsveitarinnar.
Hann var reyndar aldrei til nema í
myndasögu sem ég og Örn Karlsson
gáflim út árið 1984, og er líklega ein
fyrsta íslenska myndasagan," segir
Benóný Ægisson. Aðrir meðlimir
voru Sigurður Hannesson á tromm-
um, Gestur Guðnason á gítar og
Brynjólfur Billi, sem spilaði á bassa.
Benóný segir að Brynjólfur sé nú bú-
settur í Svíþjóð, og hafi þar fengist við
tónlist ásamt því að vinna á leikskóla,
eftir því sem hann best veit, en hann
Benóný Ægisson varforsprakki
Kamarorghestanna um miðjan áttunda
áratuginn en nafnið breyttist síðan ÍOrg-
hestana. Hann veit ekkerthvað hefur orðið
um hina meðlimina.
veit ekki hvað
hefur orðið af
öðrum með-
limum. Sjálf-
ur hefur Benóný fengist við ritstörf
ásamt því að skipuleggja viðburði
og tónleika ýmiss konar, og hefur
meðal annars hlotið verðlaun fyrir
leikritin Vatn lífsins og Töfrasprot-
inn. Þetta var þó ekki eina hljóm-
sveitin sem hann hefur átt þátt í að
stofna, því um tíma var önnur
hljómsveit starfandi undir Kamar-
orghestanafninu, og gáfu meðal
annars út plötuna Bísar í banastuði.
Hann spilaði þó ekki með þeirri út-
gáfu af bandinu, en var þá á ieið-
inni í Orghestana.
Hvað, nákvœmlega, var Slcúnk-
urinn?
„Þetta var gamalt timburhús sem
bóndinn í
Gljúfrasteini
leigði út, og
við bjuggum
þarna um 8 manns. Við lifðum þar af
að búa til handverksmuni og feng-
umst við listsköpun."
Hefur nafnið éinhverja vísun í
kannabisefni?
„Nei, þetta var líklega nefnt eftir
manni sem hét Einar Skúnkur, og
hefur ekkert með það að gera. Ann-
ars hét húsið þetta þegar við fluttum
inn. Við hliðina á var svo hús sem
nefndist Einsi, vegna þess að það
var alveg eins."
Hverjir eru Konungar Spag-
ettífrumskógarins?
„Það erum við. Spagettífrum-
skógurinn er sviðið, þar sem snúrur
liggja í flækjum út um allt."
Horfnar hljómsveitir
Kamarorghestarnir árið 1988 Áttuein-
nig rætur sinar að rekja til Benónýs, en voru
þó ekki þeir sömu og Orghestarnir.
Er einhver von á endurkomu
Orghestanna?
„Ég reikna ekki með því. Ég er
voðalega iítið nostalgískur maður."
valur@dv.is