Lesbók Morgunblaðsins - 31.12.1946, Blaðsíða 5

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
521
FAÐIR MINN á 16 KONUR
Höfundur þessarar greinar, Ikejiani prins, hefur stundað
nám við háskólana í Cambridge, New Brunswick, Chica-
go, Ann Arbor og Toronto. Hann leggur stund á lækna-
vísindi og er orðinn hámenntaður maður. — Nigeria er í
Vestur-Afríku, um 870 þús. ferkílómetrar og eru þar um
18 milljónir íbúa. Landið skiftist í Norður-Nigeriu, sem
er 13 fylki, og Suður-Nigeriu, sem er 3 fylki. Eftir fyrra
heimsstríð var nokkur hluti af þýska Kameron (90,000
ferkm.) sameinað Nigeriu. Landið er í uppgangi og það-
an er útflutt mikið af palmaolíu, togleðri, sykri og fíla-
beini.
VIÐ erum 39 systkynin. Móðir
mín er ein af 16 konum föður míns.
Aldrei hefir orðið hjónaskiinaður
nje alvarlegar deilur á heimilinu.
Um nokkur ár hefi jeg nú kynt
mjer ástandið í Ameríku um ástir,
hjúskap og hjónaskilnaði. og jeg er
viss um að Nigeriumenn, sem eiga
margar konur, geta ekki iært neitt
af Ameríkumönnum «m friðsælt
heimilisiíf. Og hversu mikla andúð
sem Aineríkumenn kunna að hafa
á fjölkvæni. þá hefir það þó þenn-
an kost, að það blessast.
Þeir, sem eru vantrúaðir á þetta,
hafa spurt mig: „Hvernig finst yð-
ur það sjálfum, að móðir yðar skuli
þurfa að deila ástum mannsins síns
við aðrar konur? Leiðir það ekki til
þess að faðir yðar sje sem framandi
maður hjá fjölskyldu sinni?“
Seinni spumingunni svara jeg
neitandi, faðir minn er ekki sem
framandi maður í fjölskyldunni. En
fyrri spurningunni get jeg svarað á
þá leið, að mjer þykir vænt um
það, að faðir minn skuli eiga fleiri
konur en móður mína.
Hvers vegna? Nákvæmlega af
sömu ástæðu og amerískum piltum
þykir vænt um það, að faðir sinn
sje ríkur, áhrifamikill, eigi fallegt
hús, sje forystumaður og hafi þjóna
til að stjana við sig.
Samlíkingin er fullnægjandi. Það
eru margar -ástæður til þess, að
menn í þessu stærsta skjólstæð-
ingsríki Breta, eiga margar konur.
En veigamesta ástæðan er sú að í
þessum hluta Afriku er það tákn
um auð og völd að eiga margar kon
ur og mörg börn.
Og er það í sjálfu sjer ékki miklu
eðlilegra að státa af siíkri eign,
heldur en af dýrum höllum, bifreið-
um og hlutabrjefum? Okkur finst
það.
★
Þegar jeg var seinast heima í
Nigeriu reyndi jeg að útskýra heim
ilislíf Ameríkumanna fyrir Okafo
bróður mínum, sem er fjelagsmála-
fræðingur. Hann hristi höfuðið og
sagði: „Jeg er viss um að ein-
kvæni er til ófarnaðar“. Og jeg
verð að taka undir þetta með hon-
um, enda þótt jeg sje orðinn hálf-
gerður Ameríkumaður eftir langt
nám í Ameríku.
Vjer skulum bera saman tvó
heimili. Amerískur piltur verður
þess fljótt var, að faðir hans
er ískyggilega oft að heiman á
kvöldin. Hann spyr móður sína:
„Hvað er pabbi að gera á hverju
kvöldi?“ Og hún svarar með tárin
í augunum: „Þú ert of ungur til að
skilja það. Jeg skal segja þjer frá
því seinna.“ Og þegar sonurinn er
orðinn nógu þroskaður, þá segir
móðirin honum þá sorgarsögu að
fabir hans sje teygður frá heimilinu
af öðrum konum. Þetta verður oft
til þess, þegar um viðkvæma og
geðríka pilta er að ræða, að viðhorf
þeirra til heimilislífs, ásta og um-
gengni umhverfist algjörlega, 'og
þeir bíða þess ekki bætur alt sitt
líf. Og þó er þetta ekki „eyðilagt
heimili“.
Ef piltur í Nigeriu legði hina
sömu spurningu fyrir móður sína,
mundi hún svara af stærilæti: „Son
ur minn, faðir þinn er voldugur og
mikils virtur. Fjölskylda okkar er
stór — þú átt margar mæður og
jeg á margar systur“.
Þannig er þetta — hinar mörgu
konur eru ekki keppinautar í ást-
um; þær eru systur og hafa sam-
eiginlega heiður af því að vera í
stórri fjölskyldu:
Hið fyrsta, sem jeg man eftir er
það, að jeg átti mörg leiksystkini.
Og alt voru þetta bræður mínir og
systur. Við ljekum.okkur í hinum
mikla húsagarði, þar sem voru hús
kvenna föður míns. Við hlupum og
stukkum og’flugumst á, alveg eins
og börn í Ameríku. En þó var stór
munur þar á, því að á milli okkar
var aldrei fjandskapur, enginn
flokkadráttur þar sem flokkarnir
börðust í illu hvor við annan, og
aldrei var sest að neinum sjerstak-
lega og enginn gerður homreka.
Það er alveg satt, að þótt mjer fynd
ist eitthvert systkiria minna gera
mjer rangt til, þá hvarflaði það
aldrei að mjer að hefna mín með
því að lúskra þeim.
En ef jeg gerði eitthvað af mjer,
svo að mjer þurfti að refsa, þá gat
hver sem var af konum föður míns
refsað mjer, og mjer hefði ekki
komið til hugar að hlaupa inn til
mömmu minnar og kæra það fyrir
henni. Og þótt jeg hefði gert það,