Lesbók Morgunblaðsins - 31.12.1946, Blaðsíða 14

530
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
og herforingi, sem er að gefa skip-
anir í stríði.
Enock kom með mjólkina um
morguninn eins og hann var vanur
Hann kom fyrst til ekkju Bennetts,
sem altaf keypti pela af mjólk
handa köttunum sínum. Húsið var
lokað, en hún opnaði glugga: „Jeg
kæri mig ekki um mjólk í dag
Enock“, sagði hún og skelti svo aft-
ur glugganum.
„Það gerir ekkert til“, sagði
Enock, „því meiri mjólk geta hinar
fengið“. En það var sama sagan í
næsta húsi og í því þriðja. Og þeg-
ar hann kom til frú Tom Withers þá
sagði hún upp í opið geðið á honum:
„Jeg ætla ekki að kaupa neina
mjólk af þjer Enock, þú, sem etur
mannýgu nauti á fólk.“
Og svo fór um sjóferð þá, að
Enock varð að fara með alla mjólk-
ina heim aftur. Hann kom við í
pósthúsinu til að vita hvort hann
ætti þar ekki brjef. En konan þar
sagði við hann: „Jeg vildi helst að
þú ljetir senda brjefin þín annað
en hingað, þú, sem etur mannýgu
nauti á fólk.“
Enock fór heim og konan og móð-
ir hans hömuðust við það allan dag
inn að reyna að gera ost úr mjólk-
inni, en mjólkin var svo ljeleg að
þær fengu sama sem engan ost úr
henni.
Svo frjetti Enock það að Tom
Withers hefði fengið ljeðan vagn
og farið til borgarinnar að sækja
mjólk. Og næsta sunnudag talaði
prestur þar í stólnum um villi-
nautið, sem gengi grenjandi eins
og ljón, og þær móðir og kona
Enocks skömmuðust sín báðar fyrir
hann og voru ekki mönnum sinn-
andi þegar þær komu heim. Og það
varð enginn heimilisfriði^r þar fyr
en Enock tók nautið af blettinum.
En fólk er langrækið á þessum
slóðum og það fyrirgaf ekki Enock
fyr en hann kom og gekk á milli
húsmæðranna og bað þær að fyrir-
gefa sjer og kaupa af sjer mjólk-
ina. Og þá heimtuðu þæ^ að mjólk-
in yrði betri.
Það var óhappadagur fyrir Enock
þegar hann Ijet Towler út á blett-
inn, en það varð happadagur fyrir
alla þá, sem keyptu mjólk af hon-
um, og síðan.hefir sá dagur verið
barnahátíðardagur.
Og bömin tóku upp þann sið á
hverjum sunnudegi að fara út á
blettinn hans Enocks, þar sem
Towler hafði verið og leika sjer
þar, og Enock varð að senda þeim
m'jólk. Samt var hann súr, hann
var súr alla ævi. Jeg held að hon-
um hafi ekki orðið gott af mjólk-
inni sinni.
íw
fm
mni f-ruannnar
Gæfa heitir fögur frú,
flestir hana þekkja,
öllum föl, en engum trú,
ávalt slyng að blekkja.
Heitorð æ er auðfengið
— á efndir er hún tregust —.
Þegar hún brosir þýðast við,
þá er hún hættulegust.
Hún hefir aldrei lýði latt
til leiks á hálu svelli;
þar hefir margur faiið flatt
og fengið Ijóta skelli.
Þó — um lífsins þyrniveg
— það er margreynd saga —
þú eltir hana, eins og jeg,
alla þína daga.
Einar Sveinn Frímanns.
V V V -w
Á ÞESSU ÁRI
eru G.» ár liðin siðan að Markús F. Bjarna-
son lauk nieira skipstjóraprófi á sjómauna-
skóla í Kaupmauuahöfn. Þegar hann koni heim
tók Iiann að veita nokkrum ungum mönnuin
tilsögn í stýrimaunafræði, og var það fyrsti
skóli íslenskra sjómanna, og undanfari Stvri-
mannaskólans.
«>—--------------------------&
Barnahjal
Mamma er að baka, og Lóa
litla, 4 ára, þykist vera að
hjálpa henni.
— Mamma, bakaðu handa
mjer karl.
— Jeg má ekki vera að því,
og svo má ekki baka karla í
steikarofninum. Þeir verða þá
svo vondir og ljótir.
Lóa þegir fyrst, en segir svo:
— Mamma, var pabbi bak-
aður í steikarofni.
Lína litla heyrði á tal pabba
og mömmu. Þau voru að tala
um góðan vin, sem hafði verið
hættulega veikur, en væri nú
á betra vegi.
Eftir nokkra stund spyr
Lóa:
— Mamma, hvar ef Betri-
vegur?
Börnin spyrja frænku sína:
— Hefur guð skapað öll dýr.
— Já.
Svo telja þau upp ótal dýr,
að lokum fer frænku að lerð-
ast þetta svo að hún segir:
— Guð hefur skapað allt.
Sigga litla hugsar sig um
stundarkorn og segir síðan:
— En hvað hann var heimsk
ur að skapa lúsina!
Mamma bað Óla að sjá um
að ekki syði út úr pottinum á
meðan hún brá sjer frá. Rjett
á eftir kallar Óli:
— Mamma, mamma, mjólk-
in ec orðin stærri en pottur-
inn.
<4--------------------——-----<s,