Morgunblaðið - 18.08.2002, Blaðsíða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 18. ÁGÚST 2002 41
GSM 896 8232
OPIÐ HÚS Í DAG KL. 15-17
KRÍUÁS 39 OG 41 - HF.
Sýnum í dag mjög vönduð og skemmtileg raðhús. Húsin eru
217,3 fm milliraðhús ásamt 29,3 fm bílsk., samt. 246,6 fm. Mjög
gott skipulag. Húsin skilast fullbúin að utan og rúmlega fokheld að
innan (einangruð). Verð aðeins 13,3 milj.
Verið velkomin - heitt á könnunni.
Jóhannes Ásgeirsson hdl., lögg. fasteignasali
F A S T E I G N A S A L A
SUÐURLANDSBRAUT 10, 2. HÆÐ F/OFAN BLÓMASTOFU FRIÐFINNS, 108 REYKJAVÍK
SÍMI 533 1616 FAX 533 1617
FANNAFOLD 26 - OPIÐ HÚS
Vandað og vel byggt 167 fm einnar
hæðar steinsteypt einbýlishús með
innbyggðum rúmgóðum bílskúr.
M.a. góðar stofur með útgengi á
hellulagða suður- og vesturverönd,
3 rúmgóð svefnherbergi, sauna o.fl.
Fallegur gróinn garður, hiti í stétt
o.fl. Gott hús á skjólgóðum stað í
rótgrónu hverfi. Verð 22,5 millj.
HÚSIÐ VERÐUR TIL SÝNIS Í DAG MILLI KL. 14.00 OG 17.00
Suðurlandsbraut 4a • 108 Rvk. • Fax 533 4811 • midborg@midborg.is
533 4800
Gullfallegt 3ja herbergja raðhús með verönd og fallegum
afgirtum suðurgarði. Parket á holi, stofu og herbergjum.
Flísalagt baðherbergi. Góð beykiinnrétting í eldhúsi. Stórt
þvottahús/geymsla. Barnvænt umhverfi. Áhv. hagst lán
u.þ.b. 3,5 millj.
Valdimar tekur á móti þér og þínum.
Opið hús í dag, sunnudag frá kl. 14-16
Víðiteigur 2D
Skúlagata 17
Sími 595 9000
Fax 595 9001
holl@holl.is - www.holl.is
Nú þegar búið er að heimila sölu félagslegra íbúða á frjálsum
markaði hefur opnast spennandi tækifæri fyrir marga. Hóll
fasteignasala hefur opnað þjónustuver þar sem þú getur feng-
ið allar upplýsingar um þessi nýju lög.
Ef þú ert í söluhugleiðingum verðmetum við hratt og örugglega
þér að kostnaðarlausu.
Um leið viljum viljum við óska þeim stóra hópi sem þegar hafa
selt félagslegar íbúðir hjá Hóli, innilega til hamingju
Sláðu á þráðinn eða sendu okkur netpóst.
Seljendur félagslegra íbúða
Hún amma mín eða
amma Lí, eins og við
systkinin kölluðum
hana oft í gríni, var
sérstök kona. Það er erfitt að setja
nokkur orð á blað, ég þyrfti að gefa
út heila bók með skemmtilegum sög-
um um afrek hennar ömmu. Ég hef
alltaf sagt að ég hafi átt tvennskonar
ömmur, ömmu sem bakaði kleinur
og tók í eyrun á okkur frændsystk-
inunum, þegar við vorum óþekk, og
svo átti ég þessa nýtísku ömmu, sem
ræddi stjórnmál og kvenréttinda-
mál. Amma var á undan sínum tíma.
Hjá ömmu Lí og afa Helga kynnt-
ist maður snemma heimsmálunum
og listum. Heimilið var alltaf opið og
kynntist ég snemma mörgum lista-
mönnum og rithöfundum landsins.
Amma var líka afskaplega ættrækin
og mjög tengd systrum sínum. Það
var oft glatt á hjalla þegar þær syst-
urnar komu saman og oft mikil
stríðni þeirra á milli. Kímni ömmu
og lífsgleði var ein af sterkum hlið-
um hennar og þrátt fyrir háan aldur
hvarf þessi kímni hennar aldrei. Mér
mun alltaf vera minnisstætt þegar
ég kom með fyrrverandi manninn
minn í heimsókn til Íslands í fyrsta
skipti. Við fórum að heimsækja
ömmu, sem þá var komin inn á
hjúkrunarheimili. Hún heilsaði hon-
um á lýtalausri sænsku og spurði
hann hvernig honum litist nú á
ömmu gömlu með hestandlitið. Hún
bölvaði stjórnmálum heimalands
hans, enda greinilega vel inni í hvað
LÍNEY
JÓHANNESDÓTTIR
✝ Líney Jóhannes-dóttir fæddist á
Laxamýri í Suður-
Þingeyjarsýslu 5.
nóvember 1913. Hún
andaðist á hjúkrun-
arheimilinu Sunnu-
hlíð í Kópavogi 18.
júlí síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Kópavogs-
kirkju 25. júlí.
væri að ske, honum til
mikillar furðu, enda
ekki vanur að konur á
níræðisaldri væru með
heimsmálin á hreinu.
Eftir að hafa kvatt
ömmu leit maðurinn
minn á mig og spurði
hvort amma væri alltaf
svona. Eitthvað hefur
honum þótt þessi
gamla kona á níræðis-
aldri, konan með hest-
andlitið, merkileg, því
mikið var um hana rætt
við vini og vandamenn
þegar heim var komið.
Ég kvaddi ömmu um miðjan júní
sl., þá á leið til Kaupmannahafnar.
Amma dró upp ljósrit af kvæðum um
hænsni og asna. Hana langaði til að
þýða þessi kvæði en vantaði réttu
orðin. Sálin og lífsviljinn hjá henni
ömmu minni voru sterk þrátt fyrir
háan aldur og heilsubrest.
Ég þakka ömmu minni fyrir að
skilja eftir spor af æsku sinni og lífs-
reynslu handa næstu kynslóð. Ég
kveð þig, amma mín.
Ég vil líka þakka starfsfólki
Sunnuhlíðar fyrir frábæra umönn-
un.
Arna Hrönn Pálsdóttir.
Líney Jóhannesdóttir er látin.
Hún hafði verið veik lengi, en allt til
loka var hægt að ná því góða, djúpa
sambandi, sem við áttum eins lengi
og ég hef þekkt hana. Ég hitti hana
og Helga fyrst í Stokkhólmi nokkr-
um árum fyrir 1940, áður en þau
lögðu aftur heim til Íslands með Pál
litla. Þá fannst mér hún vera sér-
staklega falleg með þessi dökkbláu
augu og þann virðuleika, sem hún
ávallt bar með sér.
Þegar ég seinna í lífinu hafði lært
íslensku tengdi ég hana alltaf við
orðið „kvenskörungur“. Þetta var þó
ekki besta lýsingin á henni. Virðu-
leikinn var mest tengdur við útlitið –
þessi þungi hárhnútur í hnakka og
beina bakið. Þegar hún var með
börnum var hún barn. Allur aldur
bjó í henni. Henni voru gefnir margs
konar sköpunarhæfileikar umfram
skáldskapinn. „Líney er ekki ham-
ingjusöm, nema hún geti haft
áhyggjur út af einhverju,“ sögðu
hennar nánustu oft. Og það er satt –
flestar stundir var eitthvað sem
lagðist á hana, stórmál úti í heimi
eða áríðandi áhugamál nálægt henni.
Ef hún mögulega gat gerði hún eitt-
hvað til að bæta úr.
Oftast var það erfitt, eins og
snemma þann morgun þegar við töl-
uðumst við um síðustu fréttina að
Írak hefði ráðist á Kúveit. Það
myndi leiða til alvarlegra atburða,
kom okkur saman um, til að nefna
eitt dæmi.
Samt sá hún hið broslega í öllum
hugsanlegum aðstæðum. Það var
ævintýri að vera í félagsskap Lín-
eyjar, hvort sem hún var að eltast
við hænurnar sínar úti eða lesa úr
smásögu, sem hún var nýbúin að
skrifa.
Helst dvelja hugsanir mínar í
„hinu vaxandi húsi“, eins og ég innra
með mér kallaði bygginguna við
Þinghólsbraut í Kópavogi. Stundum
virtist allt vera á leið út í sjó undir
seglum plastdúkanna. Í hvert skipti
sem ég leit inn var einhver nýtilbú-
inn viðauki sem dást mátti að. Sonur
hennar, Jóhannes, kom því í verk.
Þessum kafla í lífi hennar og
heillandi ást hennar á börnum, dýr-
um og fólki – í þeirri röð – er lýst í
bókinni „Á kvennaslóðum“. Ég verð
snortin í hvert sinn sem ég les hana.
Þarna í stofunni sat maður með
Líneyju milli himins og sjávar, sem
blöstu við beint úr stórum glugga.
Það var sérstakur blár bjarmi í því
herbergi.
Við töluðum lengi saman. Ég
gleymdi öllum mínum sorgum, þeg-
ar ég var í heimi Líneyjar. Ef til vill
var ég of lengi hjá henni. Ef svo er er
það henni sjálfri að kenna – og
þakka. Hún töfraði mig með frá-
sögnum sínum og því andrúmslofti
sem umlukti hana. Ég er þakklát
hverri stund í samvistum við Lín-
eyju og sakna hennar mjög.
Britta Björnsson, Stokkhólmi.
Hún elsku amma
Þura er dáin. Þegar
okkur bárust þessi
tíðindi voru þau svo
óraunveruleg og allt í
einu fundum við fyrir
því hversu langt í
burtu við erum. Okkur langaði
mest af öllu að taka næsta flug til
Íslands og takast á við sorgina og
missinn með ykkur hinum. Þannig
gat það því miður ekki orðið. En
smátt og smátt áttuðum við okkur
á því að amma er ekki lengur hér á
meðal okkar en fundum jafnframt
fyrir því að hún yrði alltaf hjá okk-
ur í gegnum þær góðu minningar
sem við eigum um hana.
Amma var einstök, hún var ró-
leg, ljúf og traust. Alltaf boðin og
búin til að hjálpa öllum, jafnt við
gleði og sorg. Hún var fastur stólpi
í að halda fjölskyldunni saman og
lagði mikið upp úr samskiptum við
bæði börn sín, barnabörn og barna-
barnabörn. Amma var atorkusöm
og hafði alltaf eitthvað fyrir stafni
enda enn í blóma lífsins, það hlýtur
því að vera að Guð hafi vantað slíka
konu sér til hjálpar við lausn á erf-
iðum verkefnum sem við þekkjum
ekki til.
Ég minnist þess sem snáði að
hafa farið til ömmu norður á Siglu-
fjörð í hinum ýmsu fríum mínum.
Amma hafði alltaf nógan tíma til að
ÞURÍÐUR
ANDRÉSDÓTTIR
✝ Þuríður Andrés-dóttir fæddist á
Eyrarbakka 8. mars
1924. Hún lést af
slysförum 6. ágúst
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Grafarvogs-
kirkju 15. ágúst.
spjalla og hlusta á hin-
ar ýmsu hugleiðingar
sem við krakkarnir
höfðum. Aldrei reidd-
ist hún, þó svo að ég
rifi niður heilu vegg-
fóðrin í fínu stofunni
hennar eða þegar ég
sturtaði öllu bökunar-
efninu og mjólkurvör-
unum saman í eina
hrúgu og hrærði í, en
það hafði kaupmaður-
inn sett inná ganginn
fyrir framan eldhúsið.
Ég eyddi ófáum
stundum á háaloftinu í
húsinu hennar ömmu á Hávegi 10
við skemmtilegan leik. Það var allt-
af svo fínt hjá ömmu þrátt fyrir að
alltaf væri fullt af fólki í kringum
hana enda fjölskyldan stór. Ég
minnist líka þeirra tíma þar sem ég
lá á gólfinu i stofunni og hlustaði á
kaffibrúsakarlana á meðan amma
sinnti hinum ýmsu húsverkum og
sendi mér jafnan hlýtt bros, þetta
voru áhyggjulausir tímar.
Þegar amma flutti frá Siglufirði
fann ég fyrir söknuði yfir að nú
væru okkar góðu fríum saman lok-
ið en fljótlega varð mér ljóst að ná-
lægðin við að hafa ömmu í Reykja-
vík gerði mér kleift að hitta hana
oftar, það var gott að geta leitað til
hennar með skömmum fyrirvara
því að amma hafði alltaf ráð við
öllu. Eftir að ég óx úr grasi hafa
samverustundir mínar með ömmu
breyst á þann hátt að við stórfjöl-
skyldan höfum komið saman við
hin ýmsu tækifæri og hefur amma
alltaf verið þungamiðjan í hópnum
þó svo að hún sæktist ekki eftir
sviðsljósinu.
Því miður hefur dvöl mín og fjöl-
skyldu minnar erlendis síðastliðin
ár gert samverustundir okkar
færri en við hefðum óskað. Við höf-
um þó hist við öll tækifæri þegar
við höfum verið á Íslandi og ég veit
að amma hefur alltaf hugsað til
okkar eins og allra hinna í fjöl-
skyldunni. Og nú er hún hjá okkur
öllum hvar og hvenær sem er.
Elsku amma, við kveðjum þig
um stundarsakir en þú lifir í huga
okkar og hjarta að eilífu. Okkur
langar að kveðja þig með eftirfar-
andi bæn:
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Páll Birgis og fjölskylda,
Sønderborg, Danmörk.
EIGI minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útför er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: Í sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fyrir hádegi á föstudag. Í mið-
vikudags-, fimmtudags-, föstu-
dags- og laugardagsblað þarf
greinin að berast fyrir hádegi
tveimur virkum dögum fyrir
birtingardag. Berist grein eftir
að skilafrestur er útrunninn
eða eftir að útför hefur farið
fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina,
enda þótt þær berist innan hins
tiltekna skilafrests.
Skilafrestur
minning-
argreina