Tíminn Sunnudagsblað - 20.01.1973, Blaðsíða 6

lönd. A þvi landi eru engjar, svo að
grasið er mannhæð, fullt af dýrum,
músdýr, hirtir, hérar og fleira. Þar
sem húsið ætti að standa, er skógar-
lundur svo þéttur, að varla sér til sólar
i gegnum hann og tré 20-30 álna há, en
ekki digur að þvi skapi. Þau eru jafn
græn vetur og sumar. I þeim er greni,
fura og sedrusviður.
Flestum löndum hér liður betur i
efnalegu tilliti en mönnum heima,
enda láta þeir það sjást i verkunum.
Járnbrautarlestin á að fara frá Vas-
ar kl. 19.00, en þangað eru 7 milur, sem
verður að keyra á hestum, svo ég verð
nauðug að enda bréfið. Láttu mig
heyra allt um ykkur. Þið hefðuð betur
komið með. Skeð getur að pabbi þinn
láti sjá sig áður en langir timar liða, en
ekki til þess að setjast aftur að heima..
Nú er kaliinn að hugsa um að kaupa öll
Nesin og þá Dilksnesið með og borga
það allt vel, þvi nóg er hér til af gullinu
til þess.
Þin heitt elskandi,
Halldóra Stefánsdóttir.
Ekki er Eymundur og fjölskylda
hans lengi búin að dvelja i Ameriku,
þegar jörðin er farin að ýta við bænda-
eðlinu i honum, eða ef til vill er það
kona hans og börnin sem vilja fá um
ráðarétt á landi og hefja þar einhver
landbiinaðarstörf.
Þau flytja brátt frá Winnipeg og
taka sér land i Pine Valley, syðst i
Manitoba. Þar reisa þau sér hús og
heimili og nefna bæ sinn i Skógum.
Fyrsta bréfið, sem vitað er um að
hann hafi skrifað þaðan er til sonar
hans, Björns i Lækjarnesi. Or þvi
skulu hér tilfærðir nokkrir kaflar, sem
eru á þessa leið:
Skógum, 6. júni 1903
Af okkur hér er það að segja, að okk-
ur liður öllum vel og betur en ég gerði
mér nokkurn tima vonir um. Við höf-
um öll góða heilsu og nóg og gott viður-
væri, svo við áttum ekki sliku að venj-
ast heima. Það eina, sem amar að, er
það, að ég er ekki búinn að fá heimilis-
rétt á þessu góða og fallega landi, sem
við erum á ennþá. En við lifum i von-
inni, að við náum honum áður en lýk-
ur. En að kaupa það er nokkuð dýrt —
300-350 dalir. — En að þremur árum
hér frá mundi mega selja það á 1600-
2000 dali þvi það er álitið eitt fallegasta
og bezta landið i allri byggðinni.
Mömmu þinni þykir það þvi fallegra
sem hún er hér lengur. Við erum
nú þrjú heima, ég, mamma þin og
Siggi. — Jói, Mundi og Stebbi eru farn-
ir til Winnipeg fyrir 14 dögum til þess
að fá þar vinnu, en hafa ekki skrifað
ennþá hvernig þeim gengur, en þar
kvað vera nóg vinna. Þórður Sig-
mundsson frá Skerhóli hefur skrifað
mér mörg bréf. Hann er orðinn stór-
bóndi i Dakota. Hann ráðgerir að
heimsækja okkur i haust.
Eftir að búið er að brjóta löndin hér,
eru þau fljót að gefa auð og allsnægtir,
en þó er vissast að byrja með naut-
griparækt fyrst þó það gefi minna en
hveitið, þá er það vissara og minni
hættu undirorpið.
Ekki eigum við nú ennþá nema 2 kýr
og 1 kálf, þvi annar drapst. En það get-
ur verið að ein eða tvær kýr bætist við,
þó er það ekki vist. Við eigum eina á,
tvilembda, undan henni eru tveir hrút-
ar, hvitir. Við eigum 8 hænsni og 25
unga og ætlum að bæta við, ef við get-
um. Svin vantar ennþá, hvað lengi sem
það verður.
Við erum búin að sá talsverðu af
kartöflum, rófum, kálhöfðum, laukum
og mörgu fleira, sem ég kann ekki að
nefna. Siggi hefursáð einum kaffibolla
af hveiti, grasið i þvi er orðið um sex
þumlungar, en gras á jörð hér er orðið
rúmlega hnéhátt, enda eru nú fjarska
hitar á hverjum degi. Núna er hitinn 26
stig á Remeaur kl. 10 fyrir miðdag.
Af og til koma gróðrarskúrir með
þrumum og eykur það ekki litið
gróðrarmagnið. 1 lækinn, sem rennur
fram með húsveggnum kom dálitið af
fiski, — tvær til þrjár tegundir. Við
veiddum aðeins sjö fiska, þvi að okkur
vantaði öll tilfæri, enda ekki hægðar-
leikur að veiða i honum, þvi bæði vaxa
trén yfir hann og svo er hann fullur af
niðurföllnum við'i-
Nú er ég hættur að skjóta öðru visi
en rétt i pottinn daglega, þvi það er
erfitt að geyma hér i þessum hitum á
meðan ekki kemur hér ishús, sem ekki
ætti lengi að biða, ef landið fæst.
Hitinn og gróðrarskúrirnar, sem
Eymundur skrifar um 3. júni virðast
ekki hafa orðið varanleg, þvi 11. októ-
ber sama ár skrifar hann Birni i
Lækjarnesi á þessa leið:
Þetta sumar segja kunnugir menn
hér að hafi verið eitt það kaldasta og
versta sem þeir múni eftir hér, enda
hefur uppskera brugðist allviða, bæði
hér og i Bandarikjunum og þar af leið-
andi er þreskingarvinna með minnsta
móti. Mundi fór suður til Dakota i
þreskingu og hafði vinnu aðeins i 13
daga, enda vildi það óhapp til, að vél-
in, sem hann vann við, brann upp.
Fantar höfðu búið svo um að i henni
kviknaði, þegar hún fór til að erfiða og
var lukka, að ekki varð manntjón.
Laun við hana var 2 1/2 dalir og fritt
fæði...
Ég heyjaði mikið i sumar og vann þó
oftast einn við það og hafði miklar frá-
tafir, svo slátturinn gat varla heitið
nema hjáverk. Ég held helzt við hefð-
um nóg hey fyrir 8 kýr i staðinn fyrir 2
og tvo vetrunga, þvi núna fyrir fáum
dögum gaf Pétur Pálmason kaupmað-
ur okkur vetrung, svo nú höfum við tvö
uxaefni.
Við höfum haft nóga mjólk f sumar,
en hún minnkar nú þegar þessar kýr
fara, sem verður eftir 2-3 vikur hér
frá, þvi ekki eigum við nema tvær sjálf
og eina á með lambi, þvi úlfar eða
hundar drápu annað lambið, áður en
ærin kom til okkar, en hún var tvi-
lembd. Nú eigum við milli 20 og 30
hænsni, en i fyrra áttum við 7.
Geti maður komið upp kúm og
hænsnum hér, getur maður lifað eins
og kóngur.
Mamma þin segist nú eiga 60 pund af
smjöri og hefur selt smjör fyrir 7 doll-
ara og þó höfum við ekki borðað þurrt i
sumar. Við höfum alltaf haft hlaupost
og mysuost og annað góðgæti á borð-
um, en sjaldan fisk, þó einstöku sinn-
um lax en aldrei lúruf! Ég er orðinn
leiður á steiktum eggjum. t sumar hef
ég ekkert skotið, en þó eru brautir eftir
elgsdýr ofan i lækinn rétt i kring um
húsið, en aldrei hef ég séð þau, en 16
skota riffill liggur alltaf tilbúinn með
5-6 skot i pipunni, en allt til einskis.
Ekki er hægt að segja að neinir séu
rikir hér i Pine Valley, sem ekki er von
i fjögurra ára nýlendu, en enga þekki
ég, sem vilja skipta um bústað og
flytja heim aftur, enda vil ég ekki
breyta um, þvi hér sýnist mér lifvæn-
legt, þó aldrei nema erfitt sé fyrstu ár-
in, þá verður það ekki til lengdar fyrir
þeim, sem nenna og geta unnið.
Nokkru fyrr þetta sumar hefur Ey-
mundur skrifað tengdasyni sinum
Birni Jónssyni i Dilksnesi eftirfarandi
bréf:
Skógum 20. júni 1903.
Elskulegi tengdasonur!
Af okkur öllum hér er það að segja,
að okkur liður vel, lof sé guði, okkur
liður mikið betur en við imynduðum
okkur, þegar við lögðum af stað hingað
enda hugsa ég að þessi nýlenda sé með
betri plássum hér i Manitoba og þann
kost hefur hún að liggja fast við þau
stórfrægu Bandariki, svo að frá mér er
mest tveggja tima gangur yfir landa-
mærin. Þetta land, sem ég settist á,
hefir staka tölu, section 5, en þau lönd
eru járnbrautarlönd og þvi erfitt að fá
tökin á þeim. ... En þó hef ég von um,
að það takist með timanum, en þó
stendur sú bið fyrir framkvæmdum á
landinu, þvi maður er tregur til að
54
Sunnudagsblað Tímans