Tíminn Sunnudagsblað - 20.01.1973, Blaðsíða 21

rUCDUR
náttúrunnar
Þótt undarlegt sé eru til spendýr, sem aöeins una
lifinu i kulda og is, i umhverfi þar sem hitastigib er
neöan við frostmark. Hringanórinn flækist að visu
stundum suður i golfstrauminn, en hann er ekki i
essinu sinu nema í sjó, sem er um eða undir frost-
marki, eða á hafis.
Hringanórinn varö innlyksa í Austursjó, þegar isöld
lauk. Hann leitaði norður i kuldann en varaði sig ekki á
þvi, að Helsingjabotn er ekki opinn noröur f Dumbshaf. Nú
er aöeins eftir litil selahjörö norðan Alandseyja og Höur
senn undir lok.
Við Grænland leitar hringanór-
inn mjög inn á víkur og firði og
alveg upp að skriðjöklum. Þar er
oft kaldur eða auður sjór, þvi að
stykkin, sem brotna framan af
skriðjöklunum, brjóta lagisinn á
sjónum.
En ishafsselurinn bjargar sér,
þótt sjávarisinn sé mjög þykkur.
Hann sverfur og bræðir sér andop
upp um isinn og heldur þeim opn-
um, þótt isinn sé tveggja eða
þriggja metra þykkur.
En norður i ishafi lifir ótrúlegur
fjöldi hringanóra, og er talið að á
hafissvæöunum suður frá norður-
skautinu séu 3—6 milljónir hringa-
nóra.
Kæpan og kóparnir eiga sér Hka ■
Isskúta, en brimillinn fær þar ekki J
húsnæði. Hann býr þó oft i skúta ■
yfir vök skammt frá. Selirnir grafa J
sér stundum göng undir snjónum '
ofan á isnum milli öndunar- og I
köfnunarvaka. 1
■.■.V.V.V.’.V.W.V.V.V.W.V.V.W.W
Blóð Ishafsselsins er vel heitt, og
hann heldur á sér hita með spik-
kápunni, sem er um 5 sm. þykk og
hin bezta skjólflik. En hann á sér
lika stundum ísskúta yfir vökinni
sinni.
íshafssclurinn „borar” innan úr
andopunum með þvi aö beita klóm
framhreyfanna og snúast eins og
bor. Hver selur á sér nokkur önd-
unarop.
Sunnudagsblað Tímans
69