Tíminn Sunnudagsblað - 20.01.1973, Blaðsíða 7

bæta land að mun fyrir auðfélög og
hækka þau i verði fyrir þau. En stjórn-
in hér i Manitoba hefur beðið járn-
brautarfélagið um skipti á þessu landi
og öðru, en stjórninni eru félögin ekki
vön að neita, þvi þá vita þau, hvað á
eftir kemur. Þetta land hefi ég nefnt
Skóga, ekki af þvi að hér sé meiri
skógur en annars staðar hér i Pine
Valley, heldur þvert á móti minni, og
er það kostur. Hér er aðeins stór og
fallegur furu- og greniskógur allt i
kring um húsið, sum tré liklega 20 áln-
ir á hæð. Hér eru engjar góðar, svo að
vel mætti hafa hér 20 kýr, og svo er
landið þar með ekki hveitiland, en til
þess kemur ekki fyrst um sinn.
Þessi byggð er nú aðeins fjögurra
ára gömul og aðeins einn maður hefur
brotið land til hveitis, og i haust fékk
fyrsti maður hér eignarbréf fyrir
landi sinu og i vetur einir 8-10...þeir
hafa nú flestir sáð hveiti. Einum
barnaskóla er búið að koma upp i
byggðinni syðst-, en engum hér norður
frá, enda hvila ekki svo mikið sem eins
cents útgjöld á mönnum hér, og eru
gjöld mest óbeinir skattar.
Mestar vörur héðan úr byggð eru
keyptar fyrir sunnan Bandarikjalinu
og skroppið með þær tolllaust heim.
Enginn getur klagað, þvi að allir eru
sekir. Tveir islenzkir kaupmenn eru i
byggðinni, og eru þeir vist ekki sak-
lausir heldur.
Nú erum við aðeins þrjú heima, við
hjónin og Siggi, og ég vinn varla
annað en að saga i eldinn og leika mér,
svo góða daga hef ég ekki átt fyrir á
æfinni. Drengirnir okkar stunda
byggingavinnu i Winnipeg og hafa 20-
25 cent um timann. Þeir eru i húsi og
fæði hjá Sigurleifu frændkonu þinni
Pétursdóttur og borga um .vikuna
hver, fyrir fæði, húsnæði og þjónustu 2
dollara og 45 cent og er það vist ekki
dýrt.. Dollarinn hér er betri en ein
króna heima og þegar vinnulaun hérna
eru 1-2 dollarar á dag, þá er hægara að
afla sér þess, sem maður þarf hér en
heima. En þó borgar sig bezt að vinna
á löndum sinum, en það geta ekki ný-
byggjarar, eða fæstir þeirra. Þeir
verða að vinna úti, til að afla sér
peninga.
Hér standa nú yfir stjórnar-
kosningar. En sá gauragangur! Ég
hefi ekki þekkt neitt þvilikt, — mútur,
fals og allt mögulegt, — já, sumir hafa
lofað báðum flokkunum fylgi o.sv.frv.
Ég hefði ósköp vei getað fengið
borgarabréf og meira, hefði ég viljað
láta nafn mitt, en ég vildi heldur biða
tvö ár til að fá borgararétt sem ær-
iegur maður, en að fá hann með
Björn Eymundsson, Dilksnesi
svikum og eiga svo á hættu mannorð
mitt.
Berðu öllum kæra kveðju,
Þinnelskandi tengdafaðir, Eymundur
Jónsson.
Eins og sjá má af þessum bréfum,
virðast þau Eymundur og fjölskylda
hans una hag sinum vel og lita á
Kanada sem uppsprettulind mikillar
lifshamingju. Hinn 22. nóv. 1903
skrifar hann Birni syni sinum
svohljóðandi bréf:
Nú höfum við fengið heimilisrétt á
Skógum, þessu fallega og góða landi.
En nú hefði ég þurft að vera yngri til
þess að yrkja það og rækta. En ég
kviði samt engu nú, þegar ég get verið
hér kyrr i næði, ef guð gefur mér þessa
heilsu. Mér verður svo að segja aldrei
misdægurt siðan ég kom hingað og
aldrei hef ég kennt giktar i bakinu
siðan, enda hefégog við átt ólikt betri
ævi hér en heima, og ég álit mjög ólik
skilyrði hér og heima að öllu ólöstuðu
og mér finnst nú ég elska fóstru mina
eins og hún væri móðir min. Ég get
ekki neitað þvi, þó sumum kunni að
þykja það ljótt, enda er þessi fóstra
min ekki eins ber um brjóstin og
blessuð fjallkonan.
Ekki er það samt henni að kenna,
heldur ónytjungaskap bæði min og
annarra, sem þar búa og bölvaðri og
bandvitlausri stjórn, sem steindrepur
allt gott og gagnlegt, og það varir svo
lengi sem bændur verða nógu vitlausir
til þess að velja eintóma embættlinga
á þing, þó góðir menn séu i sjálfu sér.
Ef Einar i Árnanesi kemur vestur,
ætlum við mamma þin að biðja þig að
senda okkur þrjú hringbrennaraglös á
gamla lampann okkar. Þau fást ekki i
Winnipeg, en einhvers staðar i Banda-
rikjunum, en við vitum ekki ennþá
hvar það er. Ég skal segja þér, að ég
ersamur i enskunni og þegar ég fór að
heiman, en drengirnir geta svolitið
bjargað sér. Við heyrum aldrei ensku
hér.
Hér er talsverður undirbúningur
undir jólin. Það á að halda tvær jóla-
samkomur, sina á hvorum stað i
Framhald á bls. 70
Knútur Þorsteinsson:
Bak jólum
Það bjarmaði skært gegnum myrkranna drunga og móður,
og morgunn reis heiður við sólblik og fagnaðargjörð.
Þá kom hann, er mælti svo: Elskið hver annan sem bróður
og ástundið friðsemi og réttlæti um gervalla jörð.
Og kynslóð frá kynslóð um órarás alda og daga,
þau orð hafa hljómað i lofsöngvum, bænum og þrá.
Og vist mundi okkar önnur og daprari saga,
ef yljast ei hefði við mannbóta —lifsspeki þá.
En einhverjar hafa þó orðið á þroskaleið tafir,
svo enn virðist langsótt i friðar og kærleikans skjól.
Að brenna og deyða var boðskapur þeirra og gjafir,
sem borgirnar vietnömsku gistu um þessi jól.
55
Sunnudagsblað Tímans