Íslendingaþættir Tímans - 25.06.1971, Page 2

SIGURÐUR JAKOBSSON
f. 7. maí 1888.
d. 28. febrúar 1958.
Vetrarnóttin er heið og stjörn-
um stráð. Hún andar til mín inn
um opinn glugga. Óravídd himins-
ins blasir við og veikur næturþyt-
ur raular lagið sitt við ups og súð.
Fjölbreytni á hann oft nóga, þeg-
ar hann syngur. Og söngvar hans
eru aðrir í eyrum barna en þeirra
sem eidri eru. Ég veit hvers vegna
allir söngvar hans hafa í nótt sama
stefið, ljóðlínu úr gömlum sálmi:
„Kynslóðir koma, kynslóðir fara“.
Það er vegna þess að í gær fylgd-
um við fjölmargir Borgfirðingar,
og ýmsir lengra að komnir, Sig-
urði Jakobssyni á Varmalæk til
grafar. Og á andvökunóttum er
gott að minnast vina sinna og
þakka þeim fyrir liðin ár og daga.
Föður Sigurðar, Jakob Jónsson
bónda á Varmalæk. man ég að-
það eina, er ég naut ánægju af
störfum Jóns á Varmalæk
sem stuðningsmanns Framsóknar
flokksins. Eftir að ég gerðist einn
af þingmönnum í Vesturlandskjör-
dæmi hefi ég notið starfa og áhuga
Jóns á Varmalæk í þágu Framsókn
arflokksins í ríkum mæli.
Eitt af því sem verið hefur mér
mikilsvert í sambandi við störf
mín í stjórnmálum og lyftir stjórn-
málastarfinu á hærra svið og eyk-
ur gildi þeirra, eru kynni af fólki
sem alltaf er boðið og búið til að
leggja flokki sínum og málstað
hans allt það, er honum má að
gagni verða. Það eitt skiptir máli
frá sjónarmiði þessa fólks, að það
megi vinna þeim málstað gagn,
sem lífsskoðun þess telur leiðina
að betra mannlífi. í þessum hópi
var Jón á Varmalæk framarlega,
öll hans störf í stjórnmálum voru
grundvölluð á þessari hugsjón.
Eins og áður er getið v$r Jón
á Varmalæk að koma af flokks-
VARMAL/íK
eins sem barn, því að hann dó ár-
ið 1912. Um hann var sagt, að
hann hefði aldrei neitað nokkrum
manni um bón. Og hann var einn
mesti búhöldur þessa héraðs og
landsins alls um sína daga. Konu
Jakobs, Herdísi Sigurðardóttur frá
Efstabæ, varð ég aftur á móti sam
ferða langan veg, því að hún dó
háöldruð árið 1947. Er hún ein hin
ágætasta kona sem ég hefi þekkt.
Barn að aldri kom ég á heimili
hennar og sona hennar og eignað
isi vináttu þeirra svo að þar hef-
ur aldrei fallið skuggi á, ekkj svo
mikið sem eina stutta stund. Síðar
var ég part úr þremur vetrum á
Varmalæk og kenndi sonarsonum
Herdísar og fleiri börnum Nú þeg
ar vetrarnóttin syngur saknaðar-
ljóð við gluggann minn um góða
soninn hennar Herdísar, Sigurð, er
ég ákaflega þakklátur fyrir þessa
daga og stundir. Þá sat ég oft hjá
þingi Framsóknarflokksins 1937,
þegar Við hittumst fyrst, og á
fyrsía starfsdegi flokksþings Fram
sóknarflokksins 1971 fór ég og
fleiri af flokksþinginu að kveðja
Jón hinztu kveðju með því að vera
viðstödd jarðarför hans.
Jón og Kristín á Varmlæk eign-
uðust þrjá syni. Þeir eru= Jakob
bóndi og oddviti að Varmalæk,
kvæntur Jarþrúði Jónsdóttur,
Kristleifur bankastjóri Samvinnu
bankans í Reykjavík, kvæntur
Auði Jónsdóttur, og Pétur bóndi á
Hellum, kvæntur Ernu Sigfús-
dóttur.
Allir eru synir Jóns á Varma-
læk einstakir mannkosta og dugn-
aðarmenn. Þeir hafa gert að sínu
lífsstarfi þá tvo þætti atvinnu og
félagsmála, er Jón mat mest, land-
búnað og samvinnustarf. Allir
skipa þeir sæti sitt með sóma og
eiga fyrirmyndarheimili.
Eins og áður er að vikið var Jón
á Varmalæk einstakt ljúfmenni,
þessari öldruðu konu. Undraðist
víðsýni hennar, sálarþrek og gó'ð-
vild til alls sem var og er. Dómar
hennar voru svo mildir sem blíð-
ust móðurhönd og þó var hún
skaprík kona og hugsaði um flest
milli himins og jarðar. Góðar kon
ur bera með sér svo mikla göfgi
og himneska fegurð, að um marg-
ar aldir hafa menn í mörgum þjóð
löndum falið konu sál sína um ei-
lífð, og svo mun enn verða.
Sveitir Borgarfjarðar eru dásam
lega fallegar. Einhvern tíma losna
mennirnir við dægurþras og brauð
strit líðandi stundar. Vissulega ei
fegurð og vinátta vel metin ai
mörgum nú í dag. En þetta tvenn'
mun þó miklu meira í heiðri haft
er ár og aldir líða. Þegar æðstr
þrá mannanna allra verður að leitr
að hinu fagra og góða og hlúa a?
þvi. Þá er gott til þess að vita a?
önnur eins fegurð og sú, er Borg
skemmtilegur og hlýr 1 daglegri
umgengni og í viðmóti við hvern
sem var. Hann naut að verðleik-
um sérstakra vinsælda hjá sam-
ferðafólkinu, enda lagði hann
sjálfur aðeins gott eitt til
Jón á Varmalæk gat með réttu
gert að sínum orðum þessar ljóð-
línur Stefáns frá Hvítadal:
„Ég á öllum gott að gjalda
gleði mín er djúp og rík.
Það er og einnig einmæli þeirra,
er Jóni á Varmalæk kynntust, að
þeir ættu honum aðeins gott að
gjalda. Slíkt valmenni var hann, að
allt sem tengt er lífi hans er gott
og fagurt. Það er mikil gæfa að
njóta samvistar slíkra manna, sem
Jóns á Varmalæk.
Við hjónin vottum sonum hans,
tengdadætrum og öðrum ættingj-
um og vinum hans innilega sam-
úð okkar.
Halldór E. Sigurðsson.
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
f