Íslendingaþættir Tímans - 25.06.1971, Blaðsíða 8

Ingibjörg Þórarinsdóttir
Brennistöðum
Þann 17. des. s.l. anda'ðist í
Sjúkrahúsinu á Seyðisfirði Ingi-
björg Þórarinsdóttir Brennistöð-
um í Eiðaþinghá.
Hún fæddist á Brennistöðum 22.
maí 1890, dóttir merkishjónanna
Þórarins Jónssonar, Magnússonar
á Brennistöðum og Önnu Maríu
Bergsveinsdóttur bónda í Nesi í
Loðmundarfirði.
Heimili þeirra Brennistaða-
hjóna var efnalega sterkt og ramm-
íslenzkt. Fjölmennt var þar jafnan
og mikil hjúasæld. Brennistaðir
voru í þjóðbraut meðan kaunstaða-
leið Út-Héraðsmanna lá til Seyðis-
fjarðar. Gistu þá margir þar eða
fengu annan beina, sem jafnan var
veittur af einstæðum hófðingskap.
þjóðfélagi er iífsnauðsyn-að eiga
sér að kjölfestu. Það er að vonum
að atkorkumenn slitni öðrum fyrr,
og það var þreyttur maður er
heilsaði kærkominni hvíld að
loknu dagsverki hinn 11. marz s.l.
Ég hygg mér syndlaust að segja,
að hann sé nú komTnn heim í dal-
inn sinn, sem var honum kærast-
ur allrar jarðar, og hugur hans var
jafnan við bundinn. Heim í dal
sinna drauma, æskuyndis, mann-
dóms og metnaðar. Það mun ein-
róma sammál allra er til þekkja,
að heiðursmaður sé horfinn af hér-
vistarsviði.
Frú Amalíu, sem dvelst á sjúkra
húsi, þrotin að heilsu og hefur ná
séð á bak eiginmönnum sinum báð-
um, einkadóttur og systur, send-
um við hjónin hlýjar samúðar-
kveðjur.
Stefán sjálfan kveðjum við með
kærri þökk fyrir kynni öll hin
ágætu á langri samfylgd, allt frá
æskudögum.
Farðu vel, frændi og vinur.
Jóhann Bjarnason
frá Lciðólfsstöðum.
Við þessar aðstæður óist Ingi-
björg upp, enda var hún höfðing-
lunduð, traust og alþýðleg.
Ingibjörg var mjög vel greind
og þó að hún kæmi aldrei á skóla-
bekk, var hún hámenntuð, víðles-
in og fróð um menn og má'efni
hérlendis og erlendis. Hún las allt
sem til náðist og stálminni hennar
brást aldrei. Þannig þekkti hún vel
sögu íslenzkrar þjóðar og dáði
hana mjög.
Jafnframt fylgdist hún vel með
öllum framförum og nýjungum og
trúði á þær til hagsbótar í nútfð
og framtíð.
Sem barn kom ég oft til Ingi-
bjargar á Brennisstöðum, Imbu
Þór, eins og hún var kölluð í dag-
legu tali, til aðgreiningar frá móð-
ursysturinni, nöfnunni, sem þar
dvaldist löngum.
Mér er það í minni, hvað hún
tók hlýlega á móti börnum og gaf
sér tíma til að tala við þau um
þeirra hugðarefni, var þeim eins og
elskuleg systir, þótt áratugir
skildu um aldur.
Seinna, er árum mínum fjölg-
aði, kynntist ég því, að Jngibjörg
átti þann eiginleika, gáfur og þekk
ingu, að vera alltaf á sama þrepi
og viðmælandinn, enda þótt hún
sveigði ekki í neinu frá sinni skoð-
un.
í bernsku vandist hún öll-
um störfum utan bæjar og innan
svo sem algengast var og er um
þá, sem alast upp í sveit. Hún var
rösk og hagsýn í störfum.
Á meðan foreldrar hennar lifðu,
vann hún búi þeirra, en að þeim
látnum bjó hún með bræðrum sín-
um, Jóhanni, Gunnari og Sveini f
tvíbýli móti Magnúsi bróður sín-
um og Guðbjörgu konu hans. Naut
hún mikils ástríkis bróðuibarn-
anna, enda var hún þeim sem önn-
ur móðir.
Ingibjörg átti hreina og ofa-
lausa guðstrú, enda var íramkoma
hennar við menn og múlleysingia
eftir því.
Hér skulu að lokum bornar frnm
alúðarþakkir mínar og fjölskyldu
minnar fyrir allt, sem ingibiorg
veitti okkur, meðan leiðir )águ
saman.
, Snæþór Sigurbjörnsson.
h
ÍSl. E WDIMO A h/rTT If?