Íslendingaþættir Tímans - 11.05.1974, Blaðsíða 6

Margrét Sigfúsdóttir
bann 21. febr. var jarðsungin frá
Fossvogskapellu Margrét Sigfúsdótt-
ir, fyrrum húsfreyja á Uppsölum i
Miðfirði, siðast búsett á Hrefnugötu 8,
Reykjavik, en hún andaðist i Borgar-
spitalanum 12. febr. s.l., liðlega 82 ára
að aldri.
Margrét fæddist að Uppsölum i Mið-
firði, Vestur-Húnavatnssýslu, 29. sept.
1891, dóttir hjónanna Ingibjargar.
Jónsdóttur og Sigfúsar Bergmann
Guðmundssonar, er þar bjuggu lengi
við mikla rausn og komu upp mörgum
mannvænlegum börnum, sem eiga nú
orðið fjölda afkomenda, vel gefið og
dugmikið fólk.
Ung að árum gekk Margrét i
Kvennaskólann á Blönduósi, það,
kunna og merkilega menntasetur
Húnvetninga, er svo mikinn og heilla-
drjúgan þátt hefur átt i menntun og
menningu fjölmargra kvenna viðsveg-
ar um land, og þó mest i Húnavatns-
sýslum. — Að loknu kvennaskólanám-
inu varð Margrét farkennari um nokk-
urra ára skeið i heimabyggð sinni, og
fóst henni það úr hendi með miklum
ágætum, svo til var tekið um svo unga
stúlku. Mátti þannig snemma sjá það,
sem kom æ betur i ljós, eftir þvi sem
árunum fjölgaði og verkefnin stækk-
uðu , að hún var gædd miklum
hæfileikum og gáfum, samfara
lifsþrótti og afkastagetu, þót nettvaxin
væri og létt i spori fram eftir ævi.
Tuttugu og eins árs að aldri giftist
Margrét Bjarna, elzta syni þeirra
Núpsdalstunguhjóna, Björns og As-
gerðar, er þar bjuggu um fimmtiu ára
skeið, vel metin og kunn i sinni sveit.
Ungu hjónin höfðu frá barnæsku
stundað hvers konar sveitastörf, svo
sem þá tiðkaöist, og varla var um
annað lifsstarf en búskap og ræða á
þeim slóðum, enda ákváðu þau að feta
þannig i fótspor foreldranna. Mesti
vandinn var að komast yfir hentugt
jarðnæði, og urðu þau, sem fleiri, að
flytja oftar en einu sinni búferlum, en
iengst bjuggu þau á föðurleifð
Margrétar, Uppsölum, sem er góð jörð
og vel i sveit sett.
Þau hjónin eignuöust 8 börn, sérlega
efnileg og vel gefin, og hafa þau öll
orðið nýtir þjóðfélagsþegnar og borið
ætt sinni og foreldrum gott vitni um
manndóm og uppeldi. Eru þau öll á lifi
nema elzti sonurinn, Sigfús, stofnandi
og framkvæmdastjóri heildverzlunar-
innar Heklu, en hann andaðist 1967.
Var það mikið áfall öldruðum
foreldrum, eiginkonunni Rannveigu
Ingimundardóttur og börnumþeirra
fjórum, svo og öllum hinum fjölmörgu
vinum o vandamönnum. En
sennilega hefur enginn misst þar
meira en aldurhnigin móðir hans,
enda gat ekki betri son en Sigfús, sem
var, eins og stundum er til orða tekið,
augasteinn móður sinnar.
Það liggur i augum uppi, hvert afrek
það er, efnalitlu fólki i sveit.að ala upp
svo stóran barnahóp þannig að ekkert
skorti. Þau hafa áreiðanlega engan
dag legið á liði sinu, ungu hjónin, sem
hér um getur og lögðu saman út á
lífsbrautina fyrir sextiu og tveim
árum, en hafa nú bæði safnazt til feðra
sinna, Bjarni andaðist 1970. — Mikils
hefur þurft að afla og vel að nýta öll
búsins gæði, að svo undraverðum
árangri yrði náð. Það var mikils virði
fyrir heimilið, hversu vel húsfreyjan
hafði búið sig undir lifsstarfið, auk
þess sem Margrét hafði flesta þá kosti
og eiginleika, sem góða móður má
prýða. Hún var kannski fyrst og
fremst móðir, það hlutu allir að finna
sem henni kynntusU og vitanlega
mest hennar nánustu afkomendur
sem nú eru orðnir 45 i þrjá liði.
Til Reykjavikur fluttust þau Bjarni
og Margrét 1949 enda voru börnin þá
öll uppkomin og flest flutt þangað á
undan þeim. Gerðist Bjarni starfs-
maður við fyrirtæki sonarins, Sigfús-
ar, en Margrét hélt sinni reisn sem
húsfreyja, fyrst á Vesturgötu 9, þá á
Lugarnesvegi 67, og siðast að Hrefnu-
götu 8. Alltaf var jafngott að heim-
sækja þau hjón,enda oft gestkvæmt
fjölskyldumeðlirnir margir, börn
tengdabörn og barnabörn, frændur og
vinir, bæði úr borginni og
heimabyggðinni fyrir norðan. Skorti
aldrei góðar veitingar og hlýlegl
viðmót, eða það sem nefnt hefur verif
einu nafni islenzk gestrisni.
Slðustu 2 árin var Margrét rúmliggj
andi IBorgarspitalanum, þar sem hún
naut hinnar beztu hjúkrunar og
umönnunar þar til yfir lauk.
Þessari góðu og göfugu konu fylgja
nú kærar kveðjur og þakkir fyrii
rita, er einn þeirra, sem margt oé
mikið hafa að þakka, allt frá þvi ég tii
ára gamall hóf mina fyrsti
skólagöngu hjá henni á þein
sögufræga stað, Bjargi.
Gott er þreyttum að sofa. Far þú
friði. G.B.
í
f. 29. sept. 1891.
d. 12. febr. 1974.
Margrét Sigfúsdóttir fæddist að
Uppsölum i Miðfirði þann 29. sept.
1891, og þar ólst hún upp hjá foreldrum
sinum, þeim Ingibjörgu Jónsdóttur og
Sigfúsi Bergmann Guðmundssyni. I
æsku hlaut hún meiri menntun en þá
tiðkaðist almennt. Hún var á Kvenna-
skólanum á Blönduósi, og siðar fór hún
á námskeið I Kennaraskólanum i
Reykjavik. Slikt mun ekki hafa verið
algengtá þeim tima, að sveitastúlkum
gæfist kostur á jafnmikilli menntun.
Þegar hún hafði lokið námi i Kennara-
skólanum, gerðist hún um tima barna-
kennari i sinni sveit, og þótti farast
það mjög vel úr hendi, þvi henni var
mjög eiginlegt að leiðbeina, bæði
börnum og fullorðnum.
Ung að árum giftist Margrét sveit-
unga sínum, Bjarna Björnssyni frá
Núpsdalstungu. Bjuggu þau lengst af á
Islendingaþættir