Íslendingaþættir Tímans - 11.05.1974, Blaðsíða 14

væri að ræða i okkar uppvexti. Það eitt
nægði okkur öllum að eiga hvert annað
og styðja hvert við annars bak. Svo
samstæð vorum við, að væri á eitt ráð-
izt, fannst hinum sem á heildina væri
ráðizt.
Þú varst bókamaður mikill, og fátt
var þér betra gefið en góð bók.
Ljóðelskur varstu með afbrigðum
enda gaztu þulið kvæðin utanbókar,
hvort heldur þau voru stutt eða löng.
En fyrir tæpum fjórum árum misstir
þú vininn, sem aldrei þér brást. Það
var hún elsku mamma, sem staðið
hafði við hlið þér i tæp fimmtiu ár. Eft-
ir það áfall varstu aldrei samur og
jafn, og fátt virtist geta veitt þér hugg-
un. Bækurnar þinar lágu litt hreyfðar i
bókahillunum, sem ekki hafði gerzt
áður. Þó minnist ég þess einu sinni,
þegar ég var að lesa fyrir þig úr Þyrn-
um eftir Þorstein Erlingsson, að þú
virtist gleyma um stund og hreifst
með. Þegar ég heimsótti þig á spital-
ann i siðustu legu þinni, óskaði ég þess
eins sjálfum þér til handa, að biðtimi
þinn yrði sem stytztur, þvi ömurlegt er
aðþurfa aðhorfa á þá, sem eru manni
kærir, þjást, án þess að geta nokkra
hjálp veitt.
A meðan þú, pabbi minn, lást i þinu
meðvitundarleysi á spitalanum, gerð-
ist annar sorgaratburður i fjölskyld-
unni. Elzta barnabarn þitt lézt af slys-
förum i Sviþjóð. Hún Maddý okkar er
dáin. Þvilik sorgarfrétt. Hvernig má
það vera, og hver er tilgangurinn? Að
hrifsa hana, sem var aðeins 27 ára, frá
manni og tveim litlum yndislegum
dætrum.
En draumurinn, sem þig dreymdi,
pabbi, kom þá fram. Þú sagðir, að ein-
hver úr fjölskyldunni færi með þér,
þegar stundin kæmi, og það var þá
engin tilvlljun, þegar mamma dó, að
þú baðst um,að grafreiturinn yrði fyrir
þrjá hlið við hlið.
Til að forðast beiskju og reiði verð-
um við hin, sem eftir erum, að reyna
að sætta okkur við og vona, að einhver
sé tilgangurinn, þegar þeir, sem svo
miklu verki virðast eiga eftir að ljúka
hér á jörðu, eru svo óvænt kallaðir
burt. Margrét Austmann Jóhannsdótt-
ir fæddist 30. des. 1946, i Reykjavik,
dóttir hjónanna Þórhöllu Karlsdóttur
og Jóhanns Eymundssonar Hún var
elzt af sex börnum þeirra hjóna. Ég
minnist þess, með hvilikri eftirvænt-
ingu beðið var, þegar Madda litla kom
i heiminn. Hún var fyrsta barnabarn-
ið, og tilhlökkunin var þvi enn meiri en
ella, enda varð reyndin sú, að hún átti
eftir að verða hvers manns hugljúfi,
þvi i vöggugjöf hafði henni hlotnazt sú
náð að fá yndislegt viðmót, glaðværð
Minning
Margrét Austmann Jó-
hannsdóttir
Kveðja frá móðursystur og fjölskyldu
hennar.
I blóma lifs og vona er endað
æviskeið,
min elskulega frænka, ég blessa
minning þina.
En gleðin, ljúfa og hreina, hér lýsti
farna leið,
þúlézthiðgóðaogfagra i orði og
verki skina.
Ég man frá bernskudögum þin bros og
bliðu lund,
er barnsins góða, oft ég var að gæta.
Og eins þótt árin liðu, hér ætið
hverja stund
ég átti hjá þér sannri elsku að mæta.
Og fjölskylda min þakkar þér árin,
ásamt mér,
já, allt hið góða, er veittir,
frænka kæra.
Viðbiðjum æðstan Drottin það
allt að launa þér
og ástvinunum styrk og huggun færa.
Guðrún Karlsdóttir og fjölskylda.
Minning
Margrét Austmann Jó-
hannsdóttir
Kveðja frá ástvinum.
Svo óvænt, kæra dóttir, þin hinzta
kveðja hljómar,
en hugljúf er sú minning, sem geymir
horfin ár.
Þin fagra ævisaga af elsku og göfgi
ljómar,
og er sem bjartur geisli, er hniga
sorgartár.
Þú, dóttir góð og systir, við saman
áttum heima,
svo sælar gleðistundir, á meðan
dvaldir hér.
En fórst þú, elsku Maddý, við munum
aldrei gleyma,
og hlýju, sem yljaði hverjum þeim,
sem kynntist henni.
Maddý var mjög söngelsk, og með
tilkomu hennar bættist svo sannarlega
liðstyrkur i fjölskyldukórinn. Hún ólst
upp i föðurhúsum, þar sem hún hlaut
ástúð sinna góðu foreldra. Maddý gift-
ist eftirlifandi manni sinum, ómari
Péturssyni, og eignuðust þau tvibura-
stúlkur, Helenu og Sigrúnu, sem urðu
sjö ára á afmælisdaginn hennar
mömmu, sem var langamma þeirra.
Missir telpnanna er einna mest-
ur, þvi hvað er sorglegra en missa
móður slna, þegar hennar er hvað
mest þörf.
Fyrir þremur árum hugðust ungu
hjónin freista gæfunnar og kanna nýj-
hve mikið þin var saknað, þvi heitt
við unnum þérr
Þitt unga hjarta geymdi þann yl frá
kærleik sönnum,
sem ávallt breiddi gleði og fegurð
kringum þig.
t æskuleikjum heima, og eins I
dagsins önnum,
þú öðrum blessun veittir um farið
ævistig.
Nú, dóttir kær og systir, við þökkum
samfylgd þina,
og þökkum allt hið góða, sem okkur
veittir þú.
Og afi og amma kveðja hér, elsku
Maddý sina,
með ástarþökk og trega, i kærleik,
von og trú.
Frá mömmu, pabba, systkinum og afa
og ömmu.
ar slóðir og fluttust þá til Sviþjóðar,
þar sem slysið átti sér stað og klippt
var á þráðinn.
Um leið og ég votta litlu dætrunum,
eiginmanni, foreldrum og systkinum
hinnar látnu samúö mina og
einnig hinum, sem eftir lifa og
vona, að þið tvö, sem nú er verið
að kveðja, megiö leiðast, þú, elsku
Maddý min, og elsku pabbi minn,
saman inn um hliðið, og þar tekur
mamma örugglega vel á móti ykkur,
eins og I draumnum, sem þig dreymdi,
pabbi minn, og þess óska örugglega
þeir áttatiu afkomendur, sem eftir
lifa.
Þin dóttir og frænka.
Kristín.
14
íslendingaþættir