Íslendingaþættir Tímans - 11.05.1974, Blaðsíða 13

Karl Þórhallsson og
Margrét Austmann Jóhannsdóttir
Fimmtudaginn 21. marz fór fram frá
kapellunni i Reykjavik Utför Karls
Þórhallasonar bifreiðarstjóra. Hann
fæddist 25. febrúar 1896, i Reykjavik,
en andaðist i Borgarspitalanum 11.
marz 1974. Foreldrar hans voru Þór-
halli Þórhallason frá Tungu, Hörðu-
dalshreppi i Dölum og Guðrún
Hjálmarsdóttir,Hagaseli, Staðarsveit.
Karl Þórhallason stundaði mestan
hluta ævi sinnar vöruflutninga. Fyrst
var hann árum saman með hestvagn
til flutninga og flutti þá alls konar
vörur um bæinn. Hann átti þá oft
marga hesta, sem hann notaði til
vinnu, og var oft með fleiri og færri
menn sér til aðstoðar. Þegar svo vöru-
bifreiðarnar komu til sögunnar eftir
1920, var hann ekki seinn til að læra
bifreiðaakstur og kaupa sér vörubil,
sem varð óðara hans atvinnutæki.
Seinna fjölgaði hann vörubilunum og
hafði þá bilstjóra i þjónustu sinni.
Vörubilarnir útrýmdu svo að kalla
flutningum með hestum og vögnum.
Karl reyndist frábær bifreiðarstjóri,
duglegur og öruggur stjórnandi. Enda
var hann verðlaunaður fyrir ágætan
akstur. Karl var og mikill hestamað-
ur og átti marga góða reiðhesta um
áratugaskeið. Hann var dugnaðar-
maður mikill, enda þurfti mikið til að
sjá farborða hans stóra heimili.
Hann eignaðist niu börn, sem nú eru
öll uppkomin og búin að stofna sin
heimili, og hafa öll reynzt hinir nýt-
ustu borgarar. Nú eru barnabörnin
hans orðin fimmtiu og þrjú og barna-
barnabörnin 18 talsins. Þetta er mikið
og gottævistarf að koma vel upp þess-
um stóra barnahópi og öll hafa börnin
reynzt sérstaklega vel uppalin og hátt-
vis. Ég tel, að þar hafi ekki átt minni
hlut að máli hans góða kona, sem mér
virtist vera mikil móðir og uppalandi
af guðs náð.
Fyrir nokkrum áratugum kynntist
ég þessum heiðurshjónum, og
var það vegna þess að börn þeirra
voru þá að koma til min i
barnaskólann. Orsökin til þess að
ég lagði leið mina fyrst á þetta
heimili var sú, að eitt barnið
vantaði i skólann. Þetta barn þeirra
var þá veikt. Mér féll vel við þessi
hjón, við fyrstu sýn. Þau voru svo
samhent i öllu. Bæði töluðu þau vel um
kennarana og skólann. Þetta gera
yfirleitt foreldrar, sem eiga góð og vel
uppalin börn. Ef til vill sýndu þau mér
meiri velvild og virðingu en ég átti
skilið, en það eitt er vist,að hinn góði
kunningsskapur minn við þetta heimili
rofnaði ekki i áratugi.
Nú eru þessi heiðurshjón dáin. Karl
Þórhallason var maður, sem vakti at-
hygli,hvar sem hann fór. Hann var vel
meðalmaður á hæð, þreklega vaxinn,
léttur i hreyfingum og svipmikill.
Hann var málsvari allra þeirra, sem
stóðu höllum fæti i lifinu,og hjálpsam-
ur. Hann var skapstór, en kunni flest-
um betur að stjórna skapi sinu. Greind
ur og gætinn var hann i orði og orð-
heldinn i bezta lagi. Ég heyrði hann
aldrei tala illa um nokkurn mann.
Hann hafði á hinn bóginn stundum
samúð með mönnum, sem
miskeppnaðist jafnvel margt i lifinu
sökum yfirsjónar og umkomuleysis.
_Það var alltaf hressandi og
skemmtilegt að spjalla við Karl Þór-
hallason. Ég er honum og heimilisfólki
hans öllu þakklátur fyrir allar gleði-
stundirnar á hinu góða heimili hans og
sendi börnunum hans og öllum vanda-
mönnum minar beztu samúðarkveðj-
ur.
Böðvar Pétursson.
Minning og kveðja
Frá dóttur og móðursystur.
Elsku pabbi minn!
Nú, þegar skilnaðarstundin rennur
upp og þú ert horfinn yfir móðuna
miklu, finn ég til saknaðar og trega yf-
ir því að hafa misst þann, sem ég hafði
hvað mesta ánægju af að ræða við, þvi
svo næman skilning hafðir þú á hinum
ólikustu málefnum.
Þú varst geðrikur, en svo fádæma
hjartahlýr, að þér var allt fyrirgefið.
Tilfinningamaður varstu mikill og
áttir ríka samúð með litilmagnanum.
Aldrei varð ég vör við afbrýðisemi hjá
þér 1 garð nokkurs manns, enda gladd-
ist þú innilega með, þegar vel gekk,
sama hver átti i hlut.
Þegar ég sit hér og læt hugann reika
aftur i tlmann, er mér minnisstæðast,
þegar við börnin þin niu, ásamt þér og
mömmu, sungum öll saman,
jafnvel margraddað sem i
kór. Hve oft var þá glatt á hjalla.
Það var erfitt að ala upp stóran
barnahóp, eins og þið mamma gerðuð.
Þá voru enghr fjölskyldubætur eins og
nú er. Þin kynslóð var ekki alin upp við
styrki eða niðurgreiðslur, enda var
það ykkar stolt að koma barnahópnum
upp hjálparlaust. Ég minnist ekki
annars, en að öll höfum við verið
ánægð yfir þvi einu að hafa nægan
mat á borðum, enda skorti matinn
aldrei, þótt um litinn nútima lúxus
islendingaþættir
13