Íslendingaþættir Tímans - 04.12.1976, Blaðsíða 11

Sigurlína Guðmundsdóttir
F. 13. sept 1899.
D. 8. okt. 1976.
Við brottför Sigurlinu frá Arnar-
stöðum af þessum heimi, á þjóð okkar
einni ókrýndri hetju færra. Með henni
er horfin af sjónarsviðinu mæt og dug-
mikil atgerviskona, sem ógjarnan
gleymist þeim, sem með henni áttu
leið.
Hún lézt á Fjórðungssjúkrahúsinu á
Akureyri þann 8. okt. s.l. eftir að hafa
háð þar harða sjúkdómsraun frá þvi á
öndverðu sumri. Hún var kvödd frá
afmælisvisur frá honum. Og ljóð orti
hann við ýmis tækifæri. Allt var þetta
fallegur kveðskapur og laus við ádeilu,
og aldrei fyrirfundust þar ónot i garð
nokkurs manns.
Eins og áður getur, eignuðust þau
Helgi og Guðrún kona hans niu börn.
bau eru þessi, og er þá taliö eftir aldri:
Gisli Sigurður bóndi á Hrappsstöðum
I,
Helga Granberg húsfreyja i Sviþjóð,
Hallgrimur bóndi á Þorbrandsstööum,
Stefán pipulagningamaður hjá K.V.V.
Vopnafirði,
Björn Ingvar bóndi á Hrappsstöðum I,
Jónina húsfreyja á Akureyri,
Ólöf húsfreyja i Háteigi,
Ástriður húsfreyja á Vopnafirði,
Einar bóndi á Hrappsstöðum I.
Allt er þetta mesta dugnaöar- og
myndarfólk. Og, eins og Helgi hefur
sjálfur komizt að oröi:
Afram streymir lifsins lind,
lindin speglar skýra mynd,
myndin skreytir lif og lönd,
löndin blessar Drottins hönd.
Jarðarför Helga fór fram að Hofi 4.
ágúst að viöstöddu miklu fjölmenni, í
sól og sunnan bliðviðri, eins og oftast
hefur verið hér á Austurlandi á þessu
einstaka góðviðrissumri. A undan út-
förinni var húskveöja að Hrappsstöð-
um I, en að jarðarförinni lokinni var
öllum gestum veitt af mikilli rausn.
Fór sú athöfn fram i Háteigi.
Ég óska svo þessum fyrrverandi
samstarfsmanni minum og
fermingarbróöur allra heilla i nýju
heimkynnunum, og bið Guö að blessa
alla afkomendur hans.
Friörik Sigurjónsson.
islendingaþættir
Akureyrarkirkju, en hlaut hinztu hvílu
I Lögmannshlið við hlið ástvina. Þann
dag var veður greint og bjart, og var
það vel við hæfi, og i samræmi við
persónugerð og framgöngu þessarar
heillyndu og þróttmiklu konu, sem bar
með sér blæ gerðarþokkans, hvar sem
hún fór og gekk jafnan beint til verks.
Sigurlina Guðmundsdóttir var fædd
að Arnarnesi i Arnarneshreppi 13.
sept. 1899, og var þvi orðin 77 ára að
aldri. Hún var dóttir hjónanna Guð-
mundar Hafliðasonar, er ættaður var
úr Fljótum og Stefaniu Tryggvadóttur
úr Hörgárdal. Hún ólst upp við kröpp
kjör þeirra tima og mun snemma hafá
þurft að treysta á eigið þrek og sýna
þor og dug, þvi að 12 ára aðeins var
hún er hún fór að heiman til aö vinna
fyrirsér. Enda varð Sigurlina frábær-
lega ötul til starfa og harðgjör með af-
brigðum. Var henni fátt fjær en hlifi-
semi við sjálfa sig og hugtak og orð
eins og uppgjöf mun ekki hafa verið að
finna i hennar lifsbók. Hún gekk ekki
oft um flosbeö blóma, né naut hvildar
á silkisvæflum, enda óskaöi hún ekki
sliks fyrir sig. Hún vildi enga linkind
af lifinu þiggja.
A æskuárum vann Sigurlina á
ýmsum stöðum og var búsett I Eyja-
firði, lengst af i Saurbæjarhreppi. En
árið 1927 giftist hún Baldvin Árnasyni,
ættuðum úr Glerárhverfi. Stóð heimili
þeirra fyrst að Asi á Þelamörk, en
siðar á Akureyri og þar fæddust börn
þeirra fjögur af fimm. Hið elzta var
fætt að Asi, það var Hermann sem nú
býr á Jarlsstöðum i Bárðardal. Hin
eru: Ragna, húsfreyja i Hrisey,
Hrafnhildur húsfreyja á Akureyri,
Elin húsfreyja i Svartárkoti i Bárðar-
dal og Heimir, sem lézt árið 1966.
Liklegt er að þeim hjónum, Baldvin
og Sigurlinu hafi er stundir liðu leiðzt
þröngbyliö og bæjarskvaldrið, þvi að
áriö 1949bregða þau á þaöráöaðflytja
austur I Þingeyjarsýslu og hefja aö
byggja nýbýli i landi Jarlsstaða i
Bárðardal. Voru þau til heimilis á
Jarlsstööum á meöan býliö var i fyrstu
mótun, enda var þá Hermann sonur
þeirra kominn i fóstur þangað. Erfiö
munu þau hafa veriö frumbýlingsárin
þarna, langur starfsdagur, en stuttur
svefntimi og ekki bruölað i munaöi. En
býlið Arnarstaðir reis við rætur hliöar-
innar, stilhrein bygging I fallegu túni
og bar þeim Baldvin og Sigurlinu já-
kvætt vitni. Og börnin uxu viö holla
hætti og urðu manndómsfólk. Dýr
sigur reyndist þetta eftir djarfa sókn
að settu marki. En árið 1960 dró ský
fyrir sólu. Baldvin á Arnarstöðum
kenndi þá þess meins, sem á
skömmum tima leiddi til hans aldur-
tila. Eldri börnin voru þá að heiman
farin og höfðu stofnað sin eigin heimili,
en Sigurlina bjó áfram með tveimur
yngstu börnunum sinum. Mun á
þessum tima mjög hafa reynt á þrek
hennar en æðruorð lágu henni eigi á
vörum. Það mun ekki hafa verið ætlun
Sigurlinu að skiljast við Arnarstaði, en
aö þvi kom þó að hún brá búi, lét býli
sitt á leigu I hendur annarra og fluttist
til Akureyrar ásamt Heimi syni
sinum. Dóttirin Elln var dalnum svo
tengd, að hún fór ekki þaðan nema til
náms um stundarsakir. Sigurlina átti
og áfram heima á Arnarstöðum og var
bundin þeim stað sterkum böndum til
æviloka. Eftir að hún kom til Akur-
eyrar, árið 1961 vann hún hér og þar og
alltaf meö sama myndarbrag og ötul-
leik. Var eins og þungi áranna og vax-
andi þreyta gjörði þar eigi strik i
reikning. Vakti þetta eftirtekt og virð-
ingu þeirra, er þekktu, svo sem
verðugt var. Arið 1966 varö Sigurlina
fyrir þeirri þungu raun að missa með
sviplegum hætti son sinn, Heimi, sem
alltaf hafði með henni dvalizt. Var hún
þá slegin þeirri und, sem aldrei greri,
en blæddi inn. Engu að siður stóð hún
óbuguð fyrir augum fjöldans. Hún bað
ekki um vægð né Ýorkunnsemi þá
fremur en fyrr, en örlagadómurinn
hafði greitt henni þungt högg og kul
kvöldsins fór að.
Kynni min af Sigurlinu Guðmunds-
dóttur hófust ekki fyrr en um það leyti
sem vegur hennar myrkvaöist af þeim
áföllum, sem hér hafa verið nefnd. En
ég virti hana strax mikils og fann, að
höndin, sem hún rétti mér var heil og
styrk. Henni mátti treysta. Sú vin-
semd sem Sigurlina sýndi mér og
mlnum var mér mikilsverð, og það er
af þökk fyrir hana, sem þessar linur
eru skrifáðar.
Húsfreyjan frá Arnarstöðum er
horfin til hinztu náða, örþreytt aö
enduðu veglegu dagsverki, þar sem
hún kostaði til hæfileikum slnum,
þrótti og manndáð og sá sigrana
n