Íslendingaþættir Tímans - 04.12.1976, Blaðsíða 14

kapphlaup við timann. A þvi þurfti
ekki að halda sökum þess að hús-
bændurnir kunnu sitt verk. Þennan
blæ heimilisins komst þú ekki hjá að
finna um leið og þú tókst í höndina á
þeim Sigriðiog Jens og heilsaöir þeim,
þú varst öruggur og viss um að þú var
velkominn.
Vonarland er fallegt bæjarstæöi,
túnið smá hallandi á móti vestri, út-
sýni er mikið, þvi þaðan sér út um allt
ísafjarðardjúp með sinum marg-
breytilegu sviöum. Bærinn stendur i
skjóli undir felli sem heitir Fagra-
hliðarfell.sem veitir skjólfyrir austan-
áttinni. Felliö er grasivaxið og veitti
með svip sinum ákveðna hlýju og féll
þvi vel inn 1 heimilisbraginn á Vonar-
landi. Það var þvi ekki að furða þó
fólkinu liði þar vel.
Arið 1967 andast svo Jens og var það
mikið áfall fyrir Sigriði, þvi aö á
Vonarlandi gathún ekki verið ein. Hún
dvaldi svo hin siðustu ár hjá börnum
sinum og fósturbörnum, en henni
veittist samt sú ánægja, að fá að
dvelja á Vonarlandi öll sumur og var
henni það ómetanlegt, enda var hugur
hennar bundin órjúfandi böndum viö
Vonarland og sveitina sina. Vonarland
var hennar sólarland.
Þegar við kveðjum Sigriöi á Vonar-
landi og litum til baka, þá sjáum við
fósturdótturina á Nauteyri hlaupa um
tún og engi og dafna þar i skjóli góöra
fósturforeldra. Við sjáum hana staö-
festa ráð sitt og hefja ævistarf meö
dugmiklum eiginmanni. Við sjáum
siðan ekkjuna, sem ekki lét bugast,
standa fyrir búi i Hraundal, afla heyja
og hirða um búpening ásamt sinum
ungu og dugmiklu börnum. Við sjáum
börn hennar sitja hjá kviaám fram i
Dagmálalækjum og Leynihjöllum og
halda þeim til beitar, þar sem beitin
var kjarnmest, þannig að mjólkin yrði
sem bezt. Við sjáum hana vinna úr
mjólkinni smjör og skyr. Við sjáum
hana nytja land og búpening, þannig
að sem mestu gagni mætti koma fyrir
heimilið og hægt væri að veita
börnunum gæði og klæði.
Ekki er vafi á þvi, að vinnudagur
Sigriöar hefur verið oft langur á
þessum tima, þar sem I mörg horn var
að lita bæði úti og inni, og var þvi
enginn timi til að sitja auðum höndum.
Ég vil nefna sem dæmi um eljusemi
Sigriðar, sem mér er sérstaklega
minnisstætt og það er þaö, að þegar
hún fór á milli bæja, hún fór að sjálf-
sögöu oftast gangandi, sem venjulegt
var á þeim timum og prjónaði á
leiöinni. Virtisthún ekkert finna fyrir
þessu, henni var þaö svo tamt, þó yfir
ójafnan veg væri að fara. Vinnan hjá
þessu fólki var sjálfsagðurog eðlilegur
hlutur.
14
Helga
Sveinsdóttir
sjúkraliði
fædd 15.5. 1938,
dáin 16.11. 1976
Foreldrar Helgu voru Sveinn Július-
son, hafnarvörður frá Eyrarbakka.
Helga ólst upp hjá foreldrum s
son, hafnarvörður á Húsavik, og
Magnea Guðlaugsdóttir frá Eyar-
bakka. Helga ólst upp hjá foreldrum
sinum á Húsavik, en fluttist sautján
ára gömul til Reykjavikur eftir að
hafa lokið gagnfræöanámi á Húsavik.
Eftir fárra ára dvöl i Reykjavik giftist
hún árið 1958 eftirlifandi manni sin-
um, Hans Guðmundi Hilariussyni,
húsasmlðameistara i Reykjavik. Börn
þeirra eru Gunnar, fæddur 1957,
Magnea, fædd 1960, Sveinn fæddur
1961, og Guðmundur Freyr, fæddur
1962. Helga lauk sjúkraliðanámi á
Landakoti 1973 og starfaði á þeim
spitala til dauðadaga.
Helga hafði til að bera óvenjulega
heilsteyptan persónuleika og viö sem
þekktum foreldra hennar sáum glöggt
hver rök lágu til þess. Hún mótaðist
Sigriður á Vonarlandi var ekki
metorðagjörp og sóttist ekki eftir
frama, en hún var kona menntuð af
skóla lifsins. Hún leysti sitt hlutverk
velaf hendi. Hún eignaðist fimm börn,
sem hún ól upp auk fósturbarna,
þannig að hún skilaði þjóðfélaginu um
tug nýtra og traustra þjóðfélagsþegna,
sem eru þjóö sinni til sóma. Þetta
uppeldisstarf tókst henni vel, og þurfti
ekki að leita til sálfræöinga eða
annarra uppeldisspekinga sér til
aðstoðar. Henni var þetta eðlislægt.
Væri ekki úr vegi aö þeir, sem mest
fjalla um uppeldismál og vandamál
æskunnar i dag, kynntu sér hvernig
fólk eins og Sigriður á Vonarlandi og
hennar likar fóru að i sambandi við
uppeldi barna og ungmenna. Ef hægt
væri að tileinka sér og hagnýta sér
uppeldisaðferðir þessa fólks, þá væru
ekki eins mörg vandamál I okkar þjóð-
félagi I dag eins og raun ber vitni.
Sigriður andaöist á Landakots-
viö heimilislif skapfasts föður og um-
hyggjusamrar móöur.
Þegar við hjónin kynntumst Helgu
var það einmittþetta samræmii skap-
gerð,sem við tókum eftir. Nú þegar við
spitala 5. nóvember s.l. eftir sólar-
hrings legu þar. Hún var siðan jarðsett
á Melgraseyri við Isafjarðardjúp 13-
s.m. og var hún þar kvödd af venzla-
og vinafólki i góðu veðri, og sló
geislum vetrarsólarinnar yfir leiði
hennar að jarðarförinni lokinni.
Ég vil svo að lokum þakka Sigríöi
fyrir elskulega viðkynningu og þakka
henni alla vináttu, sem hún hefur sýnt
mér og minu fólki á liönum árum. Til
hennar var maður alltaf velkominn,
þar var alltaf hlýja og vinátta, hjá
henni var engum ofaukið. Innsigli
undir þessa eiginleika var hennar
blíöa og falslausa bros, sem aldrei
mun gleymast.
Ég votta svo börnum hennar,
fósturbörnum og öllu venzlafólki
samúð mina.
Blessuð sé minning hinnar látnu
heiðurskonu.
Jóhann Þóröarson
frá Laugalandi.
íslendingaþættir