Íslendingaþættir Tímans - 04.12.1976, Blaðsíða 15
litum til baka er okkur ljóst að við
stöndum i þakkarskuld við hana fyrir
þá innsýn sem hún veitti okkur um
gildismat og tilgang andlegra við-
horfa. Með skorinorðum en djúphugs-
uðum spurningum sinum leitaði hún
eftir jafnvægi milli hversdagsatferlis
og æösta markmiðs. Hún var dul i
lund, en okkur er minnisstæður ró-
legur fögnuðurhennar þegar hún fann
meöfæddri bjartsýni sinni grundvöll i
viðhorfum og tilbeiðslu káþólsku
kirkjunnar. Helga var þá um tvitugt.
Mikilvægi uppeldis- og heimilishátta
og gagnkvæm virðing og traust
heimilismanna var henni auðsær hlut-
ur. Það duldist engum sem kom inn á
heimili þeirra hjóna, að þar var yfir-
lætislaus alúð lögð við hlutina, enda
voruþau hjónin svosamhentum þetta
að fátitt er. Börn þeirra bera vott
hamingjusömu heimilislifi og öllum
kunnugum er ljóst aö þau hjónin voru
hvort annars gæfa.
Nú við leiðarlok koma að sjálfsögðu
margar endurminningarupp í hugann.
Af mörgu er að taka, en sérlega er
tengdamóður hennar annt um að fram
komi þakkir fyrir ógleymanlegan hlý-
hug og vináttu.
Farsæld þeirra hjóna sneri ekki öll inn
á við heldur urðu venzlamenn og vinir
þess aðnjótandi i rikum mæli. Við
hjónin erum þeim þakklát fyrir
ógleymanlegar samverustundir og
hluttekningu bæði i fögnuði og harmi.
Til er sú tegund af þakklæti að formleg
tjáning kemur þvi ekki að fullu til
skila.
Kristin og Sigurjón
Kópavogi
t
Þú ert horfin, harmi lostinn
hópur birtist mér.
Sá einn veit er sárin hlýtur
hve sviðinn mikill er.
Fegurð lifsins, friður hjartans,
fylgdu þér.
Þú vars góð og mikil móðir,
myndarleg og traust,
unnir þinum einkavinum
ætið fölskvalaust.
Bergmálaði i brjóstum fólks
þin bliöa raust.
Nú er haust og héluö jörð
og heiöiö svalt.
blómin hnigin, brjóstin þung,
nú bliknar allt,
Ijós þitt slokknað, lukkan fjarri
og lánið valt.
islendingaþættir
Dagný Eygló
Hjörleifsdóttir
Lindargötu 13,
Man eg þið vina, er vorið hlö,
vorið, er æska var i sinni
indælust tið á ævi minni
æskunnar vor þá yndi bjó.
Gengum við ungar hlið við hlið
hugurinn oft til þeirra stunda
leitar — og seinni endurfunda
sælar er áttum saman við.
Er komstu hýr og blið á brá
þá birti kringum mig
og leiksystur ég ljúfa smá
þá leit á minum stig.
Eg man þin tár, er mætti mér
hin myrka reynsla sár
þau mýktu und, sem margt frá þér
er mætti þessi ár.
En æskan leiö svo undur fljótt
i öræfanna byggð
svo áfram liður ævin skjótt
en æ var söm þin tryggð.
Þótt skildu leiðir lifs á braut
var ljúft að mæta þér,
þú varst hin sama i sæld og þraut
þvi söknuð nú ég ber.
Guð leiði þig um ljóss svið heið
og launi kærleik þinn
er aidrei brást á langri leið
en lýsti veginn minn.
Vor bliði faðir blessi þig.
Við biöjum hann um leið
að hjálpa þeim sem misstu mest,
að milda þeirra neyð,
svo við þeim brosi vor á ný
og vegferð greið.
Sauðárkróki
A fegra landi fæ þig hitt
þann fögnuð trúin lér.
Sem litið blóm á leiðið þitt
er ljóðið smátt frá mér.
Sigriur Pálsdóttir
frá Litlahofi, öræfum
15
Haraldur