Morgunblaðið - 07.11.2004, Blaðsíða 24

24 SUNNUDAGUR 7. NÓVEMBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
á morgun
D A G L E G T L Í F
Uppábúin
í borginni
Guðmundur SesarMagnússon, rúmlegafimmtugur sjómaður,á að baki óhugnanlegalífsreynslu því einn
síns liðs skoraði hann á hólm eitur-
lyfjaklíku í borginni til þess að end-
urheimta dóttur sína úr klóm henn-
ar. Hann hafði sigur en sá sigur
hafði sínar afleiðingar. Honum hef-
ur margoft verið hótað lífláti og á
tímabili sá hann sig tilneyddan að
sofa með hlaðna haglabyssu við
rúmstokkinn. Hann stendur jafn-
framt uppi sem eignalaus maður
eftir að hafa greitt íslenskum eitur-
lyfjabarónum 1,2 milljónir kr. í
„sekt“. Guðmundur hefur sagt sögu
sína í bók sem nú er að koma út á
vegum Almenna bókafélagsins, Sig-
ur í hörðum heimi. Hann óttast nú
hefndir þeirra manna sem þar er
fjallað um.
Þyrnum stráð saga Guðmundar
„Það er ákveðið ábyrgðarleysi af
mér að skrifa þessa bók því ég veit
ekki hvaða eftirköst hún hefur. Ég
óttast ekki opinbera kerfið, sem fær
sinn reiðilestur frá mér, en meiri
stuggur stendur mér af þeim í
„hinu kerfinu“,“ segir Guðmundur
og á þar við útsendara eiturlyfjasal-
anna.
Saga Guðmundar er þyrnum
stráð allt frá barnæsku. Í bókinni
segir hann frá því þegar faðir hans
drukknar á sjónum þegar hann er
tveggja ára gamall og móðir hans
flyst til Akraness með fjögur börn
og tekur þar upp sambúð með
manni. Sá átti eftir að reynast Guð-
mundi illa. Hann beitti drenginn
líkamlegu og andlegu ofbeldi og svo
fór að barnaverndaryfirvöld hlut-
uðust til um að Guðmundur var tek-
inn af heimili sínu og settur í fóstur
norður á land. Þar var hann í átta
ár, einn og afskiptur og lokaður í
eigin hugarheimi. Á unglingsárun-
um leiddist hann út í drykkju og
eiturlyfjanotkun og sökk djúpt í
þeirri iðju. Þrítugur fór hann í með-
ferð og hefur að mestu verið edrú
síðan.
Guðmundur segist hafa verið
tilbúinn til að gera hvað sem er til
þess að koma í veg fyrir að dóttir
sín yrði áfengi og eitri að bráð, eins
og hann hefði sjálfur mátt þola.
„Þegar ég byrjaði á þessum slag
hafði ég það eitt að leiðarljósi að
stöðva stelpuna en mig grunaði
ekki að þetta væri svo harður heim-
ur. Ég gerði ráð fyrir því að hand-
rukkarar væru handbendi eitur-
lyfjasalanna og hlutverk þeirra
væri bara að innheimta skuldir. En
stelpan skuldaði engum neitt. Ég
vissi hins vegar að ég yrði að stöðva
hana strax eða að öðrum kosti eiga
það á hættu að missa hana út í
hörðu efnin og þá er oftast ekki aft-
ur snúið. Það er vitað hvaða hópur
barna er líklegastur til þess að
lenda á glapstigu. Það eru krakkar
sem eru ofvirkir eða verða fyrir ein-
elti mjög ungir, jafnvel fyrir tíu ára
aldur. Í bókinni segi ég frá því að
sérfræðingur greinir dóttur mína
ofvirka þegar hún er sjö ára og svo
þegar sigið var á ógæfuhliðna hjá
henni á unglingsárum hittum við
þennan sérfræðing aftur. Þá sagðist
hann hefðu getað sagt okkur það
strax að þetta ætti eftir að gerast.
Þá vildi ég fá að vita að fyrst svo
væri hvers vegna væri þá ekki grip-
ið til aðgerða fyrr,“ segir Guðmund-
ur, sem er bitur út í kerfið og vand-
ar hvorki barnaverndaryfirvöldum
né stjórnmálamönnum kveðjurnar.
„Ég varð að stöðva dóttur mína
strax og kippa henni út úr þeim
skuggalega félagsskap sem hún var
komin í. En ég hafði engan tíma til
þess að bíða eftir því að félagsmála-
yfirvöld gerðu eitthvað í málinu.
Það var margra mánaða bið eftir
greiningu. Hvað þarf líka að greina
þegar maður veit að krakkar eru
komnir út í fíkniefnaneyslu? Það er
þriggja mánaða bið eftir greiningu
sem er aðgöngumiðinn að einhvers
konar meðferð, sem síðan er alveg
ótryggt að skili árangri. Það veit
Guð einn hvað hefði orðið um hana
á þessum þremur mánuðum. Það
var því kerfið sem þrýsti á að ég
gripi til minna eigin aðgerða.
Barnaverndaryfirvöld vinna sína
vinnu að lokum en ég held að það
myndi einfalda allt ef börn í þessari
stöðu yrðu strax tekin úr umferð
vegna þess að þegar þau eru komin
inn í þennan neysluheim umgangast
þau eingöngu jafningja sína þar og
fullorðið fólk, sem kann það vel að
sniðganga lögin. Þarna eru þau
komin í glæpaskóla. Þarna læra
krakkarnir t.d. það að ef þau eru
nokkur saman í hóp, kannski þrír
sextán ára og einn fimmtán ára, þá
er það sjálfgefið að sá fimmtán ára
á allt dópið ef til handtöku kemur,
því hann þarf ekki að standa skil á
þessu gagnvart lögreglu. Þess
vegna nota glæpamennirnir líka
fjórtán, fimmtán ára krakka til að
ferðast með dóp á milli staða. Ef
þau eru hirt þurfa þau engu að
svara.“
Tveir landsþekktir menn
allt í öllu í eiturlyfjaheiminum
Guðmundur segir að hann hefði
aldrei þurft að lenda í ofbeldis-
mönnum tengdum fíkniefnaheimin-
um ef félagsmálakerfið hefði virkað
eins og það ætti að gera.
Í bókinni segir Guðmundur frá
því þegar framkoma dóttur hans
breytist og hún fer að sækja í mið-
ur æskilegan félagsskap. Hann
sækir dóttur sína tvívegis þar sem
hún er alvarlega veik af eiturlyfja-
neyslu. Þar segir líka frá eitur-
lyfjasalanum Sigurvin, sem auk
þess að útvega unglingum og börn-
um eiturlyf er þekktur nauðgari og
framleiðir í frístundum klámmynd-
bönd sem hann fær unglingsstúlkur
til að koma fram í. Sigurvin þessi er
þó eingöngu smápeð í eiturlyfjatafl-
inu öllu og segir Guðmundur í bók-
inni að þar stjórni málum tveir
landsþekktir menn, hvor á sínu
sviði. Guðmundur sækir ótrauður
inn í þennan heim til að endur-
Morgunblaðið/Kristinn
Guðmundur Sesar Magnússon sagði eiturlyfjaheiminum stríð á hendur.
Sótti dótturina í
greni eiturlyfjanna
Eiturlyfjaklíkan gerði Guðmund Sesar Magnússon eignalausan og eyðilagði heilsu
hans, líkamlega og andlega, en engu að síður hafði hann sigur því hann náði einn
síns liðs að endurheimta dóttur sína úr klóm eiturlyfjanna og glæpanna.