Morgunblaðið - 07.11.2004, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 7. NÓVEMBER 2004 25
á morgun
heimta dóttur sína og í samstarfi
við hverfislögregluna nær hann að
trufla starfsemi eiturlyfjasalanna
sem kunna honum litlar þakkir fyr-
ir. Bókin lýsir vonlausri baráttu
Guðmundar fyrir dóttur sinni í
gegnum félagsmálakerfið og ör-
væntingu hans þegar hann grípur
til sinna eigin ráða. Guðmundur
breytir nöfnum persónanna í bók-
inni, og þegar hann er spurður að
því hvers vegna hann hafi ekki farið
alla leið og einfaldlega nefnt þá með
nafni segir að hann að það hefði
jafngilt því að kalla yfir sig dauða-
dóm.
Numinn á brott og sett á svið
aftaka á Nesjavallaveginum
Í einum magnaðasta kafla bók-
arinnar lýsir Guðmundur því þegar
tveir hrottar ráðast á hann á bíla-
stæði fyrir utan heimili hans og
nema hann á brott með valdi. Þá
var liðið meira en hálft ár síðan
hann hafði náð dóttur sinni úr
greipum eiturlyfjanna og komið
henni út á land, þar sem hún stund-
ar núna nám með ágætum árangri.
Þeir beita hann barsmíðum og
skjóta hann með rafstuðbyssu. Sett-
ur er svartur plastpoki yfir höfuð
hans og ekið með hann út fyrir bæ-
inn þar sem útsendarar eiturlyfja-
salanna láta líta út eins og þeir ætli
að taka hann af lífi. Guðmundur er
látinn krjúpa út við vegkant en
kvalarar hans miða á hann hagla-
byssu og hleypa af rétt framhjá
höfði hans, tvívegis. Guðmundur
segir að sagan af þessari meðferð á
honum gangi nú í fíkniefnaheimum
og tilgangurinn sé sá að skjóta
mönnum skelk í bringu og sýna
fram á að útsendarar eiturlyfjasala
taki þá sem malda í móinn engum
vettlingatökum.
„Meðferð þeirra á mér leiddi til
þess að ég hrundi saman. Það
skiptir engu máli hve sterkur ein-
staklingurinn er; hann kemst á ann-
að andlegt tilverusvið eftir svona
meðferð. Ástandið var ekkert betra
á eftir en á meðan þetta var að ger-
ast. Þá tók við skömmin og nið-
urlægingin. Ég hélt ég myndi hrista
þetta af mér en það gerðist ekki því
ógnunin var svo raunveruleg. Þeir
gáfu það í skyn að þeir gætu líka
náð sér niðri á stelpunni minni og
konunni minni. Þeir höfðu fullkomin
tök á mér og mínu lífi. Ég endaði
hjá geðlækni og náði þá nokkrum
tökum á ástandinu. En ég er ennþá
mjög reiður. Það fylgir samt svona
atburðum að tilfinningarótið er svo
mikið að ég myndi ekki þekkja
þessa menn aftur í dag. Þeir kröfð-
ust þess að ég borgaði 500.000 kr.
sektargreiðslu og svo bættust við
100.000 kr. á mánuði þar til sektin
væri uppgreidd. Síðasta mánuðinn
borgaði ég þeim 30.000 kr. af sekt-
inni en 100.000 kr. í vexti. Þetta
fjármagnaði ég að mestu með láni
frá vinum. Það var grátbroslegt að
um sama leyti og ég kláraði að
borga sektina, 1. desember í fyrra,
kom sýslumaðurinn og seldi ofan af
mér íbúðina.“
Guðmundur hristi líka upp í fé-
lagsmálakerfinu. Þegar öll sund
virtust lokuð tókst að koma dóttur
hans í neyðarvist á Stuðla í fjóra
sólarhringa. Að þeim liðnum neitaði
Guðmundur að taka við dóttur sinni
aftur og vísaði þar í barnavernd-
arlög, en í 98. grein þeirra segir að
það sé saknæmt athæfi af foreldri
að stofna vísvitandi lífi barns síns í
hættu. „Ég var með barn á heim-
ilinu sem ég réð ekki við og það var
vísvitandi að fyrirfara sér með
fíkniefnaneyslu. Með því að taka við
henni aftur hefði ég framið glæp.“
Það varð dóttur Guðmundar og
fjölskyldunni til bjargar að henni
var fundið heimili úti á landi þar
sem hún samlagaðist öðrum og náði
að slíta sig frá því hættulega um-
hverfi sem hún hafði of lengi
hrærst í.
Slyppur og snauður í dag
en engu að síður sigurvegari
Guðmundur og eiginkona hans
eru ekki einu foreldrarnir sem hafa
lent í klóm eiturlyfjasalanna. „Það
eru alltof margir krakkar sem
lenda úti á þessari braut og foreldr-
arnir standa uppi ráðþrota. Þeir
geta í raun og veru ekkert gert
nema tekið til sinna ráða, eins og ég
gerði, því málunum er fleygt fram
og til baka innan félagsmálakerf-
isins og þaðan er engrar aðstoðar
að vænta fyrr en of seint. Það á að
taka þá krakka sem lenda í þessu
strax út úr því félagslega umhverfi
sem þeir hrærast í og koma þeim
fyrir á sveitaheimilum úti á landi
þar sem þeir læra að umgangast
fólk með eðlilegum hætti.“
Guðmundur er slyppur og snauð-
ur í dag og má ekkert eiga. „Við er-
um að berjast við að reyna að end-
urgreiða vinum og kunningjum og
hjálpa dætrum okkar að stunda
námið. Yngri dóttur minni, sem allt
málið snerist um, gengur núna
ákaflega vel í sínum skóla úti á
landi.“
Guðmundur óttast að bók sín
kunni að hafa einhver eftirmál. „Við
erum hrædd hjónin en ég ætla enn
að treysta á kerfið. Ef ég verð lam-
inn til óbóta eða drepinn hljóta
menn að átta sig á því að það er
raunveruleg ógn þarna úti í sam-
félaginu. Það hefði verið ávísun á að
vera drepinn hefði ég notað rétt
nöfn í bókinni. Réttu nöfnin eru
hins vegar í umslagi hjá lögfræð-
ingnum mínum og þau verða gerð
opinber ef eitthvað kemur fyrir
mig. Ég hef hugleitt það að grípa til
örþrifaráða og ráða sjálfur niður-
lögum eiturlyfjahyskisins með skot-
vopnum. Ég veit að ég gæti það, en
um leið og ég gerði það þá væri ég
ekkert skárri en þessir karlar og
það vil ég ekki vera. Ég er bara
gutti úti í bæ sem vill komast af og
eiga sitt líf. Það er búið að taka það
að miklu leyti frá mér og ég verð að
sætta mig við það að fjárhagsstaða
mín er í molum. Núna snýst allt um
það að hjálpa dætrunum að klára
sitt nám og þreyja þorrann,“ segir
Guðmundur. AUGLÝSINGADEILD netfang: augl@mbl.is, sími 569 1111
Í eldlínunni
á Englandi