Tíminn - 21.08.1977, Blaðsíða 36

36
Sunnudagur 21. ágúst 1977
Sylvester hvaða?
Sylvester Stallone var atvinnulaus og fátækur leikari
29 ára og bjó í greni í New York. Þrítugur er hann
uppi á stjörnuhimninum, er vellríkur og leikari ársins
í Hollywood. Þessi ítalsk-bandaríski náungi, sem
heimurinn virtist hafa snúizt gegn, varð stórstjarna
á nokkrum mánuðum.
Ástæðan er ein kvikmynd - „Rocky”
ttalska bylgjan I bandariskum kvikmyndaiðnabi hefur gert sitt fyrir
Sylvester Stallone og Rocky.
Þegar Sylvester Stal-
lone var tveggja ára,
sagði sálfræðingur við
móður hans: — Þessi
drengur verður orðinn
vandræðagripur áður en
hann verður fimm ára.
Þegar Sylvester var 15
ára, var hann rekinn úr
skóla i seinasta sinn. En
áður en honum var
varpað á dyr, varð hann
að gangast undir próf,
sem hann kallar sjálfur
,,heilamælingu á þeim
sem biða ósigur”.
Niðurstaða: ,,Eftir ná
kvæmár rannsóknir höf-
um við komizt að þeirri
niðurstöðu, að Sylvester
Stallone er til þess fall-
inn að starfa við
flokkunarvél”.
Hann segir þessa sögu
með sönnum ánægjusvip
og hefur efni á þvi.
Þegar hann var oröinn 29 ára og
allt var i öldudal, virtist svo sem
,,þeir” hefðu getað haft rétt fyrir
sér. Ekki það, að hann viður-
kenndi það á nokkurn hátt — en
það var staðreynd, að hann hafði
ekki komiö miklu i verk. Hann
var atvinnulaus leikari, sem bjó i
litilli og niðurniddri ibúö i New
York.þarsem kakkalakkar syntu
baksund i klósettskálinni.
Konan hans var ófrisk og
hundurinn át hægt og rólega allar
tekjur heimilisins. Um 15 þúsund
krónur voru á bankareikningnum
ogallsstaðar var haugur af hand-
ritum, sem enginn vildi lita við.
En þá datt honum nokkuö i hug...
Hugmyndin var „Rocky” —
sagan af góöhjartaða nautsterka
en ekki allt of greinda hnefa-
leikaranum, sem skyndilega fær
tækifæri til aö gera eitthvaö.
Hann skorar á heimsmeistarann
og tekst næstum að sigra. Hann
verður lika ástfanginn af ósköp
venjulegri, feiminni stúlku, sem
trúir á hann og endurgeldur til-
finningar hans. Gagnkvæm ást
þeirra stenzt allar hörmungar
sem á þau eru lagðar.
Þetta sterka þráablóð endur-
speglar öll þau vonbrigði, sem
Stallone hefur orðið fyrir sem at-
vinnulaus leikari. Hugmyndin aö
myndinni haföi þróast innra með
honum i 10 mánuði, þegar hann
settist niöur og skrifaði fyrstu
drögin á þremur dögum. Kvik-
myndafélagið United Artists
greip agnið, þó einkennilegt megi
virðast, en þeir vildu fá einhvern
„stóran” til að leika aöalhlut-
verkið. James Caen, Burt Reyn-
olds og Ryan O’Neal voru nefndir
og félagið bauö Stallone 200
milljónir króna fyrir að afhenda
þeim handritið og láta ekki sjá sig
meira. Hann gægðist i tóma
bankabókina slna, en ákvað þó aö
standa á sinu. Ef félagið vildi
endilega handritiö yröi það að
taka hann sjálfan i kaupbæti. (—
Ef mér bara tekst að standa
loturnar á enda, segir Rocky i
myndinni um leið og hann fær
högg á höfuðið, — þá veit ég að ég
er enginn venjulegur.)
10 Óskarsverðlaun i sigti
Arangurinn varð að minnsta
kostimynd, sem hvarvetna hefur
vakið óskapa hrifningu fólks.
Yfirmaður United Artists, Mike
Kedovoy, segir: — Ég minnist
þess ekki að kvikmynd hafi fengiö
slikar móttökur siðan „Risinn”
með James Dean kom fram.
Myndin var tilnefnd til 10
Óskarsverðlauna. Gagnrýnendur
tauta eins og feimnar skólastúlk-
ur um, hve þessi maður sé með
afbrigðum glæsilegur. En lýsing-
in „stjarna” á einhvern veginn
ekki við Sylvester Stallone. Þaö
er of mikill Hollywoodkeimur af
henni. Thalia Shire, sem leikur
unnustu hans i myndinni kallar
hann .náttúruafl”.
Stallone gengur brosandi inn á
Beverly Wilshire Hóteliö um-
kringdur frettamönnum og vin-
um. Venjulega kemur hann inn
með þvi að berja karatehögg á
hurðina svo hún hrekkur upp, en
hann stenzt þá freistingu i þetta
sinn, en minnir þó svo mikið á
Rocky i hringnum, að maöur bið-
ur þess að hann klappi saman
höndunum yfir höfðinu, meðan
fréttamennirnir hrópa hver upp i
annan: — Gott Rocky, gott hjá
þér.
Eldrauö jakkafötin virðast vera
að rifna utan af þöndum brjóst-
kassanum. Augun eru hálfopin,
stór og dökk, munnurinn skakkur
og sömuleiðis tennurnar, nefið
beint og hakan sterkleg. 1 einu er
hann bæði stoltur og kjánalegur á
svip — eins og grisk stytta, sem
hefur fengið sér dálitið neðan i
þvi.
Hann talar um vöðva sina ein-
faldlega sem tæki fyrir sálina að
halda til i. Hann er skarpur i til-
svörum, næmur og hefur góða
kimnigáfu.
Hann er hálfur Itali, en gerir
sér grein fyrir að hann hefur notið
góðs af „Itölsk bylgjunni” i kvik-
myndaheiminum, (Guðfaöirinn,
A1 Pacino, Robert de Niro) og
hefur sina eigin skýringu á fyrir-
bærinu:
— Konur taka miklu meira eftir
þvi en ella, að þessir menn eru
karlmenn.
Hann er beöinn um að taka
saman i stuttu máli, það sem á
daga hans dreif áður en Rocky
kom til sögunnar.
— Það er ekki margt um það að
segja, segir hann striðnislega. —
Til að gera langa sögu stutta, má
segja,aðég hafi verið um kringd-
ur æpandi þögn. Ég var eiginlega
búinn að gera mótlætið að vis-
indagrein.
Ónothæfur leikari
Hann lék smáhlutverk i nokkr-
um litt þekktum myndum
(Capone, Lords of Flatbush) þar
sem hann lék yfirleitt náunga i
leðurjökkum. Fyrir þann tima
hafði hann átt óyndislega æsku og
gengið milli fósturheimila. For-
eldrar hans voru skilin og móðir
hans kom honum i fóstur, þegar
hún hafði ekki efni á að hafa hann
hjá sér, en tók hann siðan til sin,
þegar byrlegar blés. Hann var
svo magurog vannærður,að hann
gekk allur skakkur. Til að byggja
upp þennan reglulega likama
sinn, hóf hann að æfa lyftingar.
Arangurinn varð sá, að efri hluti
likamans tútnaði um of út miðað
við neðri hlutann og sjást þess
enn merki. Afleiðingin varð sú að
fólk fór að fjarlægjast hann og
það var sárt.
— Ég heyrði setningar eins og
þessa: — Hæ, hæ, þarna kemur sá
svakalegi. Ekki lemja mig. Það
eina sem ég gerði, var að koma
inn úr dyrunum. Jæja, fljótlega
gerðist ég, það sem kallað er
öforbetranlegur. Ég var svo sem
enginn bófi, en á timabili dundaði
ég við að hleypa lofti úr hjólbörð-
um, stela hjólkoppum og slást. En
ég hef aldrei tekið þátt I neinu,
þar sem lifshætta hefur verið á
ferðum.
Þegar hann var 15 ára hafði
honum tekizt að verða rekinn úr
14skólum. Þá tókst honum að fá
starfvið stúlknaskóla i Sviss (það
varmömmu að þakka segir hann.
Rektor skólans kallaði móður
hans til, þvi hann hafði heyrt um
spádómshæfileika hennar. Hún
hafði talið hann á að ráða son
sinn).
Skömmu seinna fékk hann
styrk til að læra fþróttir við
bandariska háskólann i Sviss.
Hann lærði reyndar ekki mikið
þar en þar fékk hann hins vegar
leikhúsbakteriuna. 1 hlutverki i
skólaleikhúsinu liföi hann sig svo
inn i hlutverkið, að hann gleymdi
sér og fleygði spýtu i „vegginn”
Veggurinn var hins vegar úr
þunnum striga sem auðvitað féll
niður og afhjúpaði hóp með-
hjálpara sem sátu þar að
drykkju. Ahorfendur ætluðu að
rifana af hlátri og Stallone var
hættur viö leikhúsið.
Þegar hann kom aftur til
Bandarikjanna, innritaði hann
sig við leikhúsbraut Miamihá-
skóla. Það timabil kallar hann
það mest niðurdrepandi, andlega
séö, á ævi sinni. — Þeir sögðu við
mig: — Farðu. Þú ert alveg ónot-
hæfur. Ég lét undan álaginu og
það var skelfilegur ósigur. Loks
komst ég að raun um aö ég hafði
ekki meira aðtapa ogfóraö ihuga
aö skrifa heldur eitthvað. Ég
sagði viö sjálfan mig, að ég
væri misheppnaðurleikari og þess
vegna gæti ég alveg eins orðið
misheppnaður rithöfundur.
öskubuskusaga
Hann reyndi að skrifa smá-
sögur og gerði tvær áður en hann
sá, að það hæfði honum ekki.
Hann var góður aö setja saman
samtöl, en það var allt. Þá reyndi
hann að skrifa kvikmyndahand-
rit. Annað sem hann skrifaði, hét:
Loforð skrifuð á vatn, og þaö nafn
kom til aðeins af þvi honum
fannst það hljóma vel og minnstu
munaði að honum tækist að selja
Otto Preminger það. En þegar
Preminger spurði hvaö hann vildi
fá fyrir það og Stallone svaraði
10.000 til 15.000 krónur, heyrði
hann ekki meira um það mál. Það
var ekki fyrr en seinna, að það
rann upp fyrir honum, að
Preminger hafði látið hann róa,
af þvi hann hafði hugsað sem svo,
að maður sem biður ekki um
meiri laun hlyti að vera vonlaus.
Þau mistök gerði Stallone ekki
aftur...
Hann leggur áherzlu á, að hann
séekki einn af þeim rithöfundum,
sem sitja og biða eftir innblæstri.
— Sem sitja uppi i tré og skoða á
sér naflann. Hann situr i ibúð
sinni i New York — með eigin
oliumálverk á veggjunum, sand-
sekk til likamsæfinga og ritvél —
og skrifar i þrjár eða fjórar
klukkustundir óslitiþ.
— Það kemur fyrir, að ég verð
að setjast á rúmstokkinn, stara á
vegginn og segja við sjálfan mig
að ég verði að skrifa. Siðan læt ég
hluti sem mig langar i, liöa fram
hjá augunum i huganum og segi
sem svo: — Allt i lagi ef þú vilt
eignast svona hús, svona bil eða
bankabók, sem þú verður að lyfta
með báðum höndum litasjónvarp,
heilbrigðan hund og allt hitt, þá
verðurðu að vinna. Þú neyðist til
að koma þér fyrir við skrifborðið
ogskrifa og aftur skrifa — annars
gengur það ekki.
Hann segist hafa skrifað um
það bil tylft kvikmyndahandrita
áður en Rocky kom til sögunnar.
— Þau voru öll fremur svart-
sýnisleg. Hins vegar er Rocky