Tíminn - 02.09.1978, Blaðsíða 7

Laugardagur 2. september 1978
7

Egskamm-
ast mín
fyrir að hafa
Ólafur St. Sveinsson ræðir um
atkvæðatap Framsóknarflokks-
ins i Timanum 26. ágúst. Kennir
hann þvi einkum um að fram-
bjóðendur hafi verið tilkomu-
iitiir og myndi betur farið hafa
ef einn iitrikur hefði verið i boði.
Nú kann það að vera mats-
atriði hversu litrikir menn eru.
Þó held ég ekki sé nema að tak-
mörkuðu leyti hægt að setja
fylgistapið i samband við
persónulegt atgjörvi frambjóð-
enda. Þeir hafa ekki látið svo
mjög lit frá siðustu kosningum
að það sé öll skýringin.
Ýmislegt má benda á sem
vangert hafi verið i flokksstarfi
og málflutningi og auðvitað
hafa menn sina annmarka. Þó
er það skoðun min að við borg-
arstjórnarkosningarnar hafi
enginn framboðslisti haft i
fjórum efstu sætum fólk sem
betur mátti treysta til að
reynast vel og vinna gagn i
borgarstjórn en listi Fram-
sóknarflokksins. Sama þori ég
fyrir' mitt leyti að segja um
framboðið til Alþingis.
kosið þá”...
„Kerfis-
karlar”
og „kerfis-
hann.var Guðrún Helgadóttir
„rétt manneskja á réttum
tima.”
Ekki efa ég það að Guörún
Helgadóttir var sterkur fram-
bjóðandi, þó að Ólafur ætti að
kalla hana „kerfiskerlingu” ef
hann vildi vera sjálfum sér
samkvæmur, þar sem flokks-
bróðir hennar skipaði hana i
embætti. Ég held að hún hafi
reynzt góður embættismaður
auk þess sem hön er vinsæll
barnabókahöfundur. En ég vil
alvarlega vara við þeirri kreddu
að ekki megi bjóða fram fólk
sem notið hefur sérstaks
trúnaðarog álits i flokki sinum.
Guðrún Helgadóttir kunni vel
að koma fyrir sig orði svo að
mörgum þótti gott á að hlýða.
Annað mál er það hvernig
gengur og gengið hefur að
standa við stóru orðin fallegu.
Það er staðreynd að Guðrúnu
Helgadóttur auðnaðist ekki að
standa að fullu við vigorðið
mikla: Samningana i gildi.
Alþýðuflokksmenn segjast nú
aldrei hafa tekið undir þá kröfu.
Þó fullyrði ég að margir skildu
þá svo og að þeirra menn tóku
undir hrópyrðin að kjósa ekki
„kaupránsflokkana” og ætluð-
ust þá ekki til að vera taldir með
þeim sjálfir.
munu hafa orðið fyrir von-
brigðum. Ég held hún sé ekki
einsdæmi konan sem sagði um
daginn:
„Ég skammast min fyrir að
hafa kosið þá.”
Hún átti ekki við Fram-
sóknarmenn.
Það er satt að fyrrverandi
stjórnir hafa ekki haft tök á
efnahagsmálunum og af þvi
súpum við seyðið. Ég tel að það
sé einkum vegna þess að
ástandiðvarekki stjórnhæft. Þó
að Framsóknarflokkurinn beri
sina ábyrgð er mér ómögulegt
að sjá að hann sé sekari en sam-
starfsflokkarnir sem með
honum voru i rikisstjórn siðan
1971 og geri þeirra ekki mikinn
mun hvað það snertir. Og ekki
sé ég að Alþýðuflokkurinn hafi
af svo miklu að státa að menn
hafi þurft að flykkjast til hans.
Aleiöis af
eyðimörk-
inni
Er þetta fólk ánægt núna
Takist Ólafi Jóhannessyni að
hafa þar forystu reynist hann
enn mikill gæfumaður i stjórn-
málalifinu en nú þegar hefur
hann unnið sér varanlegt nafn i
sögu þjóðarinnar með þeim
þætti sem hann á i sigrinum i
landhelgismálinu.
Við lifum i voninni um nýja
stjórn sem leiðir okkur áleiðis af
eyðimörk verðbólgunnar til hins
fyrirheitna lands vinnufriðar,
jafnvægis og réttlætis.
HALLDÓR
KRISTJÁNSSON
við Framsóknarflokkinn i
jiessum kosningum höfum átt
drýgstan þáttinn i þvi að undir-
búa þau þáttaskil i stjórnmála-
sögu okkar sem lengi mun
minnst lofsamlega.
*
kerlingar”
Ólafur kallar Eirik Tómasson
„kerfiskarl” og finnur honum til
foráttu að flokksbróðir hans hafi
valið honum „valdamikið
embætti.” Hins vegar, segir
Hún átti
við aðra
Það hefur margt skipast
siðustu tvo mánuði. Einhverjir
Nú er það ljóst að vinstri
stjórn verður ekki mynduð
nema fyrir forgöngu Fram-
sóknarflokksins. Spurningin er
hvort sú stjórn ber gæfu til að ná
þvi samkomulagi við stéttar-
félögin að hægt verði að stjórna
landinu. Ég dæmi ekki um lit-
riki en ég vona að komi brátt i
ljós að við sem héldum tryggð
I ORÐAFAR
Þegar Framsóknarflokkurinn
tekur fram h já eigin eðli og sögu
og hallarsér meira en hófi gegn-
ir til hægr'i, nsa aTltaf upp éin-
hverjir Iramsóknarmenn, heíja
rödd sina og hrópa, að hugtökin
„hægri” og „vinstri” séu ,,al-
gerlega marklaus i stjórnmál-
um dagsins i dag”, eins og einn
þeirra komst að orði i Timan-
um. Flokkurinn á umfjam allt
aövera litlaus ,,miðju”-flokkur.
Hann á að dansa á einhverri
imyndaðri miðlinu og baða þar
út öllum öngum, ýmist til hægri
eða vinstri, eftir þvi sem kaupin
gerast á eyrinni. Þessi miðlinu-
dans er meö öllu ofvaxinn min-
um gamla framsóknarflokks-
skilningi. Framsóknarflokkur-
inn var og á að vera viðsýnn og
framlslyndur umbdta- og fé-
lagshyggjuflokkur, sam-
vinnuflokkur, vinstri flokkur.
A siðasta kjörtimabili hneigði
flokkurinn höfuð til hægri.
Hvernig fór?
Skelfing leiðist mér þegar
góðir og gegnir menntamenn
taka upp á þvi að fá vissum orð-
um og hugtökum aðra merkingu
en þá, sem rótföst er 1 mæltu
máli, toga þau og teygja eins og
hrátt skinn svo að nærri stapp-
ar, að úr verði orðhengilsháttiir.
Þvi fer alls fjarri, að sósial-
ismi og félagshyggja sé eitt og
hið sama i vitund islenzkrar. al-
þýðu, hvað sem liður skirskotun
til erlendra vitringa og inn-
lendra hagspekinga. Þetta get-
ur að sjálfsögðu farið saman.
Svo er þó eigi nærri alltaf. ís-
lenzkir bændur eru miklir fé-
lagshyggjumenn, jafnvel meiri
en gerist og gengur meðal ann-
arra þjóða, vestrænna. En þeir
eru yfirleitt ekki sóslalistar.
Svipuðu máli gegnir um hug-
tacin „hægri” og „vinstri”, sem
löngu hafa fengið fastmótaöa
merkingu í vitund almennings.