Réttur - 01.02.1928, Blaðsíða 122

124
GALDRA-LOFTUR
[Rjettur
brennandi?« Síðan segir hann fullum fetum og er þá
heilbrigður, eftir því sem honum er heilbrigði lagin: »Eg
veit, að ósk mannsins getur gert kraftaverk. Hún hefir
gert það fyrr á tímum og gerir það enn í dag«. Hér
bendir skáldið á dularfullar lindir afls og orku I mann-
legum huga. En allur ferill og rás ritsins slá við fyrgreindri
setning þennan varnagla: »Óskir vorar mega ekki brjóta í
bága við hið »helgasta« í manninum, »löngunina eftir því
góða«. Pá fær galdur óska vorra og vilja eigi hrifið. Ef
óskir vorar eru aftur í senn »nógu brennandi« að hita,
krafti og göfgi, hrífa þær, veita oss valdið, sigurinn og
dýrðina, gera oss, ef til vill, að smá-guðum, veita oss
vald á valdinu. Pau eru í marga staði eftirtektaverð, orð
ráðsmannsins, við Loft son sinn: »Eg hefi aldrei enn
hitt nokkurn þann mann, að mér hafi fundist hann verð-
skulda ódauðleikann«. Naumast er ráðsmaðurinn látinn
svo að orði kveða eingöngu í því skyni að sýna lítils-
virðing sína á mönnunum. Býr ekki hitt undir, að skáld-
inu hefir — að minsta kosti stundum flogið í hug —,
að menn yrði bæði gera sig ódauðleikans maklega og þrá
hann, óska hans, óklofnir af völdum hins illa, girnast
hann af brennandi hjarta og hug? En þá er það tvent
fer saman, logandi ódauðleiksósk og göfugt líferni, telur
skáldið — ef þessi skýring er meir en draumórar — eigi
örvænt um sigur á hinu mikla valdi með ægishjálminn
yfir öllu lífi — sjálfum dauðanum.
»Fri Fantasi over en islandsk Sagnskikkelse« kailar skáld-
ið sjónleik sinn. I frjálsum leik ímyndunaraflsins mátti fljúga
láta slíka skáldadrauma og slíkan skáldagrun um hugs-
anlegan sigur eilífðar- og ódauðleiksvona dauðlegra
manna.*
Sigurdur Guðmundsson.
* Ágúst Bjarnason hcfir ritað um Galdra-Loft í „lðunni“ 1920.