Morgunblaðið - 26.11.2006, Side 29

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 26. NÓVEMBER 2006 29
SÍMI 545 2500 ::: WWW.SINFONIA.IS
FIMMTUDAGINN 7. DESEMBER KL. 19.30 – UPPSELT
LAUGARDAGINN 9. DESEMBER KL. 17.00 – LAUS SÆTI
hátíðartónleikar í háskólabíói
„Ef mannsröddin getur snert mann
þá mun Denyce Graves svo sannarlega hreyfa þig úr stað.“
ATLANTA JOURNAL-CONSTITUTION
Denyce Graves, mezzosópran, er ein mest spennandi söngstjarna heims
um þessar mundir og því mikið fagnaðarefni að hún skuli koma fram á
tvennum tónleikum með Sinfóníuhljómsveit Íslands.
Ferill Graves hófst með miklum sprengikrafti, þegar hún debúteraði í
hlutverkinu Carmen í Metropolitan-óperunni í New York, og hlaut ein-
róma lof gagnrýnenda fyrir. Graves er eftirsótt af þekktustu óperuhúsum
heims, enda hefur segulmagnaður sviðsþokki hennar og framkoma vakið
gríðarlega eftirtekt. Efnisskrá tónleikanna í Háskólabíói er víðfeðm og
spennandi, enda Graves fjölhæfur og frábær flytjandi.
Söngstjarna
21. aldarinnar
„... með sláandi sviðsþokka og stórbrotinni túlkun tókst henni
að halda áheyrendum hugföngnum í fjórum uppklöppum.“
NEW YORK TIMES
jessye norman forfallast. Af óviðráðanlegum orsökum getur söngkonan Jessye Norman ekki
komið fram á tónleikunum eins og fyrirhugað var. Þeim sem þegar hafa keypt miða á þessa tónleika er bent á að
hafa samband við miðasölu í síma 545 2500 eða koma við á skrifstofunni í Háskólabíói, sé endurgreiðslu óskað.
um. Enn hefur enginn fræðimaður
neglt mig fyrir það. Ég var að vona að
ég fengi á mig einhvers konar Hann-
esarmál, því fæst er þarna frá sjálfum
mér. Þetta eiga vel lesnir bókmennta-
menn auðvitað að sjá í sjónhendingu.
Heiti sögunnar, Hámenntaður ís-
lenskur sveitamaður, er þannig feng-
ið úr ummælum um annan mann, höf-
und að nafni Halldór Laxness!“
Hvað annað?
Óskar Magnússon segist hafa byrj-
að að skrifa þessar sögur af því hon-
um fannst það skemmtilegt. Söguefn-
in séu gjarnan eitthvað sem hann
heyrir eða sér og orkar skakkt á
hann. „Ég skrifaði þetta mér til
skemmtunar og sýndi svo Hrafnhildi
minni. Hún er alin upp á rótgrónu
sveitaheimili við mikinn lestur; ég
held hún hafi lært að lesa um það
leyti sem hún fæddist. Úr því hún
hafði gaman af gekk ég skrefi lengra
og sýndi vini mínum Sigurði G. Val-
geirssyni án þess að hafa annað í
huga en að hann kynni að meta sög-
urnar ef þær væru í lagi. Þá var þetta
komið út fyrir fjölskylduna og fyrst
Sigurði fannst sögurnar í lagi var
Guðmundur Andri Thorsson, sem er
með ritfærustu mönnum, fenginn í
liðið. Það var góð lífsreynsla og mikil
skemmtun að vinna sögurnar áfram
með þeim félögum, en krafðist tölu-
verðs aga. Þá varð ég að horfast í
augu við að verkið var bara hálfnað
þegar mér fannst það vera tilbúið.
Um tíma hélt ég reyndar að það væru
samantekin ráð vina minna að láta
mig halda að bók væri í uppsiglingu.
Ég gæti alveg átt svoleiðis til sjálfur.
Því er ég þægilega ánægður að í ljós
hefur komið að þetta var staðreynd.
Það var allan tímann verið að gera
bók. Auðvitað er eitthvað af sjálfum
mér í þessum sögum, skárra væri
það, og stundum kannski mikið. En
þessari útgáfu hafa ekki fylgt neinar
skelfilegar innantökur. Ég hafði jafn-
vel búist við þeim, en fyrst og fremst
var ég þó dálítið feiminn. Hef ekki al-
veg fótað mig í hlutverkinu enn þá.“
Hann segir að á þessu sköp-
unarferli hafi það gefið sér mest og
skemmt sér best að skrifa sögurnar
og lesa þær fyrir konuna sína. Vinnan
með yfirlesurunum hafi verið mikil og
erfið en líka gefandi þegar upp var
staðið.
Forlagið, Citizen Press, er í eigu
Björns Jónassonar og Sigurðar Gísla
Pálmasonar, sem báðir eru nú búsett-
ir í London og teljast til vina Óskars.
Þú þurftir ekki að ganga með
handritið milli útgefenda, einsog
margir, og reyna að fá það sam-
þykkt?
„Nei, nei,“ svarar Óskar hlæjandi.
„Ég stillti þeim Birni og Sigurði Gísla
bara upp við vegg. Þeir voru með út-
gáfu. Ég hafði skrifað bók. Þar með lá
í augum uppi að þeir gæfu hana út.
Hvað annað?“
Eins og manni sýnist
Bókmenntafræðingarnir eru ef-
laust að spá í þessa bók, greina áhrif
og þess háttar. En var kannski þinn
helsti áhrifavaldur faðir þinn, Magn-
ús Óskarsson, fyrrum borg-
arlögmaður, sem þótti mikill og góður
sögumaður?
„Já, ég hugsa að fordæmi hans hafi
að einhverju leyti verið mér hvatning,
ekki síst að þora að gefa út. Ég var al-
inn upp við lestur og sagnir. Svo fór
ég útí blaðamennsku um tíma og fékk
þá stöku sinnum að skrifa frá eigin
brjósti. Og þegar strákurinn minn
var pínulítill fannst honum barna-
bækurnar svo smeðjulegar að ég fór
að skrifa fyrir hann öflugri barnasög-
ur með meiri hremmingum. Þessar
sögur gaf ég honum og börnum vina
minna á jólunum. Þetta voru stílæf-
ingar sem ég eflaust bý líka að núna.“
Óskar kveðst lesa mikið, ekki síst á
ferðalögum, og þá alla flóruna. „Er
með margar og ólíkar bækur í takinu
samtímis og les þær eftir skapi. Núna
er ég til dæmis að lesa bók eftir Auði
Jónsdóttur og um leið mér til fróð-
leiks fáránlega lýsingu á amerískum
lögreglustjóra. Snemma las ég allan
Hamsun og er óskaplega hrifinn af
honum. Oscar Wilde …“
Já, þið nafnarnir hafið ekki ósvip-
aða háðska lífssýn?
„Já, já. Það má meira en vera. Svo
hef ég auðvitað miklar mætur á stór-
skáldum okkar, Laxness og Gunn-
sveitamaður
» „Nú ganga menn ámilli liða í viðskipt-
um, einsog keyptir fót-
boltamenn, og segja:
Þetta er bara bissniss.“
Veiðimenn Með eiginkonunni, Hrafnhildi Ingu Sigurðardóttur, og afla úr
Prestbakkaá: Mín veiðimennska gengur ekki útá að fiska sem mest...