Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1996, Page 32

Efst: Skipsfélagarnir á Gullfossi, Einar Jóns-
son og Garðar Jónsson, halda stoltir um
verðlaunin fyrir knattspyrnu í Kaupmanna-
höfn.
í miðið: Stýrimaðurinn Þór gengur til borðs í
Gullfoss sem lá ævinlega við Miðbakkann í
Reykjavík.
Neðst: Knattspyrnufélag Gullfoss lét ekki
kulda og snjó aftra sér frá keppni.
starfa um borð í Gullfossi. Þrátt fyrir að
landinn hafi alltaf séð Gullfoss sem far-
þegaskip var hann líka flutningaskip með
fimm frystilestir.
„Það sem hélt þessu skipi gangandi yfir
veturinn var flutningar á vörum en ekki fólki.
Síðustu árin voru íslenskir farþegar sárafáir
en Þjóðverjar í miklum meirihluta.11
Þegar Gullfoss var seldur fór Þór á flakk á
milli skipa en haustið 1974 tók hann við
skipstjórastöðu á írafossi. ,j\fbragðs skip, en
mér hefur reyndar þótt það skip-best sem ég
hef verið á hverju sinni,“ segir Þór og hlær
við.
Eftir rúmt ár á írafossi fór hann yfir á
Lagarfoss og var þar í tvö ár, þaðan lá leiðin á
Stuðlafoss, áður Hofsjökull, og þaðan á
Bakkafoss þar til hann var seldur. Eftir það
kom flakk á milli skipa þar til nýr Bakkafoss
kom árið 1981. „Bakkafoss þessi var afbragðs
sjóskip en dálítið brengluð í honum vélin.“
Þá kom annar Bakkafoss í þjónustu Eim-
skipafélagsins sem til stóð að kaupa en ekkert
varð úr þá. Samskonar skip var Dettifoss sem
Þór sfyrði til ársins 1991. Eftir það tók hann
við Brúarfossi sem var síðasta skipið sem
hann hafði yfir að segja.
Engin breyting frá
Onedin-skipafélaginu
A þessu 44 ára tímabili hefur Þór verið
þátttakandi í þeim breytingum sem orðið
hafa á íslenska kaupskipaflotanum. Hann
segir þessar breytingar hafa verið örastar hin
síðustu ár.
„Ég hafði lengi á orði að það hefði engin
breyting orðið á vinnu um borð í flutninga-
skipum frá tímum Onedin-skipafélagsins
(vinsæll sjónvarpsþáttur í árdaga íslenska
sjónvarpsins, innsk. blm.) þar til gáma-
væðingin hefst undir 1980. Sama aðferð var
notuð við lestun og losun að stofni til þótt
handaflið hefði að mestu horfið,“ segir Þór.
Aðspurður um gámavæðinguna segir hann
að fram hafi komið tregða hjá mörgum og
ýmsir höfðu ekki trú á þessari nýju tækni.
„Það er bara eins og oft vill verða þegar
Sjómannablaðið VlKINGUR