Andvari - 01.10.1959, Síða 37

ANDVARI
STÓRA l’LÁGA
147
andi árum, en fólksfæSin er einn mesti voðinn, sem meS öllum tiltækilegum
ráSurn verSur á aS sigrast."
Sesselja roSnaSi aS mun og fór hjá sér, cn Jón gerSist ögn undirleitur og
dró sig burt í svipinn.
En eldri konurnar stungu saman nefjum og IivísluSust á; öSru hverju
þerruSu þær raka úr augnakrókum, en þó brá fyrir kímniglampa í svip þeirra
á rnilli.
,,Já, jæja, konur góSar, þiS brosiS aS orSum mínum, sé ég er,“ sagSi
prestur. „Ykkur mun finnast sem ég tali spaugsamlcga og rnáske svo sé h'ka
aS hállu. En öllu gamni fylgir nokkur alvara og þessu gamni þarf einmitt aS
fylgja mikil alvara, eins og nú stendur á í landi okkar. En ég get bætt því viS,
heillirnar mínar, aS væri ég ekki vígSur og fastráSinn Herrans lítilmótlegur
þjónn, þá mundi mér stúlkan Sesselja sízt útföl öSrum til eignar og afnota, —
og fyrirgefi guS mér þó þvílík léttúSleg orS.“
„Ég segi þaS enn og aftur, aS ég þakka góSum og alvitrum skapara mín-
um fyrir prestsins hingaSsending. Og hvaS snertir piltinn og stúlkuna tel ég
hann cinnig hafa laukrétt mál aS flytja,“ sagSi Þórólfur og tók af skariS.
En austanferSinni var lokiS, — hin erfiSa ferS lífsleitarinnar yfir fjöll og
heiSar, sanda, hraun og bergvatnsár, en þó yfir nær tuttugu jökulár aS auki,
— sú ferS var óhappalaust á enda riSin, og dyr nýrrar framtíSar opnaSar í
hálfa gátt eSa ríflega þaS.
Styðst við annála, einkum Desjarmýrarannál, þar segir svo:
. . . „Sú mesta sótt, sem á ísland hefur komið, var sú stóra plága, sem kom 1495. Segja
sumir, að hún hafi hér svo megn komið, að hún hafi gjöreytt bæi, sveitir og héröð, já, að í
Múlasýslu allri hafi ei eftir lifað nema 2 manneskjur, nefnilega presturinn í Möðrudal og ein
stúlka í Mjóafirði og að þau hafi samferða orðið til suðursveita og farið að leita eftir fólki og
skyldu hafa fundið á Síðu 7 manneskjur lífs og 11 undir Eyjafjöllum og þá hafi land þetta
orðið að byggjast af Vestfirðingafjórðungi, sem hjá komst . . .“