Stúdentablaðið - 15.12.1994, Blaðsíða 8

Bls. 8
HÁSKÓLINN
STBL. • Desember 1994
Jólabækur úr
Háskólanum
I jólabókaflóðinu sem venju-
lega samanstendur af íjölskrúð-
ugri flóru ævisagna, kjaftasagna
og lygasagna er að finna nokkr-
ar bækur úr háskólasamfélag-
inu. Sem fyrr ber þær ekki hátt í
auglýsingum og af þeim ástæð-
um ætlar Stúdentablaðið að
gera þar á bragarbót. Sex bækur
af handahófí.
Markaðsbúskapur
eftir Þorvald Gylfason. Þor-
valdur ritar bókina í félagi við
tvo aðra hagfræðinga en í henni
er að finna kynningu og um-
fjöllun um grundvallaratriði á
hagfræði og gangverki mark-
aðsbúskapar. Henni er ætlað að
höfða til fjölmenns lesendahóps
úr ýmsum samfélagsgeirum,
lærðum sem leikum. Bókin hef-
ur verið þýdd á 15 tungumál, er
metsölubók víða og kemur nú
út á íslensku.
íslensk stílfræði
eftir Þorleif Hauksson og Þóri
Óskarsson er fyrsta öndvegisrit-
ið á íslensku um stílfræði. Stíl-
fræði hefur að viðfangsefni
hvemig menn skrifa og tjá hug
sinn í riti. í fyrri hluta verksins
er veitt yfirsýn yfír sögu
mælskufræði og nútímastíl-
fræði. 1 seinni hlutanum er reif-
uð islensk stílsaga, þar sem
fjallað er um þróun íslensks stíl
frá upphafí bókmennta til dag-
blaðastíls nútímans.
Heimspeki á tuttugustu
öld
er ritgerðasafn ritstýrt af Einari
Loga Vignissyni og Ólafi Páli
Jónssyni. I bókinni er að finna
fímmtán þýddar greinar eftir
nokkra fremstu heimspekinga
tuttugustu aldar, þ.a.m. Popper,
Bertrand Russel, Wittgenstein
og fleiri. Þýðendurnir eru flestir
ungir og upprenoandi heim-
spekingar og þessi bók mun
stuðla að því aó hægt sé að lesa
og ræða um heimspeki á ís-
lensku.
Átakasvæði í heiminum
er bók eftir Jón Orm Hall-
dórsson. I bókinni sem er í
kiljuformi er leitast við að skýra
orsakir og eðli átaka á nokkrum
helstu óffiðarsvæðum jarðar á
okkar tímum. Þessi bók er
skyldulesning þeirn sem eiga
erfitt meö að átta sig á undirrót-
um stríðsátaka og vilja skyggn-
ast á bak við yfirborðskennda
og hraðsoðna fjölmiðlaumfjöll-
un.
Hvar á maðurinn
heima?
eftir Hannes Hólmstein Giss-
urarson, fjallar um kenningar
fimm manna sem markað hafa
spor í sögu stjómmálaheim-
spekinnar. Þeir eru Plató,
Macchiavelli, John Locke, Karl
Marx og John Stuart Mill. í
bókinni eru raktar hugmyndir
um eðli mannsins, hlutverk og
hlutskipti.
Embættismenn og
stjórnmálamenn
er ný bók eftir Gunnar Helga
Kristinsson og ber hún undirtit-
ilinn „Skipulag og vinnubrögð í
íslenskri stjómsýslu". Bókin er
úttekt á opinberri stjómsýslu ís-
lendinga á þessari öld þar sem
innviðir stjómsýslunnar og
tengsl hennar við umhverfi sitt
eru kannaðir. Bókin er fræðileg
en á engu að síður fullt erindi
við sérhvem áhugamann um
stjómmál.
Fúll á moti
skrifar
í rauninni á maður ekkert að vera að andskot-
ast út í menn og málleysingja svona rétt fyrir jól-
in. En stundum getur maður hreinlega ekki orða
bundist. Og það er enn og aftur með þessa bévít-
ans Bókhlöðu. Það er ekki nóg með að hún hefur
verið 22 ár í byggingu, og fjöratíu ár era liðin frá
því að ákveðið var að reisa þennan kastala. Nei,
nú senda stjómvöld þau skilaboð, að engir pen-
ingar séu til þess að reka Þjóðarbókhlöðuna og
kvabb og kvein um meira fé sé ekkert annað en
óbilgimi og ósanngimi á þessari hátíðarstundu.
Menn eiga ekkert með að heimta rekstrarfé,
byggingin er jú risin og kokkteillinn á enda.
Öðravísi mér áður brá, já svei mér þá. Rökhugs-
un ráðamanna tekur á sig hinar ólíklegustu
myndir eins og sjá má. Þjóðarbókhlaðan er svo
flott og töff og dýr að það má alls ekki gerast að
hún fái nægilegt rekstrarfé. Þá væri Háskófinn og
fræðimenn líka að fá meira en áður - og hvar
endar það? Þá fara allir að heimta sínar Þjóðar-
bókhlöður og sínar hækkanir. En
menntamálaráðherra er svo sem vorkunn, því
hvað á maðurinn að gera? Hann sem leiðtogi
Sjálfstæðismanna í Reykjanesi rétt slapp fyrir
hom í síðasta prófkjöri vegna þess að hann var
sjálfkjörinn í 1. sætið. Það er náttúrulega um-
hugsunarefni að vera einn i kjöri í efsta sæti og
nánast falla. Og þá er kominn tími til að gera eitt-
hvað, vera harður og töff eins og Davíð. Og safn-
stjóri Þjóðarbókhlöðunnar, það verður bara að
játast, hann er hreinlega að halla sér fram á hrifu-
skaftið og teygja fram álkuna. Og þegar menn
liggja vel fyrir höggi, þá er hætta á því að ráð-
herra spretti úr spori og mundi niðurskurð-
arsverðið. Safnstjóri lýsti því yfir í fjölmiðlum,
að ráðherra yrði að hækka rekstrarfé safnsins
veralega, annars yrði „kotungsbragur“ á öllu
starfi safnsins. Þetta kann að vera satt, en þetta
getur tæpast talist snjöll aðferð til að fá fram
hækkun. Utskýring: Ráðherra hefur tvo kosti í
stöðunni. Annars vegar að láta undan opinberri
kröfu safnstjóra Þjóðarbókhlöðunnar eða hafna
henni sem óbilgimi og óviðeigandi kröfuhörku á
niðurskurðartímum. Auðvitað valdi Ólafur seinni
kostinn í fyrstu viðbrögðum sínum. Allt annað
hefði verið túlkað sem linka og luðraháttur ráð-
herrans og sennilega tryggt honum samkeppni
við Salóme um heiðurssætið á Reykjanesi. Getur
maður látið einhvem bókabéus segja sér fyrir
verkum? Nei, ég held nú ekki. Fyrir ráðherra
skiptir það nefnilega litlu hvað er rétt og hvað er
rangt í pólitík, heldur hitt, hvemig það kemur út.
Kjósendur vilja ekki meyra menn, þeir vilja ekki
pólitíska sveimhuga sem kastast til og frá í
ölduróti almannahylli. Nei, kjósendur vilja harð-
jaxla sem tukta þjóóina til og frá því þannig hef-
ur það alltaf verið. Þrælslundin er sterk í þjóð
sem var barinn og hýdd af nýlenduherrum í 700
ár. Þess vegna þýðir ekkert að segja íslenskum
ráðherra að gera eitthvað vegna þess að það er
rétt eða gott eða göfugt eða flott. Ráðherrann
verður sjálfur að hafa dottió niður á málefnið og
virðast hafa tekið ákvörðun upp á eigin spýtur.
Og kjósendur verða að bíta á agnið. Þá læóist ó-
neitanlega að manni sá granur að þjóðin sitji
hreinlega upp með vitlausan ráöherra, í tvöföld-
um skilningi þess orðs.
Titboðið gíldir
frá 1. desember
til 31. janúar.
Komdu og náðu í þær: Kauptu pizzu og 2 I.
af Coke eða brauðstangir, og fáðu pizzu sömu
stærðar með jafn mörgum áleggstegundum fría